Evlilik kutsaldı benim için ama artık kutsallığı bitti

Yazılarınızı uzun zamandır takip ediyorum ve yorumlarımızı seve seve okuyorum. Neden bilmiyorum ama birdenbire ben de yazmaya karar verdim. Nasıl başlayacağımı bilmiyorum, belki başkalarına kıyasla benim derdim hiç dert değil, belki bundan dolayı cevap vermeyeceksiniz. Yine de içimi dökmek istedim, sanırım bunalıma girdim. Ben 33 yaşında bir kadınım. İnişli çıkışlı, çok uzun zaman birlikte olduğum erkek arkadaşımla 1.5 sene önce evlendim. Evlenmeden önce eşim sürekli ayrılmak istedi, hep ben ısrarla devam ettirdim. Bu ilişkiyi kurtarmaya çalışan hep ben oldum. Sürekli benden ayrılmak isteyen eşimdi. Evlendikten sonra dahi her tartışmamızda boşanmaktan bahsetti. Onu uyardım, her kavgada, her tartışmada boşanmayı düşünüp beni de alıştırma diye. Bundan yaklaşık 3 ay önce bana yine bir tartışma sırasında küfür etti ve çok kırdı. Daha önceleri de küfürler ediyordu, hakaret ediyordu, çok zoruma giderdi ama hep affederdim. Çok ağladım, çok uğraştım bu ilişki için ama hep beni suçladı. Kavgalarımızın sebeplerini size anlatamam bile çünkü çok basit sebepler. Bana göre kavga için sebep olmayan durumlar. En son bana hakaret etmesinden sonra kendisinden soğudum. Bu hayatı hak etmediğimi düşünüyorum ve kendisine hissettiriyorum. Sanırım anlamış olmalı ki son zamanlarda çok değişti. Çok değer vermeye başladı, hiç tartışmıyor, sürekli alttan alıyor. Ben ise pişmanım. Evlendiğime pişmanım. Zaman geçtikçe daha da pişman oluyorum. Hayalim çocuk yapmak fakat yapamıyorum çünkü şu an çalışmıyor, bütün masrafları ben karşılıyorum. Çok çalışıyorum, bazen çok yorgun oluyorum ama çalışmam da ona yetmiyor. Benden hem çalışmamı hem özel yemekler yapmamı, ‘kadınlık’ yapmamı bekliyor. Bana ve bir çocuğa bakabileceğini sanmıyorum. Sorumluluk alabileceğine inancım yok artık. Geleceğimi düşünemiyorum. Artık boşanmayı düşünen ben oldum. Boşanmak çok normal geliyor. Birlikte yaşlanabileceğimizi düşünmüyorum. Önceleri evlilik kutsaldı benim için ama artık kutsallığı bitti. Ailem ise eşimi seviyor. Hiçbir sorunumuzdan bahsetmedim, hep iyi gösterdim sanırım bu yüzden. Ben kendi ayaklarımın üzerinde duran bir kadınım. Eşimin çalışıp çalışmaması tabii ki sorun ediyorum fakat ben yine katlanırdım. Birkaç sene daha dayanırdım. Eninde sonunda iş bulacaktır bu geçici bir durumdur ama eskiden bana yaşattıklarını unutamıyorum. Defalarca incitmelerini, hakaretlerini, aşağılamalarını unutamıyorum. Şu an çok iyi davranıyor ve kıyamıyorum, yarı yolda bırakamam, vicdanım rahat etmez ama mutlu değilim. Nereye kadar böyle devam eder bilmiyorum. Dediğim gibi hayalim çocuk yapmak ama o da hayal… Benim çalışmam gerekiyor ve eşimin benden beklentisi de bu. Birkaç aydır kira, elektrik, doğalgaz, yeme içme gibi bütün masrafları ben karşılıyorum. Şu an bir boşluktayım, dua ediyorum Allah’ım bana yol göstersin diye. Doğru olan nedir bilmiyorum. Anneme anlatamam, anlatsam da eşini sen seçtin ve evlenmek istedin der biliyorum. Biraz da çocuk olayını çok kafama takıyorum, malum yaşım ilerliyor. Sizden değerli yorumunuzu bekliyorum Yeşim Hanım. 2-3 aydır eşim çok değişti, ilgi gösteriyor, ev işlerinde yardım ediyor. Bu kalıcı mı bilmiyorum. Yine eskisi gibi küfürler eder mi bilmiyorum. Seneler geçtikçe veya çocuk olduktan sonra boşanmadığım için daha çok pişman olmaktan çok korkuyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlarım, geçenlerde arkadaşlarla beraberim, her zamanki gibi oradan buradan konuşuyoruz. Bir arkadaşımız öyle bir şey anlattı ki tüm kızlar şaştık kaldık. Eşini sevmeyen bir arkadaşı varmış, eşinden ayrılmak istiyormuş. Adamcağız da ayrılmak istemiyormuş. Senden ayrılmam diyerek bu ayrılığa karşı çıkıyormuş. Çaresiz kalan kadın da bunalmış soluğu bir psikologda almış. Psikolog ona ne demiş biliyor musunuz? Bana sizin gibi eşinden ayrılmak isteyen, eşine âşık olmayan, bir arkadaş gibi gören ama iyi bir insan olduğu için ayrılamayan birçok kadın geliyor. Ben onlara eşinizi aldatın diyorum. Onlar da eşlerinden ayrılmadan başkalarıyla beraber olarak evliliklerini devam ettiriyorlar (Bu durum size de tanıdık geldi mi? Bazı erkeklerin yaptıkları gibi… )Siz de ayrılamıyorsanız eşinizi aldatmanızı tavsiye edeceğim diyerek şaşırtıcı bir yol göstermiş doktoru. Ne diyorsunuz? Sizler de bizler gibi şaşırdınız biliyorum. Biz ülke olarak gerçekten çağ atlamışız. Sadece çağ değil, çağları birden atlayarak bu şaşırtıcı noktaya gelmişiz.

