Evime ekmek bile götüremiyorum

Merhabalar, sürekli HaberTürk’te olan Yeşim ile Hayat Bilgisi adlı sayfanızı kontrol edip hayat hikâyelerini okuyorum. Sizinle kendi hayat hikayemi paylaşmak istedim, normalde asla başkasına kendi hayat hikayemi yazmazdım çünkü korkardım beni aşağılamalarından, beni küçük görmelerinden; ilk defa sizinle paylaşacağım. Hep bir hayalim vardı evlenip mutlu olmak, huzura kavuşmak. Nihayetinde evlendim. Bir çocuğum oldu, çok mutlu oldum ama fakirdim, işe başladım ve asgari ücretle çok zor geçiniyordum. Bırakın geçinmeyi çocuğuma bir hediye bile alamaz oldum. İkinci çocuğum oldu, ikinci çocuğumun olması beni derinden sarstı. İşsiz kaldım 3 ay boyunca, 5 parasız kaldım, evime ekmek bile götüremez oldum. Su satıp sadece çocuklarımın karnını doyurmaya çalıştım ama yetmedi ve olaylar üst üste, ardı ardına geldi. Ev sahibi evine zam yaptı, faturalar üst üste bindi, intihar eşiğine geldim. Ne yapacağımı bilemedim, çocuklar hastalandı hastaneye götürecek param bile yoktu. Kimden yardım istediysem hep geri çevrildim, hep borç ettim. Şu ana kadar hiç kendim için bir şey yapmazken sırf çocuklarım doysun diye borç ettim ve bir işe başladım. İşe başladım başlamasına ama borçlar birikti, nasıl ödeyeceğim, nasıl yapacağım hiç bilmiyorum. Defalarca haberlerde sıkıntıdan intihar edenleri görüyorum, intihar ettikten sonra birçok ünlü destek vereceğiz gibi mesajlar atıyor. Düşünüyorum da acaba ben de mi intihar etsem? İntihar ettikten sonra çocuklarıma güzel bir hayat sunabilecekler mi? Eğer öyle bir hayat sunacaklarsa hiç düşünmeden intihar edebilirim. Küçükken hep bir şeyler istedim ve babam bana almazdı. İçimde her zaman kalırdı. Bir gün çocuğum olursa istediğini alayım istedim ama alamıyorum. Bırak hediye almayı çocuklarıma bir kıyafet bile alamıyorum ve yazmadığım daha birçok sebep. İşte benim de hayat hikâyem bu. Ne olacak ne bitecek bilmiyorum ama tek bir şey biliyorum. Bu böyle gitmeyecek...

Yeşim Tijen’in cevabı:

Hayatın büyük kederleri karşısında cesur ol, küçük kederleri karşısında ise sabırlı. Ve günlük işlerini tamamladığında huzurla uyu. Merak etme, Tanrı uyanık!

