Çocuğumu istemiyor

Yeşim Hanım merhaba, ilk eşimle anlaşmalı boşandık. 10 yaşında bir erkek çocuğum var ondan. 3 yıl önce ikinci defa evlendim. Benimle evlenince şehir değiştirdi, yanıma geldi. Ancak evlenmeden önce bir yıldır işsizdi. Burada iş bulamadı. Bu şehri de sevemedi. Ama en önemli sorun çocuğumun velayeti annede, bize geldiğinde çocukla hiç iletişim kurmadı, onu kabullenmedi. Yaz aylarında ikimizin de memleketi aynı, yazlığımıza çocuğumu istemiyor. Çocuğum ile babaannesinin evine gidiyoruz. Kesinlikle babaannedeyken yanımıza gelmiyor. Yaz aylarında tamamiyle annesinde veya yazlıkta kalıyor arkadaşlarıyla geziyor, tozuyor. Yaz aylarında kesinlikle benim ailemle iletişim kurmuyor. Çocuk olmasa ve tamamiyle onun ailesi ile olursak problem yok. Ancak evlenmeden önce böyle konuşmamıştık. Benim çocuğum ve ailemden böyle nefret eden biri beni de sevmiyordur diye düşünüyorum. Boşanmayı istemiyorum ama depresyondayım. Sizce boşanmak istemekte haksız mıyım? Lütfen bir cevap yazın.

Yeşim Tijen’in cevabı:

“Çeke çeke götürmeliyim seni, tutup bileklerinden duvarlara çarpa çarpa, düşe kalka götürmeliyim seni hayat.”

Ferhan Şensoy

Çeke çeke istediğiniz noktaya götürmeye çalıştığınız hayatınızda yine duvarlara çarpıyorsunuz. İkinci evliliğinizde verilen sözlerin tutulmamasıyla hayal kırıklığı içinde üzgün ve şaşkınsınız. Sevgisinden bile şüpheye düşmüşsünüz. Anlayış, tahammül bunlar ilişkilerin olmazsa olmazı ama bir yere kadar. Bir yerden sonrası tavize girer sevgili oğlum. Kaybeden olursunuz, ezilen olursunuz. Siz sizi kaybetmeyi keskin davranışlarıyla göze almış biriyle berabersiniz. Çocuğunuz ve aileniz istenmiyor. Siz de taviz vermeyerek kaybetmeyi göze almalısınız. Söz konusu evlatsa taviz verilemez. Yeniden kendinize eş bulabilirsiniz ama henüz küçük olan çocuğunuz sizin yanınızda istenemeyen konumuna düşüyorsa onun ruhundan kopan parçaları sonradan toplayamazsınız. Eşiniz evinizden, sizden uzak duruyorsa vaktini ailesiyle, arkadaşlarıyla geçiriyorsa o kişi eşiniz olabilir mi? Sizinle sadece kendi istediklerini paylaşan, canı istemediklerinde uzaklaşan birine eşim diyemezsiniz. Bütün bu sıkıntılı durumları bana yazmadan önce eşinizle konuştuğunuzu paylaştığınızı umuyorum. Evladınız iki ev arasında gidip gelirken bir de sizin yanınızdaki kişi onun hayatına sorun katmamalı. Babasının evine mutlu gelmeli, mutlu gitmeli. Eşinizin hem çocuğunuza hem ailenize bu şekilde davranmasının nedenleri ne olabilir? İstememezlikten, kabullenmemekten, kıskançlık yapmaktan, paylaşmamaktan başka... Hadi ailenize davransa anlaşamıyorlar diyebiliriz ama küçük bir çocuk söz konusuysa istemez davranışlarıyla küçük bir çocuğun ruhunu eksiltmeye kimsenin hakkı yok. Eşinizle ciddi ciddi konuşun. Bu tutumlarına devam ederse bu evliliğe devam edemeyeceğinizi kesin bir dille söyleyin. Bunu hak etmiş. En kötü ihtimalle ayrılırsınız ama evladınızın psikolojisini, geleceğini, vicdanınızın huzurunu kazanırsınız. Ne diyebiliriz sizin için başka bir şans daha demekten başka... Hakkınızda her şeyin hayırlısını diliyorum.

Sevgiler sevgili okurlarıma...