Ne düşüneceğimi şaşırıyorum!

Kedisini öldüren varlık ve biraz da bizim tepkimiz hakkında söyleyeceğim şeyler var...

Yaptığı, hiçbir şekilde akıl alan bir şey değil. Evde korktuğumuz için böcek öldürmeye de benzemiyor, hayır. Ve öyle mantıklı ve sakin olamayacağm. Tabii ki ben de bütün normal insanlar gibi, o psikopatın, o kediyi öldürdüğü şekilde ölmesini istedim.

Ama ben yaptığı şeyi sadece yazılanlardan okudum, görüntü falan izlemedim. Merak ediyorum aslında, o kediye üzülürken, öyle duyarlı ve hassasken nasıl paylaşabildiniz o görüntüleri? Kana bakamam, kana bile bakamayan insan, öldürülen canlıya nasıl bakabilir? Dayadınız burnumuza.

Facebook'a girmeyerek kurtuldum ama peki ya çocuklar? Peki bilmeden o linkleri tıklayanlar? Duyarliliginizi her türlü durumda, herkese karşı göstermenizi diliyorum ben...

***

Keşke Ben Uyurken Gitseydin, benim tek başıma yazdığım, ne istersem onu yazdığım, her şeyiyle içime sinen ilk romanım, ne yalan söyleyeyim. Zaten siz de biliyorsunuz, toplamda 3 romanım var, ilk ikisinin konusu da tarzi da çok farklı. Ve Renda'nın hikayesini yazarken, herkesin kendinden bir şey bulmasını istedim. Benim için bu çok değerliydi. Ve anladığım kadarıyla, öyle de oldu. Sizlerden gelen okuyucu yorumlarına ve Renda'yı sevmenize bayılıyorum. Renda çocuğum gibi sanki, sevilsin, kabul görsün istiyorum.

Ancaaaaak:) Beni Renda zannettiğinizde, maillerle, mentionlarla başıma gelenleri sorduğunuzda, ne diyeceğimi, ne düşüneceğimi bilmiyorum. O'nun ben olduğumu zannetmeniz için elimden geleni yapmışım aslında, kitap kapağında ben varım, kitabın klibinde ben varım... Ama her yerde de kitap kurgu diye bas bas bağırdım be kızlarcım! Aslında, "demek ki çok gerçekçi yazmışım, aferin bana!" da demiyor değilim hani...

İyi Haftalar!