Annemin yüzüne nasıl bakacağım?

Birinci okur mektubu:

Merhaba Yeşim Hanım sizinle paylaşmak istiyorum. Bağımlı olduğum bir madde var. Ben askere gitim ve sürpriz yapıp eve geldiğimde babam cam kenarında bir yatakta uyuyordu. İçeri girdiğimde babam uyanıp bana baktı, annemi öptüm. Annem uyuyordu uyandı, babam bana bakar bakmaz ağlamaya başladı. Yanına gitim öptüm, sarıldım ama kalkamadı. Anneme “Anne neyi var babamın?” dedim “Hasta” dedi. “Neden hasteneye götürmediniz” dedim. “Götürdük ama şurup verdiler” dedi. Pandemi daha yeni başlamıştı… Dışarı çıkıp ağladım… Abim babamı başka bir hastaneye götürmüş ancak babamla tartışmışlar ve babamı öylece bırakıp gitmiş. Doktor endeskopi isteyince babam “Oğlum askerden gelsin öyle tedaviye başlarım” demiş. Ben babamı gelir gelmez tekrar doktora götürdüm yapılan işlemler sonucunda babamın kanser olduğunu öğrendik. Doktor kurtulma şansının da çok az olduğunu söyledi. Daha teşekküllü bir hastaneye göndermek istedi ancak benimim askerliğim devam ediyordu nasıl yapacağım diye ağlamaya başladığımda babam fenalaştı ve orada hastaneye yatışı gerçekleşti. Tedavisi 5 ay sürdü sonrasında babam toparlandı yürüdü. Ancak hastanenin olduğu şehirde bir dayım vardı babamı mecbur orada bırakıyordum ancak bekar eviydi ve temiz değildi. O süre zarfında babamın ameliyatına karar verilmişti ancak babam covid hastalığına yakalanmıştı. Babamla 2 ay kaldım, bulunduğu evi temizledim ancak çok zor zamanlar geçirdim. Parasız kaldım, psikolojim bozuldu. Süreç sonucunda babam vefat etti ben daha da yıkıldım. Sonra uyuşturucu madde ile tanıştım ve bağımlı oldum, bırakamadım. Hala da içiyorum, hayatım karardı. 9 ay oldu, eve hic girmedim. Annem görse baya üzülecek. Dün aradım, hastaymış para gönderdim .Bütün param maddeye gidiyor. Çok kötüyüm ne yapmam gerekiyor? Annemin yüzüne nasıl bakacağım? Babamın mezarına nasıl gidceğim?

İkinci okur mektubu:

Merhaba, ben 19 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Abim 1 yılı aşkın süredir zararlı madde kullanıyor ve aşırı derecede bağımlı. 32 yaşında. Ailem de biliyor ama hiçbir şekilde tedavi olmak istemiyor her şeyi denedik. İyi yolu da kötü yolu da ama artık geceleri evde kriz geçirmeye, eşya satıp uyuşturucu almaya başladı. Artık ben de ne yapacağımı bilmiyorum. Sizin de fikirlerinize ihtiyacım var…

Yeşim Tijen'in cevabı:

Sevgili oğlum gençken bazen insan hayatın içinde kendini kaybeder çünkü ne hayatı ne kendini tanıyordur. Hele kırılgan bir karakterseniz hayat sizinle resmen oynar. Eğer artık bir şeylerin farkına varmaya başlarsanız hayatınızda olanlara dur demeye çalışırsınız. Kimse kendini kaderin eline bırakmamalıi, kendi hayatı için elinden geleni yapmalı. Bunun için sizin yapacağınız şey de yaşadıklarınıza savaş açmak olmalı. Savaşınız kendinizle olacak olsa da mücadele etmeden yenilgiyi kabul etmemelisiniz. Onun için de önce içinizdeki o kırılgan isyankar yönlerinizi maddeye rağmen güçlendirmelisiniz. “Ben yapabilirim, ben yapabilirim, güçlüyüm” diye diye ruhunuzu beslemenizi öneriririm.

Bence zaten güçlü bir gençsiniz, maddeye bulaşmış olmanız güçsüz olduğunuzu göstermez. Şanssızlık sadece, bazen olabiliyor böyle yanlışlar… Bir anlık mutluluk için bir ömür mutsuzluk… Acı, ızdırap, kölelik göze alınıyor. Bunun açılımı bilinçsizlik yoksa kim bile bile bunu kendine yapabilir? Yazdıklarınızda çok iyi yürekli bir genç gördüm. Babanızı kaybetmeniz onun için elinizden geleni yapmanız bana sizinle ilgili güzel bir izlenim bıraktı. Evet, birçok şeye kızgınsınız, hayata kırgınsınız ama hayat böyle yavrum çokça insan için adil değil. İnsan daha doğuştan adaletle karşılaşmıyor ve adaletsizliklerden kendini yaratmak için binbir mücadele veriyor. Siz de kendi mücadelenizi vereceksiniz çünkü insanın başına gelen her şeyin çözümü yine kişinin kendisinde, mücadeleden vazgeçemeyen karakterindedir.

