Kadın dediğin...

700 yıldır (aşağı yukarı Engizisyon’un akla ziyan eylemlerinin çağından beri) bizi ne kalıba sokacağınızı şaşırdınız beyler. İnsan ırkı olarak ne yapacağımızı öyle şaşırdık ki kavramlar-tanımlar öyle yollara saptı da geri dönemedi ki bugün “Kadın nedir?” dediğimizde hepimiz bir durup düşünür olduk. Öyle çok da fazla düşünmeden bir “ilk on” listesi yapacak olursak söyleyeceklerimiz aşağı yukarı aynı... Ben uzaylı değilim, benim de aklıma benzer şeyler geliyor. Ama biraz durup düşünmüş, pek çok farklı kadın tanımış ve insan doğası bir kenara kadın doğasının döngüselliğine ve değişkenliğine şahit olmuş bir uzaylı olduğumu düşünecek olursak aklıma daha da acayip şeyler gelebiliyor.

Gezegende 7 küsür milyar olduk hala genelleme yapıyoruz.

Hiç iç açıcı değil. Hadi diyelim ki 700 yıl önce gözünün gördüğü bir avuç kadını genelledi sistem ve “şöyle olmalıdır” dedi. Biz de yedik... Pardon ama bugün, bu çağda biz bunu yemeyiz. Çok fazlayız. Olasılıklar, değişkenler çok fazla... Hiç birimiz, yan komşumuzla bile aynı hayatı yaşamıyoruz, aynı kafayı paylaşmıyoruz. Burada artık dar kalıplarla dünyaya bakmayı sürdürüp işin kolayına kaçabilir, insanları cinsiyetlerine, mesleklerine, yaşlarına göre genelleyebiliriz. Ama diğer seçenek daha eğlenceli ve daha gerçek. Her şey olur seçeneği.

Çünkü her şey olur çağındayız! İnsanların artık kendi hayatları ve karakterleri hakkında karar verirken onlarca seçeneği var. Ev hanımı olmayı seçmeyiz de şirket yönetiriz efendim! Yahut anlaşırız sevdiğimizle, o çalışır biz on tane çocuk doğururuz. Keyfimizin kâhyası yok ya!

Bu çağda kimse kalkıp da “Kadın şunu yapsın, bunu yapmasın, fıtratı şöyle böyle” demesin artık lütfen.

Ellerinde kazmalarla koca tarlayı adam eden kadın da görüyoruz... Kaldı ki hemşehrim olan zat-ı muhterem, bu mevzuyu derinden biliyor olmalı... Sırtında kilolarca çayı taşımaya programlı Karadeniz kadını genlerim sayesinde şehirde geniş omuzlarımla, metrobüste kendime yer bulabiliyorum! Başbakana sorun bilir, bizim anneannelerimize “ama sen kadınsın, otur evde narinsin sen, anam kıyamam ben sanaaaa” dediğinizde karayemiş sopasıyla üstünüze yürümesini hiçbir kuvvet engelleyemez!

Sadece bu çağda da değil, tarih boyunca, kadınlar aklınızın hayalinizin alamayacağı işler başardılar, devrimler başlattılar, savaştılar, şifa dağıttılar ve dünyayı değiştirdiler. Bugün de nice zorluklara, anlayışsızlıklara, dar kalıplara, mobbinglere-tacizlere direnip şehirlerde ve köylerde, her yerde, var olmaya çalışıyorlar. Varlar... Ve hala dünyayı değiştiriyorlar...

Kadın anadır, anaçtır dediğinde çocuk doğurmak istemeyen kadını ötekileştirmiş olursun. Çalışmak istemeyen şehirli kadını da bebeğini emzirmek istemeyeni de doğum şekline kendisi karar vermek isteyeni de evlenmek istemeyeni de kısacası herhangi bir kadın, herhangi bir insan gibi, herhangi bir istediğini, istediği şekilde yapabilir! İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’ni okumaya üşeniyorsanız, azıcık pencereden dışarıya bakıp caddeden geçen insanları izleyin. Yavaş nefesler alın ve biraz düşünün. Bu gerçek o kadar basit ve doğru ki kolaycacık gelip içinize yerleşecektir.

Bize yüzyıllardır özümüzü, fıtratımızı unutturmaya çalışan bir sistemle karşı karşıyayız. Biz kendi yaratılışımızı, kendi bedenimizi, kendi ruhumuzu sizden biraz daha iyi biliyoruz beyler. O yüzden bırakın bu işlere biraz da biz karar verelim. Artık gözünüzü seveyim, bırakın da ne olmak istiyorsak o olalım. Hiçbirimiz doğuştan ana, bacı, eş, hanım değiliz. Bugün, tam şu anda, ne olmak istiyorsak o olmaya hakkımız var ve kusura bakmayın ama olacağız da. Sırf siz öyle uygun gördünüz diye hiçbir kadın, hiçbir insan, olmak istemediği biri gibi olmak-davranmak zorunda değil. “Kadın dediğin...” kalıplarınızı alın ve münasip bir şekilde yok edin artık lütfen. Biz ‘kadın’ dediğimizde ne anlıyorsak, oyuz. Sırf siz öyle inanıyorsunuz diye de başka türlü olacak değiliz.