Pireyi deve yapmanın alemi yok!

Bilim adamları pirelerin farklı yükseklikte zıplayabildiklerini görür. Birkaçını toplayıp 30 cm yüksekliğindeki bir cam fanusun içine koyarlar. Metal zemin ısıtılır.

Sıcaktan rahatsız olan pireler zıplayarak kaçmaya çalışır ama başlarını tavandaki cama çarparak düşer. Zemin de sıcak olduğu için tekrar zıplar, tekrar başlarını cama vururlar.

Pireler camın ne olduğunu bilmediklerinden, kendilerini neyin engellediğini anlamakta zorluk çeker.

Defalarca kafalarını cama vuran pireler sonunda o zeminde 30 santimden fazla zıplamaması gerektiğini öğrenir.

Artık hepsinin 30 cm zıpladığı görülünce deneyin ikinci aşamasına geçilir ve tavandaki cam kaldırılır. Zemin tekrar ısıtılır.

Tüm pireler eşit yükseklikte, 30 cm zıplar!

Üzerlerinde cam engeli yoktur, daha yükseğe zıplama imkânları vardır ama buna hiç cesaret edemezler.

Kafalarını cama vura vura öğrendikleri bu sınırlayıcı "hayat dersi" ne sadık halde yaşarlar.

Pirelerin isterlerse kaçma imkânları vardır ama kaçamazlar. Çünkü engel artık zihinlerindedir!

Onları sınırlayan dış engel kalkmıştır ama kafalarındaki iç engel varlığını sürdürmektedir.

İşte buna “cam tavan sendromu” denir.

Canlıların neyi yapamayacaklarını nasıl öğrendiklerini gösteren bu deneyden yola çıkılarak varılan sonuç nedir?

1) Gelebileceğin en üst nokta senin cam tavanındır.

2) Cam tavan hayallerinin tavan yüksekliğini gösterir.

3) Ancak yapabileceğini düşündüğün kadarını yaparsın!

Şimdi lütfen, kafanızı kaldırıp bakın bakalım tepenize...

Sizin cam tavan ne kadar yüksekte?

***

Haftanın notu:

Pınar Özyiğit’in, “Çocuklu evin para kontrolü hayal mi?” başlıklı yazısında sözüne ettiği aile ekonomisine katkıda bulunacak tavsiyelerine bir ekleme de benden olsun... Fazla oyuncak almaya gerek yok! İçi boncuk dolu bir kese, bezden yapılmış bir top, plastik bir kap bile oyuncaktan daha iyi işlev görüyor.

Sadece biraz yaratıcılık gerek!