Eşim bana sevgi göstermiyor

Merhaba Yeşim hanım biz eşimle yeni evliyiz, bir hafta öncesi parasal konuda bir tartışma yaşadık. Konuşmaya çalışıyorum, bana küsüyor, bana evde yabancı gibi davranıyor. Sevgi göstermiyor, cinsel yaklaşımda bulunmuyor sırf bu yüzden. Bir gece "Beni istemiyor musun?" diye sorduğumda "Ne alakası var?" diyor ama yatağa da gelmiyor. Film izlemek istediğini söylüyor, ısrar etmiyorum, ertesi sabah neden böyle davrandığını soruyorum, "Yeter, benden ne istiyorsun?" diye cevap alıyorum. "Kocalık yapmanı istiyorum" dedim, o da "Sen çok karılık yapıyorsun ya" diye bir karşılık verdi. "Ben ne yapmıyorum?" diye sorduğumda "3 aydır sen ne yapıyorsun bu evde?" dedi, ben de "Yapmam gereken neyse yapıyorum" diye cevap verdim. "Uğraşamam seninle" diye çıkıştı, ben de "İstemiyorsan giderim, uğraşma" dedim, çıktım, gittim. Evden amcamı aradım beni alması için, 4 gün boyunca orada kaldım. Sonra eve döndüm, "Konuşalım" dediğimde, "Biz anlaşamıyoruz, anlaşmalı boşanalım" dedi. "Ben 4 gündür çok düşündüm, anlaşamadığımızı anladım, boşanalım" dedi. "Sevgin" dedim, "Sevgin bitti mi?". "Evet" dedi. "Sevmiyor musun artık beni?" dedim "Sevmiyorum" dedi, ertesi gün de yüzüğünü masaya bırakıp gitti. "Evden çıktığın an sevgim bitti" dedi. Ben mektup yazdım, özür diledim onu hala sevdiğimi, istersek evliliğimizi kurtarabileceğimizi yazdım, sanırım okumadı. Yarın da aileme gelip boşanma isteğini açıklayacakmış. Ne yapabilirim? Lütfen yol gösterin...

Yeşim Tijen'in cevabı:

Bilmiyorum, ne haldesiniz sevgili okurum… Hepinize cevap vermem imkansız, bazılarınıza geç de olsa cevap verebiliyorum, cevap veremediklerim lütfen beni hoş görsünler…

"Ne alakası var?" cümlesi bir kaçış, kandırış cümlesidir. Erkeklerin sık kullandığı, "Aslında haklısın ama sen yine de öyle bilme, bana inan" demektir. Burada size "yerseniz" demek zorundayım. Kaba bir tabir de olsa bu ancak böyle açıklanır. Yeni evli bir çiftin yaşamaması gereken ilgisizlik ve sevgisizlik içinde ne yapacağınızı bilmezken eşiniz size en kestirme yolu göstermiş, "Bizden bir şey olmaz, ayrılalım…" Ne kolay, kullan ve at. Sanki mendil atıyor. "Sevgiliyken, nişanlıyken aklı neredeymiş?" diye sorarlar bu adama, aileniz de sormalı. Böyle kolay mı bir senede ayrılalım demek? Ya siz böyle birine güvenebilir misiniz ya da bu kişiyle neyi düzeltebilirsiniz? Eşiniz karakteriyle "Ben beş para etmem" diyor, siz ondan hala çok para etmesini bekliyorsunuz. Ah kadınlar, hep ümit ediyorlar, o ümitle yıllarını geçiyorlar. "Peki, ne oluyor?" derseniz, "Elde yıllar sonra eksi sıfır kalıyor" derim.

