Bir çıkmaza girdim

Selamlar Yeşim Hanım, bir çıkmaza girdim hiçbir yerde de çare bulamadım. Size rastladım; önerileriniz, yorumlarınız hayatıma dokundu. Ben de size yazmaya karar verdim. 2 yıldır sevgiliyiz, 5 ay önce babasını kaybettik. Evli kardeşleri var, tek bekâr olan sevgilim, 26 yaşında. Annesiyle yalnız yaşamaya başladılar. Annesi korkuyormuş. Yan yana yatıyorlar vefattan beri, aynı odada 2 yatak koydular. Sevgilim beni aramaz sormaz oldu. “Canım sadece uyumak istiyor” diyerek benden kaçıyor. Ben mesaj gönderdiğimde de annesi bana mesaj yolladı “Bu saatte mesaj atma bundan sonra” diye çok geç bir saat değildi gece yarısıydı. Yan yana yattıkları için rahatsız olmuş benden, mesajımdan. Benden ayrılmıyor ama babasının hastalığını öğrendiğinden beri öldüğünden beri buluşmadık 10 aydır, telefonla da 2 ayda bir benim zorumla konuşuyoruz. Haftada 1 mesajlaşıyoruz. Bu ilişkinin sağlığından endişelerim var artık. Ben nasıl davranmalıyım bütün bunlar karşısında? Lütfen cevap verin, bir çıkmazın içindeyim. Beni hiç aramıyor, ben aradığımda açmıyor aylarca, canım konuşmak istemiyor diyor. Son 3 aydır böyle. Ondan önce arardı daha iyiydi, gün geçtikçe böyle bir hal aldı. Günde 5-6 mesaj atıyor günaydın, bir yere giderse haber ediyordu. Eskiden sevdiğini söylerdi 1 aydır o da kesildi. Öğretmen ama 2 senedir atanamadı. Bu sene tekrar KPSS’ye girecek. Bazen annesiyle birlikte teyzesinin evine gidiyor, kendi arkadaşlarıyla buluşmuyor. Telefonda ablasıyla teyzesiyle kısa konuşmalar yapıyormuş ama benim telefonumu ısrarla açmıyor. Babası öldüğü için bunalımdadır dedim, depresyondur dedim ama duygusal olarak çöktüm. Ayrı şehirlerdeyiz, atanamadığı için de buluşmuyor benimle. Üniversitede tanıştık, okullar bitince evlere döndük ayrı şehirlerdeyiz. Ailesiyle telefonda konuştum, tanıştım sadece evlerine hiç gitmedim. Zaten tanıştıktan sonra da bu annesinin bana attığı mesaj olayı oldu. 10 aydır birbirimizi görmedik. Yan yanayken çok mutluyduk nasıl bu hale geldi anlamıyorum. Bu sorunlardan bahsedince beni kavga çıkaran olmakla suçluyor. Madem beni bekliyorsun yaptığını başıma kakma diye kızıyor.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Sevgi hiçbir şey istemezmiş tamamlanmaktan başka. Ne doğru değil mi sevgili okurlar? Sevmek, sevilmekle karşılanmayınca yüreğe sözle bile dokunulmayınca kişi eksiklik hisseder. Siz de bu eksiklilerle sevginiz için çırpınıyorsunuz sevgili kızım. Tek elle çekilen kayık misali aynı noktada dönüp duruyor, sıkıntısını hissediyorsunuz. Sevgiliniz her şeyi size, sizin inisiyatifinize bırakmış. Ne gidebiliyorsunuz ne bu ilişkide mutlu oluyorsunuz. O zaman bu mutsuzluğa bir son vermelisiniz. Onu kendine getirmelisiniz. Sevgiliniz epey bir darbe yemiş, babasını kaybetmiş anne psikolojik olarak da mı hasta bilemedim. Kadın yalnız kalamıyormuş. Öğretmen olmuş, iki senedir atanamamış bir de korona var. Her şey üstüne üstüne gelmiş olmalı; ürkmüş, korkmuş, evde saklanmaya başlamış. Oysa … Siz vardınız ona enerji verebilirdiniz. Bu enerjiyi ona sözlerinizle yeterince yansıtamadınız mı? İnsan bu denli depresif hale gelmek yerine kendisine uzanan eli ilk önce tutmaktan imtina etse bile genç o daha, eninde sonunda tutmalıydı ama tutmamış, eliniz havada kalmış. Yaşamdan vazgeçip kendini uykuya vererek hayattan kaçmakla neyi çözebilecek? Bunu öngöremiyor olmalı. Onu bir an önce uyandırmayı denemelisiniz kızım. Uykusu ağırsa yapacak bir şey yok ama bu şekilde alttan alarak bir yere varamadığınıza göre artık üste çıkacak tavırlar içinde olmalısınız. Bu durumdan rahatsız olduğunuza göre ki haklısınız artık beni aramazsan bende seni aramayacağım diyebilecek cesarette olmalısınız. Kaybetmekten korkmayın ya kazanırsınız ya zaten hiç kazanmamışsınızdır. Onun biraz sert tavırlarla kendine getirilmesi lazım. Mıy mıy erkek mi olur? Kendini herkesten soyutlamış, arkadaşlarıyla bile görüşmüyor, anne bütün bunları görüyor göz yumuyor... Bazı annelerin hoşuna gidiyor evladı yanında onunla ya oh canına değsin onun genç olduğu, bu halinin normal olmadığı düşünceleri umuruna gelmeyebiliyor. Siz onu sözleriniz ve tavrınızla biraz silkeleyin. Kendine gelip dik olsun. Eğer sizi gerçekten istiyorsa ki ben bundan bile emin olamadım bu şekilde davranmazdı. Onda eksik olan bir şeyler var. O nedenle size sormak istiyorum; böyle ana kuzusu bu kadar çabuk yıkılan bir gençle bu hayatı nasıl yaşayacaksınız? İleriye götürüp evlendiniz diyelim yine tek başınıza hayatı sırtlamak zorunda kalmayasınız? Bunları bir düşünün yavrum. Siz şimdiye kadar depresyonda dediniz, sustunuz şimdiden sonra söyleyeceklerinizi söylemelisiniz. Konuşmadan sorunlar çözülmez. Sorunlarınız çözülmediği için kavga çıkıyor. Seninle görüşmek istiyorum deyin ister görüntülü ister yüz yüze ama konuşun, baktınız hala kaçıyor, kovalamayı bırakın. Siz aramayın kesinlikle dayanın. O sizi yine aramamaya sormamaya ilişkiyi sahiplenmemeye devam ederse hiç boşa vakit kaybetmemenizi öneririm. Kendisine hayrı olmayan biriyle mutlu olamazsınız bunu bilin. Sevgiler sevgili okurlarıma...