Gördükçe eskiye gidiyorum...

Merhaba, benim 1.5 yıllık bir ilişkim vardı. Çok güzel günler geçirdim onunla, ikimiz de gezmeyi çok seviyorduk. O evliliği çok istiyordu, ilk başlarda ben pek hazır değildim, istemiyordum. Aramız soğuyor gibi oluyordu sonra düzeltiyorduk. Sonra kredi olayımız oldu. Ben ailem için kredi çekeceğimi söyledim o kabul etmedi, “Çekersen bu iş olmaz zaman verelim biraz” dedi. Bir ay kadar ayrı kaldık, sonra barışmak istedi birkaç defa, barıştık sonra. Yine eskisi gibi olduk hatta daha iyi zamanlar geçirdik. Çok yakındık birbirimize. Konu yine evliliğe geldi, aileme söylemek konusunda baskı uyguluyordu bir an önce söyle ailene diye. Benim de hep aklımda aileme yardım için kredi çekme vardı ve ondan habersiz aileme kredi çektim onun haberi olmadan. Sonra aileme söyledim böyle biri var evlenmek istiyoruz diye. Ailem onay verdi, babamla oturup konuştular ciddi ciddi evliliğe doğru yol alıyorduk ama ben kredi çekme konusunu söylemedim çünkü çok büyük kaybetme korkusu vardı, öğrenirse ayrılır tekrar çünkü ilk ayrılırken çok üzülmüştüm tekrar o günleri yaşamamak için söylemedim. Zaten çok bir miktar değildi ve kısa vadeli çekmiştim. Babamla birkaç defa görüştüler. Aradan bir 15 gün falan geçti benim kredi çektiğimi öğrendi ve ayrılma kararı aldı. "Güvenim kırıldı, bir daha sana güvenemem, neden bana söylemedin, haber vermedin?" diyerek ayrılmak istedi. Ben açıklama yaptım “Kaybetmekten korktuğum için söylemedim, başka bir niyetim yoktu” diye özür diledim defalarca. “Oturup konuşalım” dedim kabul etmedi. Evine kadar gittim konuştum onunla bana dediği "Eğer ailem kabul ederse ben de düşünürüm tekrardan seninle olmayı" dedi. Bunu duyunca beynimden vuruldum. Kendimi çok kötü ve değersiz hissettim. O an ne oldu bilmiyorum, evden çıktım. Bana mesaj attı “Bu iş olmasın” diye. İçim çok açıyordu, içimden bir şeylerin koptuğunu hissettim, böyle olmasını asla istemedim. Bunun üstüne covid-19 geçirdim. İlk çıkan vakalardı o zamanlar hastanede yattım. Çok kötü günler yaşadım. Çok acı çektim. Unutamıyorum o günleri, hep kendimi suçladım. Sonra biraz toparlandım derken, 2 ay sonra evlendiğini duydum. Yine çok kötü oldum. Artık olamazdık, kabullendim yavaş yavaş ama bazen aklıma geliyor kötü oluyorum. Olmayacağını biliyorum ama yine aklıma geliyor ve üstelik aynı yerde çalışıyoruz. Gördükçe eskiye gidiyorum. Bu durumda ne yapabilirim? Şehri terk etmek bile aklıma geliyor. Yardımcı olursanız çok sevinirim.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Gençlik böyle bir şey işte... Sizi bir bahaneye sığınıp bırakmış olmasına kızmıyor, ona duyduğunuz sevginin etkisiyle gerçeklerden uzaklaşarak acı çekiyor bir de kendinizi suçluyorsunuz. Hayır, siz suçlu değilsiniz. Size baskı uygulayarak ondan saklamanıza sebep olan kendisi. Ne yapacaktınız? Aileniz için kılınızı kıpırdatmayacak, onların sıkıntısına göz mü yumacaktınız? Niye? Sevgiliniz öyle istedi. O hangi vasıfla karışıyor? Biraz kendinize gelin. Yaşamış olduğunuz ilişkinin gerçekleriyle yüzleşin. Bu kadar pasif olmayın. Kaybetmeyeyim diye bu ilişkide kendinizi kaybetmiş olduğunuzu görün. Bu genç gün gibi ortadaymış yavrum. Siz kendinizi ortaya koyamadan, derindeki sizi dışa vurmadan bir ilişki yaşamışsınız. Boyuna, posuna, kaşına, gözüne tav olmuş, fiziksel bir çekimin etkisinde kalarak kendinizi içinizde tutmuşsunuz. Gelin görün ki iyi niyetli bir genç değilmiş, sonunda kendisini belli etmiş ama onu kaybetme korkunuz gözlerinizi kör ettiğinden ailem için tabii ki kredi çekeceğim bunun için benden ayrılacaksan sen bilirsin diyecek cesareti kendinizde bulamamışsınız. Henüz evli, nişanlı bile değilken sizin aileniz için alacağınız bir kredi sevdiğiniz genci gerebiliyorsa vay gerisini siz düşünün neler yaşayabilirdiniz... Bunların farkına varın yavrum. Gerçekten sevseydi sizin kendisine söylememiş olmanızı ayrılık bahanesi olarak kullanmaz, bir- iki surat asar ama yine bugün yanınızda olurdu. O iki ay sonra evlenmiş. Bu da demek oluyor ki yedekte biri daha varmış. Böyle bir genç için gözyaşı dökülmez. Kurtulmuşsunuz, sevinmelisiniz. Siz geçirdiğiniz güzel günlerin altında yatan gerçekle yüzleştiğiniz için şanslısınız. Şimdi size düşen yaşadığınız bu ayrılığın kendinize olan güveninizi yok etmesine izin vermeden hayatınıza, gelişiminize önem vererek kendinizi içinizde saklamadan ortaya çıkarmayı bilmek olmalı yavrum. İlişkilerinizde siz olmazsanız gerçek bir ilişki yaşadım diyemezsiniz. Bütün bu yazdıklarımdan sonra artık üzülecek bir genç olmadığını gördüğünüzü umuyorum. Yanlışları olan birine göz yummak hala sevmek kendini hiçe saymak yok etmek demektir O nedenle artık üzülmek yok yeni bir siz oluşturmalı. O da kendine güvenli geleceğine umutlu olmalı…

Sevgiler sevgili okurlarıma...