Victor Hugo

Eminim Allah uyanık. Yaptıklarınızı, yapmak isteyip de yapamadıklarınızı görüyor. Bakalım nereye kadar sabredecek diyor. Zor olan da insan için bu. Yaşadıklarına dayanabilmek. İnsan bu dayanmayı başarabilse selamete ulaşacak çünkü kendi aklındaki kendinden öte bir kendi var içerde, ona ulaşıp içinden çekip çıkaracak. İşte o zaman hayata bakışı değişecek, kendine bakışı değişecek, yaşadıklarına bakışı değişecek. Kendine güvenini kazanacak. Bundan daha değerli bir şey var mı? Yaşadıklarına rağmen ayakta kalmak kaç babanın harcı yavrum? Direnmek, dayanmak hep bunlar kendine güvenmekle başarılır. İnsan için servettir kendine güvenmek, kendine inanmak. Siz de eksik olan bu inancınızı kaybetmişsiniz. Oysa yaşadıkça hayatta hep ümit vardır. Anneciğimin lafıdır gün doğmadan neler doğar der. Ben de çok inanırım günlerin getireceği güzelliklere, siz de inanın. Hayatın sıkıntıları olduğu gibi güzellikleri de var; sabretmesini bilene, umudunu kaybetmeyene. Siz şimdi bir kırılma noktasındasınız bir adım, bir adım daha derken sonrasında zorlukları aştıkça güçleneceksiniz. Yaşadıklarınız bu kadar zor gelmeyecek. Artık yaşadıklarınızdan daha güçlü olacaksınız. Hayatın kırılma noktasını aşmak vazgeçmemekle, her sıkıntıya rağmen dayanmakla, olumsuzluklara rağmen şükredebilmekle, iyiyi, güzeli düşünmekle, inanmakla aşılabiliyor yavrum. Siz dayanma sınırlarınızın son noktasına gelmişken bir büyüğünüz, ablanız, anneniz olarak size ölümü sakın düşünmeyin, aklınızın ucundan bile geçirmeyin yavrum diyeceğim. Çünkü ölmek hayatta hiçbir şeyi düzeltmek için bir çözüm olamaz. Bilakis ölmeyi seçmekle ailenizi çözümsüzlüğün kollarına atmış olursunuz. Sizin ölmeniz ailenizden başka söyleyin bana kimin umurunda olur? İlk ah ah, iki vah vah derler köşede fısıldaşırlar, dayanamadı, başaramadı gitti, vah vah der sonra kapılarını kapatır kendi dünyalarına dönerler. Sizden sonrasında olacaklar bunlar yavrum. Geride çaresiz kalmış bir kadın iki çocuk bırakmış olursunuz. İşte asıl o zaman onlara “Vah vah, adam gitti de bak ne hallere düştüler” denir. Üstelik ömürleri boyunca yaşayacakları, belki de hiç atlatamayacakları bir psikolojik travma meydana gelecek. Bunu mu yaşasınlar yavrum? Aklınızı başınıza toplayın. Çare ölüm değil, aksine inadına yaşamaktır. Çare, çocuklarınızı babasız bırakmamaktır. Onlar büyüdükçe sizin isteyip de neden yapamadığınızı zaten anlayacaklar. O zaman mühim olan elinden geleni yapmak olmalıdır. Takdire değecek olan budur. “Babam bizim için elinden geleni yaptı.” Siz bunu yapabildiyseniz gerisi inanın bana teferruat kalacaktır. Gerçekten baba olmayı başaran birinin babalığı para ile ölçülmez. O yüzden sakın kendinizden, hayattan, umutlarınızdan vazgeçmeyin oğlum. Evlatlar ve eş kimselere güvenerek bırakılmaz, onları selamete ancak siz çıkarabilirsiniz. Hediyeler almayın, bazı şeylerden geri bırakın ama sizden koparmayı sakın düşünmeyin yavrum. Hiçbir çocuğun kalbinde babasızlığın yeri doldurulamaz. Siz onlara bir şey alamamak derdinden ölümü isterken onları baba demeye bile hasret bırakırsınız. Duydukları her baba kelimesi içlerini acıtır. Siz farkında olmasanız da kendinizi güçlü görmeseniz de o çocukların hayattaki en büyük güçlerisiniz. Siz ölerek yenilmeyi mi öğreteceksiniz yoksa yaşamınızda mücadele etmeye devam ederek savaşmayı, direnmeyi mi öğreteceksiniz çocuklarınıza? Hayattaki en büyük hediyeler örnek olan davranışlardır. Bu yüzden size cesaretli olmaktan vazgeçmeyin sevgili okurum diyeceğim.

