Adeta ona bağımlı gibiyim

Ben 18 yaşındayım. Bana zarar veren bir ilişki içindeyim. Partnerim beni kullandı, her yönden sömürdü, yakınlaşmak istedi ve fedakârlık yaptım… İlişkimizin 1. yılında yakınlaşmak istediğini söyledi. Ben istemedim, her ne kadar tesettürlü olmasam da muhafazakâr bir ailenin kızıyım. 5 vakit namaz kılar, Kur’an okurum, dinime ve değerlerime bağlıyımdır. Bu yüzden kabul etmedim ama ona olan zaafımı bildiği için ayrılmakla tehdit etti ve ben de dayanamayıp kabul ettim. Bekâretimi kaybetmedim ama kendimi kullanılmış hissediyorum. Bu kadar fedakâr olmama rağmen beni istemediğini söylüyor. 2 sene sürdü ilişkimiz, şimdi benden sıkıldığını söylüyor. Herkes gibi olduğumu ve burada suçun bende olmadığını, kendisinin ilişiklerinin sadece başkasını görene kadar sürdüğünü söylüyor. Ama ben onu seviyorum bana çok kötü şeyler yaşatmasına rağmen. Şimdi ayrılmak istiyor, ben hassas bir insanım 5-6 aydır dayanılmaz acılar içindeyim. İntihar etmeyi bile düşünüyorum. Onun yüzünden kalp hastası oldum. Adeta ona bağımlı gibiyim, kopamıyorum.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlarım, bayram bitti, sizlerle yine buluştuk. Güzel bir bayram geçirdim. Gerçekten harikaydı. Benim güzel çocuklarım kızım, oğlum, damadım, torunum yanımdaydılar. Bir anne daha ne ister ki! Sayılı gün bitti tabii İstanbul’a dönüş vakti geldiğinde arabaya bindiler. Onlar uzaklaşırken uzun bir süre arkalarından baktım, gözlerim doldu. Bu aslında mutlulukla hüzün karışık bir duyguydu. Benim kuşlarım yuvadan uçmuş olsalar da yuvalarına her fırsatta uğruyorlardı. Bütün bu güzel birlikteliklerine rağmen annelik zor iş sevgili okurlar. Hep daha fazlasını yapmak istiyorsunuz, “acaba”larınız oluyor. Daha iyi anne nasıl olabilirimin çabasındasınız. Of of bazen böyle duygusallaşıyorum. Neyse hüzünlenmemeliyim, ben şanslı bir anneyim. Mutluluğun bizim elimizde olduğunu biliyorum. Beni mutlu etmeye çabalayan çocuklarım olduğu için mutlu bir anneyim, daha ne olsun değil mi? Evet sizlere mutluluğun bizim elimizde olduğunu söyledim ya şaka değil, mutluluk bizim ellerimizde. Şükredecek şeyleri görmeyi bilmek mutluluğun ta kendisi. Hayatta şükredecek o kadar çok şey var ki... Onları görebiliyorsanız işte alın size mutluluk.

