Giriş: 09 Ocak 2015 Cuma

Balayımızı ertelemek zorunda mıyız?

Yeşim Hanım Merhaba,

7 yıl süren bir ilişkimin ardından, 2014 te nişanladım. Nasipse 29 Ağustos 2015 te evleniyoruz. Düğünden bir gün sonrası için plan yaptık, 1 hafta burada olmayacağız diye. Şimdi yakın bir arkadaşının düğünü çıktı. Bizden 5 gün sonra. Bana dediği aynen şu şekilde: ‘’Balayını 5 gün erteleyelim, arkadaşımın düğününden sonra gideriz.’’

Ben her şeyde ortak karara varmak isterken, o kendi kararını vermiş. Zahmet edip bana da bildiriverdi. Şimdi de istemiyorum ben burada 5 gün kalmak diyorum, bu sefer surat yapıyor. Ayıp olmaz mı arkadaşıma diyor. Anlamasını bekliyorum hala. Yoksa bu konuda ben mi 'peki' demeliyim?

Ocak ortası rezervasyon için kayıtlarda son gün. Sakin düşünemiyorum, karara varamıyorum. Bir fikir verebilir misiniz?

Şimdiden teşekkür ederim. İyi çalışmalar.

Yeşim Tijen'in cevabı:

‘’Kadın dudaklarıyla, sevgili elleriyle, anne sözleriyle, dost bakışlarıyla çocuktur.’’ Hadi gelin hepimiz boş verelim herkesi ve her şeyi, boş vererek yaşadığımız bir dünya düşleyelim birlikte. Nasıl bir dünya olurdu acaba? Kimse kimseyi takmasın, hep bana hep bana bir dünya. Arkadaşımız, yakınımız kaza mı geçirmiş, ne arayalım ne de gidelim. Bize ne yaaa iyileşir elbet. Ya da biri iş açmış, ne gerek var hayırlı olsun demeye, açtıysa kendine açtı. Bir yakınımızın bebeği mi dünyaya geldi, öfff kim gidecek, bu berbat dünyaya bide çocuk mu getirdiler? Bu tip umursamaz, değer bilmez insanlarla dolu bir dünya düşünün yaşanası bir yer olur muydu? Olamazdı, hayata anlam katar duygularımız, gülüşlerimiz, acılarımız ve gözyaşlarımız. Boş vermek, amaaan sen de, ruhu taşımaksa insanı yalnızlaştırır, günün birinde de değersizleştirir. Yaşanılan güzel anlar paylaşılınca mutlulukta çoğalır, acılı, zor günler ise yine paylaşılınca azalır, yaşayan kişinin yükü hafifler. İnsanı insan yapanda bu duyarlı davranışlarıdır. Nerde durmalıyız derseniz, onun cevabına da geleceğiz.

Peki demek zordur bazı durumlarda. Bütün kurduğunuz hayallerin alt üst olacağını bile bile, peki diyebilmek için özverili anlayışlı bir yüreğe sahip olmak gerekir. Öfkeli olmakta çok haklısınız, nişanlınız konuyu önce sizinle paylaşmalı, bu kararı birlikte almalıydınız. Hatalı davranmış. Onca yıl bu sevgiyi çoğaltıp evliliğe taşıdıktan sonra hayalini kurduğunuz balayının ertelenmesi tabi ki hoş bir durum değil, ama nişanlınız çok fedakar ve duyarlı biri. O da eminim sizin kadar çok, bir an önce balayına çıkmak isterdi. Bahanesi de vardı, evlenmiş balayına gidecek. Buna sığınmamış, balayını 5 gün sonrasına erteleyip, arkadaşıyla bu mutlu günü yaşamak için orda yanında olmak istiyor. Bilmem hiç gerçek anlamda bir arkadaşınız oldu mu? İnsanın yaşamı boyunca çok değer verdiği arkadaşlıkları olur, bazılarıyla zamanla uzak kalsa da o yaşananlar sevgiler hiç gitmez. Hatta yıllar daha da değer katar dostluklara. Zaman zaman bir araya gelebildiğinizde hiç ayrılmamış gibi yad edersiniz o günleri, yıllar hiç araya girmemiş gibi. Yaşınız genç, hayatın size öğreteceği çok şey var, bunların kıymetini siz de zamanla bileceksiniz. Nişanlınızın bu fedakar davranışı içinizi acıtsa da onun ne kadar özverili bir insan olduğunu bir kez daha görüp saygı duyacaksınız. Karşımızdakinin duygularını anlamak, işte bu andan sonra düşüncelerimiz farklılaşır, daha farklı bakarız karşımızdakine. Zor da olsa anlamaya çalışmak gerekir, insanları birbirine bağlayan da yaptığı iyilikler değil midir? Hani derler ya, iyilik yap denize at diye, bütün iyi ve güzel davranışlar hayatta karşılığını bulur. Bu dünyaya ruhunu, davranışlarımızla bizler veriyoruz. Yaşanır ya da çekilmez hale getiren de yine bizleriz. İşte bu iyilik fedakarlıkla yaptığımız hareketler bizi diğer boşversenecilerden ayırıp daha farklı ve özel kılıyor. Küsmeyin nişanlınıza onu anlamaya çalışın. Zor gelse de uygun bir dille bu kararı verirken sizin de fikrinizi almasını beklediğinizi söyleyin ki kafasında yer etsin.

Peki küçük bir sözcük gibi gözükür, ama içi fazlaca doludur. Zoraki bir teslimiyeti istemeyerek bir kabullenişi çağrıştırır insana. Düğüne katılamadım diye nişanlınız hep surat asacaksa siz de balayını 5 gün sonra yaşadım diye sitemlerinizi yıllara taşıyacaksanız ikinizin de işi zor. Siz ki 7 senelik sevgiyi evliliğe taşımışsınız, bunu mu aşamayacaksınız? Eminim aşarsınız. Hoş değil gerçekten yaşadığınız durum, hayatta fedakarlıklar yapalım, sevelim, sayalım, arkadaşlarımıza, yakınlarımıza değer verelim, ama önceliği kendimize tanımamız gereken yeri de bilelim. O balayının büyüsünü kaçırmaya ne gerek var peki, demeyin. Onu anlamaya çalıştık şu satırlara gelene değin, ama bir yere kadar anlayabildik ve bir yerde tıkandık. Tatlılıkla bu büyülü günleri bozmaması için öfkenize yenilmeden ikna edin nişanlınızı. Hayır demenizi öneririm. Sevgiler…