Ne iyi yapmışsınız bana yazarak, iyi ki üstte yazdığım doktora gitmediniz. Tabii ki doktorlar işinin ehlidir ama böylesi doktor da var. Çağımızın doktoru bu olsa gerek. Bazen sizi hiç tanımayan yabancı birine dert ettiklerinizi anlatmak iyi gelir, o anda hafifler insan, adeta ruhundaki yükten bir süre kurtulur. Şimdi o yükü sorunuza cevap vermeye çalışarak sizden aldım. Yükünüz bende yavrum. Hiç kimse boşansın istemesem de bazen boşanmak evliliklerde çözüm olur. Şimdilerde boşanmak tabu değil insanlar birer birer boşanıyor. Kimi boşuna boşanıyor, yeterince elinden geleni yapmadan. Kimi gerçek sakilerine sığınıp aklı başında boşanmaya gidiyor. Siz bunlardan hangisi olacağınıza karar vereceksiniz. İlle de boşanmak istiyorsanız elinizden gelenleri yapıp bitirince hayat sizi kendiliğinden o noktaya getirecektir. Zaten bunu anlayacaksınız. Eşinizle ilgili her şey batmaya başlar, dokunmak bile istemezsiniz, keza dokundurmazsınız da, varlığı sizin hayatınıza hiçbir şey katmaz artık hayatınızda bir yük gibidir, taşıyamayacağınızı hissedersiniz. Sevmemeye, saymamaya, umursamamaya başlarsınız ve bütün bu hisleriniz bünyenizde birleşince gideceğiniz yer adliye olur. Bu noktaya gelmeden boşanmaya gitmek “keşke”lere sebep olur. “Keşke”leriniz olmamalı. Eşiniz hazır gayret içine girmiş, sizin kıymetinizi anlamaya başlamışken siz de ona karşı daha ılımlı olmalı, evliliğinizi kurtarmak için kafanızdaki eşinizin eski yapıp etmelerini, söylediği küfürleri vs. unutmaya çalışmalısınız. Çünkü eşinizde ileri doğru adımlar var, bunları görmezden gelmek demek macera aramak demek olur. Ona bu ileriye doğru attığı adımlarda uyum sağlayın. Adımlarınız beraber olsun. Yaptığı bu olumlu davranışları takdir ettiğinizi hissettirin, daha fazla adımlara heves gelsin. Erkeklerin birçoğu büyümekte sorun yaşıyorlar. Evliliğe adaptasyonda da öyle. Kadınlar kadar evliliğe hevesle yaklaşmadıklarını biliyoruz. Kadınlar koşa koşa evlenirken erkekler korka korka evleniyor. Boşanma mevzusunda ise durum tam tersi oluyor; kadınlar kararlı olurken, erkekler boşanmaya karşılar. Bakmayın eşinizin önceleri öyle söylemelerine güç gösterileri onlar, erkeklerinki hep laftadır. Kulağa hoş gelmese de boş sözlerdir. Eğer boş sözler olmasaydı çokça kadın boşanmıştı. Bütün bunların farkındalığıyla yaşadıklarınızı unutmaya çalışmalısınız. Bu konuda kalbinizde umut var kanımca.

Onu bırakmaya kıyamadığınızı yazmışsınız. Sevmediğiniz birine karşı bu duygular içinde olmazsınız. Sadece kırgınsınız, kızgınsınız. Bu yaşadıklarınızı hak etmediniz. Hem çalışıp hem evde dört dörtlük kadın olmanızı beklemesi; bunlar çalışan kadın için zor değil. Kadın isterse her şeyi yapar. Sadece yaralı olan kadın için zor diye düşünüyorum. Yaralarınızı yine o adam iyileştirebilir. Siz de onun elinden tutmaya başlarsanız, tatlı tatlı anlatırsanız daha güzel günlere ulaşmak mümkün olabilir. Bakın aileniz bile eşinizi çok seviyor. Sırf sizin kötülemediğinizden seviyor değillerdir. Onun kendilerine karşı, etrafa karşı davranışlarıyla, en azından sizi üzdüğünü bilmeseler de gördükleri o adama karşı bir sevgi oluşturabilmişler. İnsanlar tecrübeli, gözlerden kendilerini ne kadar saklayabilirler? Bütün bunların ışığında elinizden geleni yapmaya devam edin yavrum. Daha çok yeni evlisiniz, birbirinize zaman tanıyın. Yine de olmaz inşallah ama olur da yürütemezseniz o zaman kalbiniz, aklınız sizi o evlilikte zaten tutmayacaktır. Demem o ki artık kadın eşinin cepte göreceği kadın değil Kadın o eski kadın değil artık eşini kapının önüne bavuluyla birlikte koyabilecek kadar kendinin ve gücünün farkında her şeyin güzel olması dileğiyle…

Sevgiler sevgili okurlarıma...