Yılın muhasebesi

Merhaba canım kardeşim,

Birkaç yıldır yeni yıl yazıları yazıyor, sana kendimce mesajlar vermeye çalışıyorum. Öncelikle geçtiğimiz senelerde yazdıklarımı senin nazarına sunmak istedim. Geriye doğru sırasıyla (Yeni yılda kendin olabilmek) ve (Yeni yıl ve yanılsamalar) yazılarımı okuyabilirsin. Bak istiyorum oralarda anlattıklarıma. Tutarlılığımı, gelişimimi kontrol et, bana geri bildirimde bulun lütfen. Sen de bu yazıların ışığında ne kadar yol aldın kendince iç muhasebeni yapabilirsin.

Sen bu yazıyı okurken 2023’ün ilk günlerini yaşıyor olacaksın ve belki böyle içini sıkacak bir muhasebe yapmak için geç olduğunu düşüneceksin ya da yılbaşı kutlamasının etkisi hala geçmemişse “ne gerek var” diyeceksin. Sende azıcık hatırım varsa sevgili kardeşim, bir aç oku lütfen. Hatırlamak iyidir.

Bazıları bana, “mesaj kaygını bir kenara koy” diyor. “Sıkıcısın” diyor ama aldırmıyorum. Ben buyum, bunun için dünyadayım. Sen de o yüzden istersen okursun, istersen şimdilik ara verir canın istediğinde buraya geri dönersin, çok da ısrar etmeyeceğim. Benim işim kendimle ve Yaradan’la olan bağımla, sen de biliyorsun. Yaz dedikçe O, ben hep yazacağım bunu da biliyorsun. Bana katıldığında, birlikte aktığımızda kalbim coşuyor o ayrı ama katılmadığında da sana küsmüyor, yolumdan dönmüyorum. Sarsılmaz inancımla dimdik buradayım. Bil istedim.

Gelelim içimi taşıran, söylemek zorunda hissettiğim şeylere… Uyarı yukarıdandı daha önce ve “daha fazla uyandırma yazısı yazma, hasat başladı” denmişti. Sırf ben de demiyordum üstelik, başka kaynaklardan da durmadan bu bilgi akıyordu bana. O dönem ben de daha dünyevi işlerimi yazar olmuştum hatırlarsan. En son Eylül’de Dönüşüme Direnenler adlı yazımı yazdım. Son kertede, “direnme” dedim kendimce. Bilmiyorum, işe yaradı mı? Sen söyle kardeşim, direnmeyi bıraktın mı? Derslerini aldın mı? Hala aynı şeyleri mi yaşıyorsun yoksa hayatını daha doyumda bir hale getirdin mi?

Şimdi bir yıl daha biterken, dünya iyice kaotik hale gelmişken, kalbinde cennetin mi var, cehennemin mi? Affetmenin özgürlüğünü, kabul edebilmenin genişliğini ve teslimiyetin korkusuzluğunu deneyimledin mi? Ya şefkatin kalp genişleten sıcaklığını? Yoksa hala aynı olaya, aynı perspektiften bakıyor ve her gün şikâyet mi ediyorsun?

Herhangi bir şey değişiyor mu sen böyle yaptıkça?

Bak bir yıl daha bitiyor. Zaman bir illüzyon biliyoruz ama iyi de bir hatırlatıcı. Sen ve ben kendimizi iyileştirelim diye, bir döngü kapanırken hatırlıyoruz kendimizi. İç muhasebesi yapıyoruz. Bu yıl ben kendimden razıyım. Vallahi de billahi de kendimi kutladığım bir sene oldu, oluyor. Bunu sana ve diğer can kardeşlerime borçluyum sevgili kardeşim. İyi ki hep oradaydınız. İyi ki elimi hep sıkıca tutup, kalbinizi bana tamamen açtınız.

Ya sen kardeşim? Açabiliyor musun kalbini yargısızlığa, çok sevgiye ve şefkate? Olmuyor mu hala? Ne eksik diye mi sorguluyorsun kendini durmadan? O halde neden olanı kabul etmiyorsun? Önce olanı kabul et, bak gör ne kadar rahatlayacaksın. Sonra dönüştürmek istediğin davranışlar için farkındalık çalış. Fark ettikçe, eyleme geçmek için emek harca. Başlarda hata yaptığını düşünsen de vaz geçme! Hislerini bir bir korkusuzca dök karşındakine! Ne yapmak isterken ne oldu, nasıl hissettin anlat bunları. Her şeyin ne kadar kolay aktığını göreceksin. İlişkilerin iyileştikçe kendine odaklanmaya ve en derinindeki arzularını kendine çekmeye başlayacaksın. Sen kendi gerçekliğini yaratabilirsin. Kaderinin değiştiği nokta gayretinde gizli, duydun kaç kere!

Ben de bunların hepsini senin için deneyimledim. Biliyorsun, yazdım, yazıyorum ve sen bana ihtiyaç duydukça, ben yaşayıp hatalar yapıp öğrendikçe hep de yazacağım çünkü farkımız yok birbirimizden, hissediyorsun. Benimle cesaretleniyor, benimle hayal kırıklıklarına sürükleniyorsun. “O YAPTIYSA BEN DE YAPARIM” diyorsun. Çok da iyi yapıyorsun. Bu köşenin tek amacı bu; birlikte yükselmek…

Yüksek planlarda gerçekleşen hasat dahi değişebilirmiş anladım. Umudu korumayı düstur edindim. Yaradan’dan içime dolan mesajı hakkıyla hissedip yaymaya karar verdim.

“Ey insanoğlu, umudum sonsuz” diye dünyaya haykırmak istedim.

Bir süre karanlıklara gömülecek olsa da dünya, bilincin ışığı- göreceli olarak çok yakında- üstümüzde parlıyor kardeşim.

Gören gözlerime ve bana katılan kalbine güven. Ve kendin için, bizim için bir şeyler yap! Eyleme geç artık. Çünkü sen dünyanı değiştirmek için harekete geçmedikçe hep kendinden yansıyan aynı gerçekliği görecek ve kendinden razı olamayacaksın. Halbuki başka türlüsü mümkün. Gördün, görüyorsun ve kendinde de göreceksin.

BİZ’e inanıyorum,

Mutlu yıllar

Kardeşin Nihan,