"Kalbimle bağlarımı kopardım” diyor

Merhaba tesadüf eseri gördüm mail adresinizi ve yazmak istedim. Bazen tanımadığım insanlarla bir şeyler paylaşmak ya da sizden duyacağım en ufak kelime bana yol gösterebilir… Birisi var ve aramızda 8 yaş var, aynı mahalledeyiz. Kendisi öğretmen oldu ve bir yere atandı. Ben ise mahalledeyim, üniversite sınavına hazırlanıyorum. Sevgili değiliz ancak onlarda kalmışlığım, çok dert paylaşmışlığımız var. Ben onun hayatında hep çok önemli bir noktadayım, bunu biliyorum ama kendisi ciddi düşünemiyor, korkuyor. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum ve daha iki gün önce ben ona şöyle bir şey dedim: “Ben seninle açlığa da varım tokluğa da. Varsın mutsuz olalım. Al bu lafımı kafanda nereye koymak istiyorsan koy. İyi geceler…” O ise: “Güzel şeyler yazmak, güzel şeyler söylemek isterdim ama inan kendime güvenemiyorum. Sana değer veriyorum ama seninle bir yola çıkamam. Yine korkuyorum galiba değil mi?” Bende son olarak şunu dedim: “Aslında her şeyin cevabı bu. Ben seninle mutsuzluğa da varım. Varsın ağlayalım. Beraber ağlayalım, beraber gülelim.” Ve daha da konuşmadık. Üç gün geçti, dün aradım, babası vefat etmiş. Her zaman yanında olduğumu söyledim. Akşamında iki dakika görüştük, sıkıca sarıldım ve gitti evine. Öyle bir noktadayım ki Yeşim Hanım, ne yapmam, ne demem gerektiğini bilmiyorum. Yanımda ama uzakta sanki. O kadar eminim ki biz olsak, ciddi bir şeye başlasak, bir adımız olsa her şey düzelecek. Kendisi sürekli “Kalbim karanlık, kalbimle bağlarımı kopardım” diyor. Ben ise bu bağları bağlamak, iyileştirmek istiyorum çünkü biz bu çağda eşi benzeri olmayan çiftlerden olabiliriz, biliyorum. Farklı düşünüyoruz, güzel düşünüyoruz, şiiri, hayatı, kitapları seviyoruz; bu çok önemli. Şimdi ise babası vefat etti. En çok ihtiyacı olduğu dönem, elini sıkıca tutmam gereken dönem ama tekrar diyorum; ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Ah bu kalp herkesin başına bela! Keşke gerçekten onunla bağlar koparılsa. Bazen hepimiz istemiyor muyuz bunu? Ne acı kalır ne dert! Nerdeee... Sadece lafla koparılıyor. Kalp insanı hiç bırakır mı? Ya da insan kalpsiz yaşayabilir mi? Evet bazen acı çekmemek, yaralanmamak için kalple bağlarımızı koparmak isteriz ama o bağlar öyle kolay kopmaz sevgili kızım. Zaten kalpsiz bir yaşam ot gibi, makine gibi, bir düşünün hiç güzel olmaz. Acı çekilse de yaşam o acılarla aslında gerçek anlamına ulaşıyor. Evet, sevdiğiniz genç büyük laflar etmiş. Hayır demek yerine böylesi büyük bir söz söylemiş de olabilir. Sizi evlenmeyi düşünecek boyutta sevmiyor da olabilir. Bunu size zaman gösterecek ama farkında mısınız kalbiyle bağlarını kopardığını söyleyen genci kalbi kaile almıyor olmalı. Size niye sımsıkı sarılmış? O sarılışta neler vardı? Bir sevgi, sıcaklık, derman arama yok muydu? Mantığını o anda unutmuş olmalı çünkü o sarılışta kalbi devredeymiş. Nasıl da iyi gelmiştir o sarılmak ona. İnsana en iyi gelen duygu sevgidir ve insanın yaraları yine o kalbindeki yaşama, insanlara, doğaya, tüm canlılara olan sevgisiyle, umuduyla iyileşir.

İnsan 18 yaşında hayata sizin gibi tozpembe bakar. Sevdiğiniz gencin yaşında farklı bakar. Yaşlar ilerledikçe hep bakışlar farklılaşır. En sonunda her şey önemini yitirir, boş verirsiniz çünkü yaşınızla birlikte umutlarınızda bitmiştir yaşamdan. Yaşlanmak böyle acı bir şey. Siz bugün onunla yeter ki beraber olayım her şeye razıyım diyorsunuz ya, sevdiğiniz genç hayatın gerçeklerinin farkında olduğu için sizin gibi kolay sözler veremiyordur. Zaten en doğrusu da şu an için böyle davranılması kızım, aceleye gerek yok. Onu hayatınızda istiyorsunuz, onu çok önemsiyorsunuz ama yarın üniversiteyi kazanınca farklı ortamlarda yeni gençler tanıyacaksınız. Bakalım o zaman da hala bu duygular içinde olacak mısınız? Bu yaşlarda aşklar hep büyük olur, sonra bir bakmışsınız o gözünüzde büyüttüğünüz sevginiz küçücük kalmış. “Meğer ben onu sevmiyormuşum” diyebilirsiniz. Bu durumu yaşayan gençler olduğu biliniyor. O nedenle önce eğitim hayatınıza odaklanmalısınız. Sizin için en doğru hareket bu olacaktır. Hem ona kendinizi sözlerinizle yeterince ifade etmişsiniz, o gereken mesajı almıştır. Şimdi de sözlerinizden daha çok anlam yaratacak olan hareketlerinizi görmeli. Bu da son hamleniz olur, ondan sonra yapacağınız bir şey kalmaz. Ne mi yapacaksınız? Üniversiteyi kazanıp beraberinde part-time da olsa çalışarak hayata nasıl hazırlıklı bir genç kız olduğunuzu gösterirseniz, bu hem onun hem kendiniz için yapacağınız en güzel hareket olacaktır. Sorun eğer maddiyatsa; bir öğretmen maaşıyla yaşam kurmaya niyetlenmek kolay olmadığından sizin bu çabalarınızla bu beraberlik adına umutlanabilirsiniz. Eğer sorun maddiyat değilse söylenecek en güzel sözleri zaten söylemişsiniz. O kendi zaman içinde düşünecek ve kararını verecek. Bu zaman zarfında görüşmeye devam edin, dostluğunuz yine devam etsin ama bu konuyu tekrar açmamanızı öneririm. Zaten onun aklının bir köşesinde o ümit veren güzel sözleriniz duracaktır. Yeni tayin olmuş, önce hayatını oturtsun sonra sizin ümit veren davranışlarınızı da görünce, hayatında sizi gerçek anlamda istiyorsa size doğru adımlar atacak, cesareti kendinde bulacaktır. Seviyor, hala cesaret edemiyorsa onun gibi biriyle evlenemiyorum diye asla üzülmeyin. Cesaretsiz erkekle hayatta hiçbir zaman hayal ettiklerinizi yaşayamaz, mutlu da olamazsınız. En az sizin kadar cesaretli olmalı. Bu cesareti eğitim hayatınız için de gösterebilmenizi dilerim.

Sevgiler, sevgili okurlarım…