Haklısınız asgari ücretle kira vermek, ev geçindirmek, iki çocuğa, eşe bakmak zor. Kim inkâr edebilir? Hatta zorun ötesi desek abartmış olmayız. Günümüz Türkiye’sinde asgari ücretle yaşamak bir mucize. Mucizeyi yaratmaya çalışırken bedenen ve ruhen insan kalabilmek başka bir mucize. Kalbinizdeki o güzel baba sevgisiyle siz o mucizenin en güzel örneklerinden birisiniz. Bu mucizeyi nasıl devam ettireceksiniz? Kendinizi yönetmeyi başararak yavrum. Haliyle borçlarla yatıp borçlarla kalkıyorsunuz ama şükür ki artık bir işiniz var. Bu olumlu düşünmek için bir neden. Borçlar mecburen bir şekilde ödenecek kaçarı yok ama az az ya da bin bir rica ile ötelenerek ödenmeye çalışılabilir. Kaçarı ölüm olmamalı, kaçarı iyi niyetle düşünerek, biraz daha sabrederek “ödeyeceğiz, başaracağım”a olan inanç olmalı. Düşünceler bu şekilde gelişirse hayatınızda mutluluklar çoğalır, umutlar çoğalır. Yaşananlara verdiğiniz tepkileri değiştirmek de çözümün bir başka parçası. Bu aklınızı kullanmaktır yavrum. Duygular insanı çökertiyorsa insan anlamalı, akla ihtiyaç vardır. Onun içinde olumlu düşünmeyi öğrenmeye başlamanız gerekiyor. Olumlu düşünmeye başlayınca insan iyi ki demeye de başlar. İyi ki dedikleriyle güç kazanır. Keşkeler, o meymenetsiz keşkeler yine yapacağını yapar, insanı tüketir. Bu kadar önemli düşüncelerin, sarf ettiğiniz sözlerin, kişinin ruhtaki etkisi. Siz bir baba, bir eş olarak hayatınızda iyi kileri seçtikçe hayattan ümitli olarak çocuklarınıza hediyeler alamasanız da onlara gülen yüzünüzle umut verebilmeyi başaracağınızı bilmelisiniz. Bakın bir iyi ki söyleyeyim size; iyi ki bir işiniz var. İş demek ümit demektir. Gerisi de gelecektir demektir. Umudunuzu yitirmeyin sakın yavrum. Sonra? Sonrası Kün fe yekün, Allah sizi bizi hepimizi görüyor Ol der ve olur yavrum.

Sevgili oğlum aslında az sözle çok şey ifade etmişsiniz. Ne yapsam ne etsem dedim. Elimdeki sihirli değnek yazılarımın bir mucize yaratmasını istedi gönlüm. Bunu her yazımda sizler için istiyorum ama bugün daha çok istedim. Beni ünlüler okuyor mu bilemiyorum ama yurdumun insanları okuyor. Bu yazıyı okuyanların mutlaka siz ve çocuklarınız için elinden geldiği kadarını yapacaklarına inanıyorum.

Orada bir köy var uzakta o köy bizim köyümüzdür Gitmesek de görmesek de o köy bizim köyümüzdür Bu şarkıyı hatırlıyor musunuz sevgili okurlarım? Hatırlıyorsunuz tabii siz de benim gibi bu şarkıyı seviyorsunuz biliyorum. Şimdi size orada bir adam var uzakta o adam bizim kardeşimiz oğlumuz diyeceğim görmesek de sadece yazdıklarından tanımış olsak da o adam bizim insanımız. Ona elimizden geldiğince sahip çıkmalıyız Okuyup geçmemeliyiz ülkemizde durum belli pembe bir tablo yok bunu biliyoruz. Pembe tabloyu bizler birbirimizin elini tutmayı başardıkça sadece yüreklerimizde yaratabiliyoruz. Bu da yeterli olmasa da bize düşen bu… Birbirimiz için elimizden geleni yapmak.

Şimdi sizden şöyle omuzlarınızı bir dikleştirmenizi istiyorum. Kendinize güvenin şöyle. Bu zor günler geçecek yavrum. Hangi zorluk kalmış? Hepsi gelir, geçer ve gider insanın hayatından. Zorluklar adamına göre kalır sevgili okurum, bu adam güçlü der az kalır, bu adam zayıf der çöreklenir, zor gider ama siz güçlü bir adamsınız. O zorlukları geldikleri gibi göndereceksiniz. Yolunuz ve bahtınız açık olsun sevgili oğlum.

Sevgiler sevgili okurlarıma...