Bahadır genç kadının rasta saçlarına, etnik desenli uzun elbisesine, boncuklu sandaletlerine, el örgüsü çantasına bakarken, içinden “Biraz laflar giderim” diye geçiriyordu. Fakat Melodi gazeteci olduğunu söyleyip, tabletinden internete girerek imzası olan haberleri bulup, üzerine de basın kartını çıkarıp gösterince fikrini değiştirdi. Hiç bilgisinin olmadığı konulardan bahseden, mesleği sebebiyle pek çok tanınan isme bir telefonla ulaşabilen hattâ onlarla çekilen fotoğrafları internette duran, akıllı, esprili ve güzel genç kadınla sohbeti gece yarısına kadar uzattı. Yaptığı işi, çalıştığı yeri bildiği için evine davet etmekten çekinmedi. Macera arar gibi bir hali vardı ve sorun çıkaracak birine benzemiyordu.

Ertesi sabah Melodi kendini iyi hissetmediğini, midesinin bulandığını, biraz daha uyumaya ihtiyacı olduğunu, öğle üzeri yakınlarda bir yere röportaja gideceğini söyleyince hiç şüphelenmedi.

“Kapıyı çekip çıkarsın” demekle yetindi.

Kendine güveni yerine gelen Bahadır, sabah kahvesini içmek için kafeye gitti. Keyifle kahvesini yudumlarken göz göze geldiği kadınlara gülümsedi, flört etmek istediklerinden okuyup kenara koydukları gazeteyi istedi, arada telefon gelmiş de konuştukları duyulsun istemiyormuş gibi yapıp dikkatleri üzerine çekmek için bahçenin diğer ucuna gitti. Son yerine dönüşünde Nilay’la burun buruna gelmese, üçüncü kahveyi de söyleyebilirdi. Ancak gerginlik yaşamak ve yeni bir tehditle karşı karşıya kalmak istemediğinden, masanın üzerine bozukluklarını bırakıp ofise doğru yürümeye başladı.

Yolda yürürken aramasını cevaplamadığı Atalay’dan mesaj geldi.

“Bu akşam benim terasa bekliyorum. Nilay’ın arkadaşı bu sefer kesin gelecekmiş.”

Mesajı okurken, bir an Nilay’la açık açık konuşması ve Aysel teyzesi’nin söylediği gibi ondan özür dilemesi gerektiğini düşündü. Eğer elinde video veya fotoğraf gibi bir görüntü olmadığına, blöf yaptığına Nilay’ı inandırırsa, belki onu rahat bırakırdı. Fakat elinde Bahadır’ın elinde kendisine karşı hiçbir şey olmadığını bilen Nilay’ın yapabileceklerini kestirmek mümkün değildi. Bahadır, önceki gecenin motivasyonu içindeyken bu tür akıl yürütmelerle meşgul olmak istemiyordu. Atalay’a en az bir hafta müsait olmayacağını yazdığında ofisin kapısına çoktan varmıştı.

Birkaç telefon görüşmesi yapıp evrak imzaladıktan sonra biraz odasındaki deri kanepeye geçip oturdu. Melodi’yi aramak için elini telefona attı, ne var ki numarasını kaydetmemişti. Evden çıkmak üzere olmalıydı.

Gece turlarına başladığına göre, öğle üzeri biraz dinlenmesinde fayda vardı. Sekreterinin karşıdaki büfeden sipariş ettiği iki sosisli sandviçi bitirdikten sonra eve geçmeye karar verdi. Melodi çıktıktan sonra içeri girmeyi tercih ederdi. Telefon numarasını almak için karşılaşmalarına gerek yoktu. Zaten not yazmayı unutsa da gazeteden istediği an onu arayıp bulabilirdi. Bir süreliğine bir gazeteciyle eğlenmek, fikir olarak bile ilginçti. “Çok şanslıyım, bütün güzel kadınlar benim” diye mırıldandı.

Bahadır öğle rehaveti içinde evinin bulunduğu sokağa girdi. Uzaktan kumanda otopark kapısını açmayınca, apartmanın önüne bakındı. Ev taşıyan kamyonun çıkmak üzere olduğunu görünce onun yerine park etmek için bekledi. Park ederken, plakasının olmadığını fark ettiği kamyonun beraberinde götürdüklerinin kendi eşyaları olduğunu henüz bilmiyordu.

13. bölüm 12 Haziran 2018 Salı hthayat.haberturk.com’da...

Diğer bölümler