Beyinlerini mahvediyorsunuz!

Annelik konusunda ders verir havada yazı yazmaktan da konuşmaktan da nefret ediyorum.

Çocuğum var diye ahkâm kesmek hoşuma gitmiyor.

Herkesin doğrusunun, özellikle konu annelik olunca, kendine olduğunu düşünüyorum.

Ama tüm sevimsizliği göze alarak bu ay ikinci bir ahkâm yazısı daha yazmak durumundayım.

Evet, çağımız bizim çağımızdan farklı…

Evet, şimdiki çocuklar bizden farklı bir dünyaya doğdular.

Ben yalvara yakara bir saat televizyon izni koparılan bir dönemin çocuğuyum.

Oğlum ise ipad ve ötesinde ne varsa o devrin çocuğu…

Kabul!

Ama kabul olmayan, bu devrin çocuklarının teknolojiyle ileri derecede haşır neşir olurken kitaptan, sanattan ve spordan tamamen uzaklaşıyor olması…

İsteyen kızsın ama bu aslında ailelerin feci halde işine geliyor.

Yemek yemiyor mu, daya bilgisayarı, ipad’i, iphone’daki oyunları burnuna, bak nasıl yiyor!

Yolda yaramazlık mı yapıyor, yine daya, bak nasıl diniyor.

Evde huzur mu vermiyor, bak nasıl veriyor.

O kadar kolay ki böyle çocuk yetiştirmek.

Ama fark edilmeyen şu; Çocuklar bağımlı ve aslında beynen sakat bir hale gelmeye başlıyorlar.

Bunlara dadanan bir çocuğa kitap okutamazsınız, resim çizdirtemezseniz, bir alet çaldıramazsanız. Hele spor, daha da zor...

Çocuk istemiyor ya da yeteneksiz olduğu için değil, konsantrasyon isteyen bu alanlara giremeyeceği için…

Kolaya alışmış bir çocuk çabalamak istemeyeceği için…

Ama onun bir günahı yok!

Günah, kolaya kaçan ailelerin…

Kitap okumayı sevdirmek ve alıştırmak zaman istiyor, emek istiyor, sabır istiyor.

Sanat ya da sporla uğraştırmak da…

Çocuğa yakın bizlerin de çabası gerekiyor.

Arkadaşımızın zehir gibi akıllı oğlu doğduğundan beri bu aletlerle büyüdüğünden yuvada beş dakikadan fazla derslere konsantrasyon olamıyor.

Bir başka arkadaşımızın ergenlik çağındaki oğlu, günde on iki saatini bilgisayar başında geçiriyor uzun yıllardır…

Obez oldu, asosyal oldu, okulu ve ailesini ret ediyor.

Çok yeni de antidepresan kullanmaya başladı.

Yapmayın!

Cidden yapmayın!

Bu çocuklara aşırı zarar veriyorsunuz.

Bir noktadan sonra da geri dönmeniz imkânsız…

Çağ ne çağı olursa olsun; Çocuk kitap okumalı. Ne okuduğu bile o kadar önemli değil. Yaşına uygun olsun yeter.

Kendine yakın bir sanat dalı ile uğraşmalı. Süper olması hiç önemli değil, çabalasın yeter.

Sporla uğraşmalı. Yetenekli ya da değil…

Yoksa bu nesilden adam gibi bir şey olmadığı gibi bir de üstüne kaybolup gidecekler.