Çocuklarımı istemiyor!

Merhaba Yeşim Hanım,

Benim ciddi bir sorunum var aslında yazma sebebim hem kendimi rehabilite etmek içimi dökmek hem de benimle aynı sorunu yaşayanlar var ise ortak paylaşım olmasını istedim.

49 yaşında bir erkeğim. 18 yıl önce ilk eşimden boşandım ve bu evlilikten bir kız, bir erkek çocuğum var. Kızım 25, oğlum 18 yaşında... 3 yıldır beraber olduğum birisi var ve ona yüzde yüz aşığım. Beraber olduğum kişinin başından bir evlilik geçmiş ancak çocuğu yok. Sanırım o da bana aşık. Fakat ilişkimizin boyutları farklılaşmaya başladı. Benim beraber olduğum kişi ilişkimizin başında çocuklarımın olduğunu bildiği halde şimdi çocuklarımı istemiyor. Aksine çocuklarım bu ilişkiye saygı duyuyor ve beraber olduğum insanı çok seviyor ve sayıyorlar. İstememe sebebi ise onun çocuklarımın annesi olmadığı ve ona ait bir çocuğu olmadığı için de bu duyguyu anlayamayacağını söylüyor. Ona bazen hak veriyorum beni anlamadığı konusunda saygı duyuyorum geçecek diyorum ama geçmiyor. Ona çocukların sen annesi değilsin zaten olamazsın ama sen onlara çok iyi bir abla olabilirsin... Bu şekil psikolojik olarak kendini empoze et dememe rağmen bunu yapamıyor. Geçmişte yaşadığı birçok travma sebebi ile bazen gel gitler yaşayabiliyor. Destek almasını istediğim zaman ise bunu reddediyor. İyi birisi ahlaklı ve namuslu. Aramızda 10 yaş var. Ona hem abilik, babalık, arkadaşlık, sevgili, dost her şey oluyorum. Onsuz hiçbir yere gitmiyorum. Asla yalnız bırakmıyorum ama bu sorunu aşamıyoruz. Annelerini bahane ediyor, onlar ile ileride nişan, düğün, kına vs vs durumlarda yüz yüze geleceğimizi söylüyor. Ona düğün olduğu zaman zaten onun da geleceğini eğer eşim ile görüşmek istesem zaten seninle beraber olmazdım, onunla olurdum diye sürekli konuşuyoruz. İşin ilginç tarafı biz eski eşimle hiçbir şekilde iletişim halinde değiliz. Ne sosyal bir hesaptan ne arama ne yüz yüze görüşme ne de başka bir şekilde... Çünkü çocuklarım yetişkin olduğu için sorunlarını kendileri anlatabiliyorlar. Buna rağmen eski eş ile görüşme yok çocuklarım nerede ise bana hiç gelmez yine de bu baskıya maruz kalıyorum. Bu konuda çok şiddetli düşüncelere giriyorum. Evet çok aşığım çok seviyorum ama kendi hislerim duygularım ve cahilce bir mantık ile istenmedi diye çocuklarım çocuklarımdan vazgeçecek onlara düşman olacak değilim. Aynı zaman da beraber olduğum kişinin de bu psikoloji ile yaşamasını istemiyorum. Bundan dolayı da sanırım bu ilişkiyi bitirme kararı alacağım. Benim için çok zor bir durum biliyorum ama her halükarda bu şekilde de zor bir durumda kalıyorum sevdiğim kadın mı çocuklarım mı bana tercih bile olmayacak bir şey yüzünden tercih yaptırmak zorunda kalacak...

Uzun lafın kısası böyle bir durum içerisindeyim bu konuda bana tavsiyeleriniz ne olur alacağım kararlar içerisinde neler olmalı. Sevdiğim kadını nasıl ikna edebilirim bu fevri kararı almadan önce. Teşekkür ediyor bu yöndeki başarılarınızın devamını diliyorum...

Yeşim Tijen'in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar,

Şu an radyomda Yıldız Tilbe çalıyor. “Çabuk olalım aşkım” diye sevgilisine sesleniyor. İkinci evlilikler için çabuk olalım aşkım her şeyi bir an önce paylaşalım diyebilir insan. Zaman geçiyor, iyi biriyle karşılaşılmışsa kaybedilmek istenmiyor da karşınızdakinin de istemesi gerekli. İkna çabalarıyla evleniliyorsa sorun bayağı büyüktür, çocuklar bahanedir. O da bana aşık sanıyorum dediğiniz bu kadının sizi sevdiğini gerçekten hala sanıyormusunuz. Üç senedir berabersiniz hala sanmamalısınız. Yıllardır öyle veya böyle birileriyle birlikte olmuş olmalısınız bir yuvanın muhakkak özlemi içindesiniz.