Evet, evlilikler bitmemeli, her yaşanacak soruna beraberce göğüsler gerilip savaşılmalı ama o evliliğin bireyleri ümit veriyorsa… Daha yeni evli bir adam "Ben sevmiyorum, ayrılmak istiyorum" diyorsa hiç durmayın, ayrılın. Çünkü evlendiğiniz adam sorumsuz, bencil, değerleri olmayan bir adam. Sadece sizle bu evlilik ne kadar yürüyebilir? Hep kendinizden vererek sevgisiz, ilgisiz, itilmiş kakılmış misali o evlilikte varlık gösterebilir misiniz? Yoksa evliliği sürdürmek uğruna kendinizden feragat mı edersiniz? Bir takım şeylerden karşılıklı olarak hep feragat ediliyor ya değdiğine inandığınızdan ya da başka bir çareniz olmadığından. Siz ne için evli kalmak istiyorsunuz? Seviyorsunuz, evliliğinizi yaşatmak ve evli kalmak istiyorsunuz. Sadece kağıt üzerinde evli bir kadın olmak sizi mutlu mu edecek? Etmeyecek ama ümit etmek istiyorsunuz. "Belki" diyorsunuz.

Sizi hiç kınamıyorum, sizi anlıyorum. Hayatınızı evliliğe odaklanarak büyüdünüz, güzel günleri hep evlilikle yaşayacaktınız. Ne hayaller kurarak bu evliliği yaptınız, evet, evlilik çok çok önemli. İnsan yaptığı evlilikle kendi yaşamının mimarı oluyor ama acemi bir hayat yolcusunun mimarlığı ne kadar olursa... Biraz şans, biraz kader, gerisi ortada. Bilmem, hatırlar mısınız, "eğitim şart" diye bir slogan vardı ya, evlilikten önce eğitim hayatı ve çalışmak şart olmalı. Eğitimli kadın kendini koruyabiliyor, çalışma hayatı, kadının en büyük güvencesi. Eskiden kocalar hayat güvencesiydi. Şimdiler de bu güvence artık kocalar değil, çalışma hayatı.

Yaşadığınız şansızlıkta tek bir şansınız, çocuğunuzun olmaması. Bir de bu adamdan çocuğunuz olsaydı, bir çocukla kalakalsaydınız? Bir düşünün bunu. Balık baştan kokar derler ya bir şansınız da eşiniz çocuk olmadan kokmuş. Doğrusu, kötü kokuyor. Diğer yandan, biliyorum, ailenize karşı, çevrenize, eşe dosta, düşmana başınız eğildi ama o başı kaldıracak olan yine siz olacaksınız. Hayatınızı daha güzele, iyiye akıllıca, öngörüyle yaşayarak bu zor süreçten çıkabilirsiniz. Bu tarz sorularda hep "Elinizden geleni yapın" diyen biriyim ama size "Bu adamı bırakın" diyeceğim çünkü bu adamdan ilerde de bir koca olmayacağını görebiliyorum. Bu adama harcanacak zamana yazık. O yüzden çalışma hayatına girin, mutlaka kendi ayaklarınızın üzerinde duran bir kadın olun. Hayat iki yüzlü, sevgili okurum. Tam "Mutlu olacağım, artık evlendim, her şey güzel olacak" diyorsunuz hiçbir şey düşündüğünüz, umduğunuz gibi olmuyor. Şaşkın kalakalıyorsunuz. Bakın, gördünüz işte, yaşadıklarınızla size diğer yüzünü göstermiş ama insanlar da iki yüzlüdür. Siz de hayata diğer yüzünüzü gösterin. Çalışan, kendine güvenen, kendini geliştiren, ümitleri, hayalleri olan bir kadın olun. Yaşadıklarınızdan ötürü kendinize olan güveniniz asla kırılmasın, kendinize daha çok güvenin onun sorumsuzluğu sizin suçunuz olamaz. Sizin sorumluluğunuz sadece daha iyiye, daha güzele ulaşmak olmalı. Boşanmanın ardından dik durun, yalnızlığınızdan faydalanmak isteyen aç kurt gibi erkekler olacaktır, asla bu tuzaklara düşmeyin. Evli erkeklerden uzak durun, sözlerine asla kanmayın. Hayat size bir şans daha verecektir, o şansınızı acemi hayat yolcusu bir kadın değil de bilen, akıllı bir kadın olarak kullanın.

Haydi, şimdi dik olun, hayat sizi korkak görmesin.

Sevgiler benim sevgili okurlarım…