Çok mutsuzum, umutsuzum...

Merhaba,

Öğretmenlik yaptığım okulda, bir kız arkadaşımdan etkilendim. Duygularımı kendisine söyledim. Buluştuk, biraz dertleştik. Önceki erkek arkadaşıyla uzun süreli bir ilişkisi olduğunu söyledi. Saygı duydum, "Unutabilecek misin?" dedim. "Evet" dedi ve tabii ki unutamadı. Ben de bu süreçte çok sıkıntılar çektim ama o, onu sürekli üzen, kavga ettiği adama geri döndü. Bu yaz attığı bir mesajda kendisini istemeye geldiklerini söyledi. Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. "Allah utandırmasın" dedim. Sonra evlenmekten vazgeçtiler. Şimdi yine aynı adam ile onca olumsuz şeylere rağmen görüşüyor. Bir yandan "Unutmak istiyorum", bir yandan da "Ben onu unutamam" diyor. "Hayatımı mahvetti, beni benden aldı" diyor. Sonra da yine onunla konuşuyor. Ben de bu durumdan rahatsız oluyorum. Onu amasız seviyorum. Psikoterapiye gitti, yine düzelmedi. "Aklımdan çıkmıyor" diyor. Ben onun bir tek gözyaşı için dünyaları önüne sermeye hazırım. O, onu sürekli üzen, ailesini kötüleyen adama aşık. "Saplantılıyım, bana yardım et" diyor. Elimden geleni yapıyorum. Yaşadıklarını anlatınca ağlamamak için yanından kaçıyorum. Ama yine o adamla görüşüyor. Bu durumda ben ne yapacağım? Çok mutsuzum, umutsuzum. Onunla ilgili gelecek planları yapamıyorum. Uzun bir aradan sonra tekrar buluştuk. "Sana bir şey diyeceğim" dedi. Ben de sevindim, mutlu oldum. Acaba ne söyleyecek diye düşünürken... O adam ona attığım bir mesajı görmüş. "Sana kötü bir şey yapmasından korkuyorum" dedi. Ben de "Bunu dert etme" dedim. Kimse kimseye bir şey yapamaz. Sonra oturduk havadan sudan konuştuk. Yine o cocuğun yaptığı hataları aklamaya başladı. Yine ona dönecek ve ben bu durumu nasıl atlatacağım bilmiyorum. Bunu size niye anlattım bilmiyorum. Ancak bir insan düşünün, mutsuzlukta jübile yapmış. Küçük bir tavsiyeniz beni mutlu edecektir...

Yeşim Tijen’in cevabı:

Siz ne yapacaksınız? Siz bu kadından sessizce uzaklaşacaksınız. Bazen insan içindeki sevgisini öldürmek zorundadır ama öyle kolay cesaret edemez çünkü o hissettiği duygulardan kopmak zorunda kalacaktır, bunu istemez. O duygulardan uzaklaşmamak için acı çekmeyi yeğler, acı çekmek ümit varsa çekilecek bir çiledir. Ya ümit kalmamışsa… O zaman acı çekmenin anlamı ne? İşte siz şimdi bu durumdasınız. Umudunuz kalmamış ama acı çekmeye devam ediyorsunuz. Hiç sormuyor musunuz kendinize benim bu kadar akılsız bir kadınla ne işim var?

Bence sormuyorsunuz. Sorsanız, yaşadıklarınıza kulak verirsiniz sevgili okurum. Size sunulan bütün verileri ciddiye alıp özgürleşmek için adım atmaya başlayabilirdiniz ama siz “Belki bir gün olur” bu umuda tutunmayı tercih etmişsiniz. Siz bir öğretmensiniz, soruların cevaplarını da iyi biliyor olmalısınız. Sadece cesaret edemiyorsunuz. O cesaret sizin içinizde, cesaretinize sahip çıktığınızda isterseniz bütün bu sıkıntılı durumunuzu değiştirebilirsiniz. Siz bu ilişkiye umut bağladıkça, hala olacak diye inanıp bekledikçe bu mutsuz haliniz devam edecek. Çünkü eylemleri, insanın inançları ve beklentileri belirler ve yine aynı zamanda insan yeterince ister ve kararlı olursa hayatındaki olumsuzlukları da değiştirebilir. Çünkü insanların bazen varlığını unuttukları, hafife aldıkları mucizeler yaratan bir aklı var. Bu kadar aciz olmamalı ve aciz gözükmemelisiniz. Sevdiniz, elinizden geleni yaptınız daha fazlası acziyettir... Haline üzüldüğünüz kadından pek de bir farkınız yok sadece siz farkında değilsiniz.

Sizin ki yaşadıklarınıza direnmek. Hiç düşündünüz mü bu kadar seven kadından geriye size ne kalır? Bir enkaz. Siz bu enkaz kadından kendinize sizi sevecek bir kadın umuyorsunuz. Belki yıllar sonra olabilir. İş işten geçtikten sonra... Kendinize böyle bir beraberliği mi hayal ediyorsunuz? Yazık olmaz mı size, hayallerinize, beklentilerinize... Artık aklınızla muhatap olmanın zamanı gelmiş sevgili okurum. Bırakın kendinizi aklınıza ve bu sonu belli olmayan, karşılıksız sevgiden kurtulun. Sevginiz mutluluk değil, acı vermiş. Oysa sevgiler inasana mutluluk verir, kalbinizde kelebekler uçuşur. Sizin kalbinizde o kelebeklerden uçan var mı? Sanmıyorum olsun... Bunu yaşayamadıktan sonra siz sevmişsiniz neye yarar? Sevgi, karşılıklı olunca tadını bulur. Siz bu tadı yaşıyor musunuz? Yaşamıyorsunuz ve bilin ki bir sabah uyandığınızda bu sevgi kalbinizden gitmiş olmayacak, mucize beklemeyin. Bunu siz yapacaksınız. Görünen gerçekleri kabul edeceksiniz. Cesur olmalısınız. Tabii ki kolay olmayacak, hayatta hiçbir şey kolay değil. Birdenbire unutulsa, sevmeler bu kadar anlamlı vedeğerli olmazdı. Unutmak bir savaş, insanın kendiyle savaşı. Zihniniz üzerinde hakimiyet kurmayı başardığınızda bu savaşta galip geleceğinize inanıyorum. Yeter ki kendinize şans tanıyın… Hadi ilk adımı atın artık. Onu gördüğünüzde önemsemeyin sonra diğer adımlar gelecek ve siz onu kalbinizden söküp atacak, özgürleşeceksiniz. Sonrası iyilik, güzellik, mutluluk, yeniden aşık olmak olacak. Bu hayat, genç olmak, ne güzel ne ümitli bir şey yaşamak.

Sevgiler...