“Ben yalnızlığımı gözlerim gibi taşıdım…” demiş Gülten Akın. İnsan yalnızlığını gözleri gibi senelerce taşıyınca acaba gerçeklerden de uzaklaşıyor olabilir mi? Çünkü kadınlar sevmişse yüreklidir iki çocuk, üç çocuk seven bir kadını korkutmaz vız gelir. O çocukları zaman zaman kıskanacağını bilir yine de onların varlığından bu arkadaşınız kadar rahatsızlık duymaz sadece çocuklarla yaşayabileceklerinden endişe duyabilir. Bu da çok doğaldır. Sizin çocuklarınız bu hanımı seviyor ve olumlu tavır sergiliyorlar. O zaman sorun sadece kendisiyle alakalıdır. İlk evliliğinden neden ayrıldığını biliyor muydunuz? Fedakar olmadığından olabilir mi? İster birinci ister ikinci olsun evlilikler fadakarlıklarla yürür ama bazı zamane artık hiç zora gelmek istemiyor.

Her kadın anne olmayabilir ama insan olabilmişse ve sizi gerçekten sevmişse çocuklarınızı bu kadar sorun hale getirmezdi ki, çocuklarınızı büyütecek değil arada evinize gidip gelecekler. Onları güler yüzle karşılayacak aynı masayı paylaşacak vesizinde ifade ettiğiniz gibi ablalık yapacak. Bunlar gözde büyütülecek şeyler değildir, küçük şeylerdir. Küçük şeyler aslında sizin durumunuzdan bakınca meğerse ne kadar büyükmüş. İnsanlıktan sevgiden yana fasfakir olmak böyle bir şey olmalı.

Bunlar bile ona bu kadar yük olacaktıysa sizin zamanınızı niye harcamış size, niye ümit vermiş? Bu ilişkiyi niye 3 yıl sürdürmüş diye sormam gerekiyor. Çünkü çocuklarınız olduğunu biliyordu. Yine de iyi niyetle bakmak istiyorum. Keşke bu hanım zayıflıklarına odaklanmak yerine yapabilmeye kendindeki güzel duyguları ortaya çıkarabilmeye odaklansaydı daha güzelleşmez miydi? Çünkü önce insan alışkanlıklarını oluştururmuş sonra da alışkanlıkları olurmuş. Alın size bir soru daha. Bu hanım arkadaşınız pesimist bir kadın olabilir mi? Her şeye olumsuz bakan biri...

İyi belirlenmiş bir sorun yarı çözümlenmiş sorundur demiş birileri. Siz sorunu güzelce ortaya koymuşsunuz gerçekleri de görmüşsünüz. Bende görünen köy kılavuz istemez diyeceğim bu düşüncede. Bir kadını siz şimdiye kadar sevginizle ilgi alakanızla her an her şekilde yanında olarak ikna edememişseniz ondan varlığınızı geri çekeceksiniz ki sizin onun hayatınıza neler kattığınızı bir fark edebilsin. Bu sorunu onu ikna etme çabalarıyla çözemezsiniz. Onun hayatından giderek belki çözebilirsiniz. Bir insan niye gelgitler yaşar Allah aşkına? Kendine güvenmediğinden, yeterince sevmediğinden daha başka beklentileri olduğundan. Böyle bir olumlu gelişte sizinle evlenir içindeki olumlu bakış geçince olumsuz tavırları geri gelecektir. Bunu göze alacak mısınız? Kendinize ve çocuklarınıza bunu yapmamalısınız. Siz çocuklarınızdan bir baba olarak 18 senedir uzaktasınız. Yazdıklarınızdan okuduğum o çocukları çok fazla eksik bırakmış olmalısınız. Çocuklar babalarının evine neden gelmez? O yakınlığı samimiyeti bulmadıklarından. Bu acı bir şey bana göre. Çocuklarınıza samimiyetle sıcaklıkla yaklaşmalısınız. Baba çocuklar için dağdır, siz o dağı uzakta tutuyor olabilir misiniz? Kendinizi esirgerseniz güvensiz olarak yetişirler o güven duygusuna erişmek çok zamanlarını alır. Sizin evinizi ikinci evleri gibi görebilmeliler. Kızınız 25 yaşında... Yarın öbür gün ele karışacak eskisi kadar birlikte zamanınız olmayacak kendi hayatı olacak. Bunları düşünün ona göre adımlar atın derim. Evet sizin hayatınız önemlidir ama öncelik çocuklarınızın ruhsal güzel gelişmelerdir ki güzel bir geleceğe yürüyebilsinler. Zaten eksik büyüttüğünüz bu çocukları bir de bu kadın uğruna hepten kendinizden uzaklaştırmamalısınız. Siz olgun yaşlardasınız. Bu kadın olmaz başka bir kadın olur, yaşlı değilsiniz hala gençsiniz ümit var yani kendinizi ve çocuklarınızı yoracak bir evliliğe daha heves etmeyin derim. İyi, fedakar sevebileceğiniz bir kadın mutlaka karşınıza çıkacaktır. Geleceğinize umutla ama çocuklarınızla birlikte bakın lütfen...

Sevgiler sevgili okurlarıma...

“Sevgilerin, özlemlerin

Miadı dolmuşsa

Zorla zorla nereye kadar

Onlar hoşça gitsinler”

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun.

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com