Sizin durumunuzda çok genç var siz de biliyorsunuzdur ve birçoğunun neler yaşadıklarını da duyuyorsunuzdur. Bugün işe gidiyor, çalışabiliyorsunuz ya yarın işe gidebilecekmisiniz? Sağlığınız bozulacak ve maddeye ulaşmak için yanlışlar yapmak zorunda kalacaksınız. O zaman ne bekliyorsunuz? Tedavi için içinizden istek gelmesini beklemeyin, siz kendi kendinizi dürtün, hadi deyin. “Sen bunlara layik değilsin” deyin. Tedavi sizi ürkütüyor olabilir ama ya bağımlı biri olmak… Bağımlı biri olarak yaşamaya çalışmak daha mı kolay? Zoru aşmadan feraha ulaşılmaz. Maddenin sizi sıkıştırdığı hayatın içinde yaşamaktan daha zor değildir tedavi olmak diye düşünüyorum. Artık kararlı olmak zorundasınız, “tedavi olmalıyım”dan “tedavi olacağım” kararlılığına geçmek ve o kararlılıkta kalmak zorundasınız. Bu sizin evde kendi başınıza direnerek aşacağınız bir sorun değil; tedavinin yardımıyla içinizden gelen isteğe direneceksiniz. Bu direnç için psikolojik destek de almanız gerekecek kendiniz için bu mücadeleye girmiyecek misiniz? Kendinizi o maddeye teslim mi edeceksiniz? Gençliğiniz için hayalleriniz için anneniz için daha güzel bir yaşamı hak ettiğiniz için bu mücadeleyi vermelisiniz.

Evet bağımlılık zor bir rahatsızlık ama tedavisi var. Tedavisi varsa kişi isterse başarı da var. Bir tedaviyle olmadı mı bir daha tedavi olmaya gidin. Kendinizden daha güzel bir gelecek umudunuzdan asla vazgeçemeyin. İnsan isterse imkansız diye bir şey yok yoksa madde sizi günden güne düştüğünüz o çukurun taaaa dibine çekecek. Bugün saçlarınız beyazlamış, yarın dişleriniz dökülecek… Kullandığınız maddeye göre tahribatları olacak bakın halüsilasyonlar görüyorsunuz bir gün kendinizi bu halusilasyonların etkisiyle Allah korusun öldürebilrisiniz. Sizi binbir umutla büyüten annenize bu acıyı yaşatmayın ne olur. Ben bir anneyim anne olan bir kadın için başkasının çocuğu diye bir şey olamaz. Siz de benim oğlumsunuz ne olur kendinize bu kötülüğü yapmayın yavrum. Tedaviye hemen başlayın annenize de söyleyin sizin yanınızda olarak sizedestek olsun. Yalnız başınıza hastanelerde kalmayın. Anneniz size bakar, Besler, kuvvet kazanırsınız mücadelenizde yardımcı olur. Tedaviden sonra kendinizi meşgul edin, sporla uğraşarak bedeninizden zihninizi maddenin izleirni temizleyin, eski çevrenizden kopun. Bu maddeyi kullanan kim varsa uzak durum, onlardan sizi hiç kimse tetiklememeli öyle bir bela bu… Madde kullanımı içinizde her an yeniden alev almaya hazır bir köz ufacık bir rüzgar için bekliyor olacak. Onun farkındalığıyla kendinizi koruyacaksınız. Hala daha doğru düzgün düşünebiliyorken programınızı yapın. Amatemlerden size yakın olan birinde tedavinizi ücretsiz yaptırabilirisniz. Psikolojik desteği de alın ve mümklün olduğunca psikolojik destek almayı sürüdürün. Devletten siz de faydalanın. Son sözüm: Başarmak zorundasınız, kendinizi bu maddenin eline bırakamazsınız. Sizden bir anne olarak bunu bekliyorum. Göreyim sizi benim güzel oğlum… Gençliğinize yazık etmeyin ne olur… Allah yar ve yardımcınız olsun…

Diğer okurumun sorusuna gelirsek… Sevgili kızım kardeşiniz artık madde kullanımında bağımlılkta had safhaya ulaşmış olmalı… Kendi tedavi olmak istemiyorsa siz şikayet ediyorsunuz onu zorla devlet tedavi ettiriyor. Yazılarımda var. Bu şikayeti yapmaktan çekinmeyin. Tedavi olmazsa bu gidişat kötü sona gidiyor. Bu konuda en iyi yer Amatemler… Artık ne kadar iyi orası biraz karışık… Maddeden kurtulmak için gittiğiniz yerde maddeye de ulaşabiliyorsunuz onun için aileden biri olarak yanında olacaksınız kimseyle kardeşinizi temas ettirmeyeceksiniz. Yukarıda yazdıklarım kardeşiniz için de geçerli size ve ailenize sabır diliyorum. Allah kardeşinizin ve siz aielesinin yardımcısı olsun inşallah…

Sevgiler sevgili okurlarıma…

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com