Ve siz sevgili kızım mutsuzsunuz… Size zarar veren bir ilişki içinde olduğunuzun farkındasınız, bu da bir şey. O zaman bu inat neden? Daha beter durumlara düşmek için mi? O berbat durumlara düştüğünüzde tek başınıza kalırsınız. Sen de istedin der çıkar işin içinden o genç ve siz o büyük derdinizle baş başa kalırsınız. Olacağı bu. Kendi küçük dünyanızda bir nevi bağımlılık oluşturmuşsunuz. Bağımlılıklar boşluklardan hayattaki eksik hissedilenlerin tamamlanmaya çalışılmasından kaynaklanır. Zamanını ve kendini değerlendiremeyenler bağımlılık yaşarlar. Sizin hayatınızda çok mu büyük boşluk vardı böylesi bir ilişkiye kendinizi mahkûm etmişsiniz. Hayatınızı bir amaçla doldurun yoksa yazık edersiniz kendinize. Çünkü kendinizi değerli edecek de değersiz edecek de sizsiniz, bunu bilin ve ona göre adımlarınızı atın. İnsan kendi yeterliliğine inanır ve güvenirse böylesi durumlarda fazla acı çekmez, atlatacağını bilir. Siz de öğreneceksiniz hayatın en büyük işi bu; bizlere öğretmek, ya yaşayarak ya başkalarının hayatlarını seyrettirerek. Siz benim yazdıklarımdan yola çıkarak öğrenecek ve kendinize kuvvet vereceksiniz eminim. İnsanın çaresi aklıdır yavrum. Onu seviyorum, vazgeçemem diye bir şey yok, herkes vazgeçilebilir. Vazgeçerseniz dünya durmaz, size bir şey olmaz, kalp hastası da değilsinizdir, psikolojiniz yaşadıklarınızla bozulduğu için biraz çarpıntınız oluyor diye kalp hastası olmazsınız. Henüz çok küçüksünüz; daha vücudunuzu, ruhunuzu, hatta yaşadıklarınızı zamanla çözeceksiniz. Bugün ayrılmanın zül geldiği bu gençten yarın kendinize güveninizi kazandığınızda niye ayrılmamışım ki çocukluk işte ah benim akılsız başım neler yapmışım diyerek kendinize kızacaksınız. Çünkü siz değişeceksiniz, ayrılmayı başardığınızda yaşadıklarınıza tahammül etmeyi öğrendiğinizde güçleneceksiniz. Biraz kendinize şans tanıyın. Kimse sevgiliden ayrılınca ölmüyor. Öyle olsaydı, her sevgiliden ayrılan ölseydi bu kadar bina yapılmaz bolca mezarlık olurdu değil mi yavrum? Acı çekmeyi göze alacaksınız. Şimdikinden daha fazla acı çekmezsiniz emin olun. Bu sizinki çile çekmek, zorla birini hayatınızda tutmaya çalışmakla gerçek anlamda bir birliktelik yaşanmaz. Onun istediklerini yaparak da onu hayatınızda tutamazsınız. Bu zamanın gençleri farklı, arkalarına bile bakmadan giderler. Bunu görün ve kendinizi boşuna kandırmayın. Yaşam bir olgunlaşma süreci, siz de yaşadıkça olgunlaşacaksınız. Kendinize fırsat verirseniz gerçekten sevilmeye değer birini sevebilir, mutluluğu yakalayabilirsiniz ama bunun için kendinize izin vermeniz gerek. Siz okuyan bir genç kız olarak eğitim hayatınıza, geleceğinize, ideallerinize odaklanmalı, bu kadar birine bağlı bir ilişki yaşamamalısınız. Yolun henüz çok başlarındasınız, yapmanız gereken çok fazla şey var, onlara odaklanmalısınız, boşlukları isteseniz doldurabilirsiniz. Bir erkeğin elinde oyuncak olmamak için bunu yapmak zorundasınız. Kendinize bu yaşadıklarınızı layık görüyor musunuz? Sizden ayrılmasın diye biriyle nasıl beraber olursunuz? Sizi sevmiyor, kullanmak istiyor. Kullandığı kadarıyla şimdi başka birine gitmek istiyor. Bunu bile bile nasıl hala bu ilişki için ölümü düşünüyorsunuz? Kendinize yazık edersiniz. Ailenize yazık edersiniz. O gence hiçbir şey olmaz. Oysa yaşamak o kadar güzel ki ona hakkını vermek, kendine hakkını vermek bunları yapmaya başladığınızda o zaman hayatın tadını çıkaracaksınız. Biraz bunları düşünmelisiniz. Ben kendim için, geleceğim için neler yapıyorum, hayallerim neler? İşte o hayaller ve hedefleri oluşturmaya başladığınızda hayatınızda gidenin o kadar önemi kalmayacak. Yazıma başlarken hatırlarsanız mutluluk elimizde demiştim Mutluluk nelere baktığınızda yavrum. Akıllı bir genç kız geleceğin ümitlerine bakarak bugünleri aşar diye düşünüyorum

Sevgiler sevgili okurlarıma...