Lütfen iyi bayramlar…

Bayram öncesi...

Arap sabunu aldım... En son çocukken halı yıkadığımızı hatırlıyorum; jeli suyun içine karıştırırdık iyice, ondan sonra fırçalarla sürterdik de sürterdik... Sıvısı varmış meğer markette, şaşırdığıma şaşırıp bir şişe aldım. Evi kokuttum eskileri yad etmek için… Yad ettim...

El sürmedik yer bırakmadım. Tozun zerresi kalmadı. Gören deliliğe bağladım sanır diye hiç korkmadım. Bağladım başıma da bir tülbent, anneannem usulü… Bir mutluluk ki; tarifi zor...

Oğlan önümde arkamda, pürtelaş halime gülüyor. O güldükçe neşem artıyor, neşem arttıkça, enerjim çoğalıyor... Derdim ona da yaşatmak, annemin bana yaşattığı hazırlık heyecanını...

Kalburabastı yapma niyetindeyim. Baklava açmak için henüz erken diye düşünüyorum ne de olsa yeniyim bu işlerde... Ama belki de geçtir artık, hâlâ bilmediğime göre...

Planımı yaptım...

Arife günü tüm hazırlıklar bitmiş olacak. Banyolarımızı yapıp mis gibi kokan evimizde tertemiz yataklarımıza girecek ve sabah erkenden kalkmak üzere güzel rüyalar göreceğiz.

Sabahleyin kocam en uzaktaki bayiye gazete almaya gidecek, ben de kapının önünü serin sularla yıkayacağım. Pişiler kızartıp, kahvaltı masasını donatacağım. Sokağın başından çıktığını görünce pencereden, koşup oğlanı kaldıracağım ve kocamı kapıda karşılamak üzere hazır olacağım.

Bayramlaşacağız... İyi dileklerde bulunacağız...

Tıpkı çocukluğumda olduğu gibi yaşayacağız bayramı... Gelenler gidenler, büyüklerin ellerinden öpmeler... Tatlı yiyip tatlı muhabbetler... Çocuğum da öğrenecek bayram kutlamasını, işlemeli mendiller içinde harçlık almasını...

Dedim ya, planımı yaptım...

Dün akşam kocam yemekte; “Bayramda ne yapıyoruz?” dedi.

“Ne yapalım?” dedim.

“Yazlığa gidelim mi?” dedi.

“Gidelim” dedim...