Eşimin ailesi hayatımızı işgal ediyor

İyi çalışmalar Yeşim Hanım;

Benim sorunum eşimle, yaklaşık dört yıl önce evlendik. Ben dört kişilik bir ailenin kızıyım ve akrabalık bağlarımız annemin de babamın da kopuktur, yalnız eşimin öyle değil, bir yere gidilecekse halasının, amcasının, en yakın tüm akrabasının haberi oluyor. Başta bana güzel geldi, kendim böyle şeyler görmediğimden herhalde, şimdi ise farklı bir boyuta gitmeye başladı. Asıl sorunum da bu zaten eşim benimle ilgilenmiyor. Hafta sonuna doğru bir plan yaparlar benim sonradan haberim oluyor, tabii akrabasının biriyle toplanmışlardır. 4 yıldır evliyiz ama sadece 1 kez baş başa bir yere gitmişliğimiz var (uzak bir yere)

2 yaşında bir çocuğumuz var, eşime her zaman söylüyorum kızımızı da al üçümüz bir yere gidelim, gezelim hem çocuk için değişiklik olur diyorum ama sonuç aynı, bir bahane buluyor. Bunun dışında asıl sorunumuz bizim kendi işimiz olduğu için eşime yardım ediyorum. Ben işte olduğumdan çocuğuma kaynanam bakıyor eşiyle birlikte. Beraber kalıyoruz aynı evde mecburen. Gelen giden hiç eksik olmuyor. İnanır mısınız eşimle cinsel hayatımız neredeyse yok gibi. Onun akrabalarından bize fırsat kalırsa bir şeyler yapacağız, bir yerlere gideceğiz. Aslında her şeyin sorumlusu kendisi, benim de ailem aynı şehirde ama bu kadar sık görüşemiyorum. Zaten benim ailemi de hiç kafası almıyor, kendi tarafından biri geldi mi yüzünde güller açıyor, benim taraftan geldi mi sanki düşman gibi oluyor. Ama ben iki taraf içinde aynı davranıyorum. Bunları içime sindiremiyorum, bu güne kadar eşime ufacık da olsa saygısızlık etmedim ama o beni hiç anlamıyor, her defasında anlatıyorum rahatsızlıklarımı ama beni duymazdan geliyor. Senin başka işin yok mu diyor, herkes ne sıkıntılarla uğraşıyor biz neyle diyor. Bazen sen otuzlu yaşlardaki kadınlar gibi olgun davran, nerede nasıl davranılacak öğren güzel konuş diyor. Benim hareketlerimde çok anormal değil her insan gibi, daha 25 yaşındayım. Bazen şaka yapıyorum ve eşim hiç sevmiyor, benim babam çok şakacıydı, tabii aile faktörü var biraz ama ben yine de elimde geldiğince dikkat ediyorum. Size bir şey soracağım, bir insanın bu hayatta isteyeceği şeyler, huzur ve mutluluk değil midir? Yanlış mı düşünüyorum. Bence bunlar olmazsa milyarların, katların, malların olmuş bence hepsi boş. Lütfen bana yardım edin.

Yeşim Tijen'in cevabı:

Daha tazecik yeni evli genç bir kadının yalnızlık çığlığı bu sanırım. Kocasını sevmek, ona sarılmak, onunla beraber bir şeyler yaşamak isteyip yaşayamamasının isyanı bu. Oysa kadın ve erkek evliliklerinin ilk yıllarında yalnız kalabilmek, rahatça sevmek isterler birbirlerini. Kadının bu hislerle dolu olup ilgi ve arzuyu bulamaması, eşinin başka bir boyutta olması pek sık rastlanılan bir durum değil. Aynı evde, aynı işte olup yalnızlığı hissetmek, elini uzanıp tutacak kadar yakınken uzanamayacak kadar uzak hissetmek veya hissettirilmek. Oysa bütün evliliğin temelinin atıldığı zamanlardır bunlar. Güçlü temeller bu zamanlardaki yakınlıkla, samimiyetle, ilgiyle, saygıyla atılır. Tek başına bir kadının davranışlarıyla, çabasıyla temele atılan harç ne kadar kuvvetli olabilir? Güçlü bir temel olamaz, olmaz. Kadın elini uzattığında o elin tutulmaması, eşini arzularken arkasının dönülmesi, söylenen eleştirisel sözlerle kadının cesaretinin kırılması ikisini de birbirinden ayırmaz mı zamanla? Kadın kaç defa daha uzatabilir elini kendine sırtını dönen ve sürekli eleştiren adama? Kadın hassas, ince, narin bir varlık. Sevmek, sevilmek, ilgi görmek, kadın olduğunu hissetmek ister. Oturup eşiyle konuşup baş başa güzel zamanlar paylaşmak ister. Çünkü kadın evlenince dünyanın merkezi kocası olur, her şey onun etrafında döner. Detaycıdır kadınlar, mutlulukları ufacık detaylarda gizlidir. Eğer erkek isterse ufacık şeylerle de mutluluğu yaşatabilir kadına. Getirdiği bir küçük çiçek, küçük küçük yardımları, sürpriz bir kahvaltı hazırlaması bunlar değerli hissetmesine neden olur. Ama bunun için de düşünceli bir erkek gerekir. Onu anlamaya çalışan, hislerine değer veren bir erkek olmak çok mu zor? Zaten insan olmak bu değil mi? Sevmek, saymak ve değer vermek...

Ne yazık ki bazı aileler erkek çocuklarına, onları büyütürken ailenin sorumluluğunu yüklemeye başlıyorlar. Aileye sahip çıkmak erkek çocuğuna görev edindiriliyor ve çocuk bu bilinçle büyüyüp olgunlaşıyor. Kimi sizin eşiniz gibi bunu fazla abartıp kendi ailesini, belki de farkında olmadan ihmal edebiliyor. Artık bir çekirdek ailesi olduğundan ve kendi ailesine öncelik tanıması gerektiğini düşünemeden. Ve erkekler yapıları gereği daha yüzeysel bakıyor olaylara. Onlar için hayat kavga yoksa, eşiyle cinselliği de yaşıyorsa sorun yok demektir. Ama kadın duygusal bir varlık sevgi ve ilgiyle besleniyor. Bunu göremezse hemen kırılıp gücenebiliyor. Erkek eşinin kendine söylediği sözleri biraz düşünse, bu yönde biraz çaba ve esneklik gösterse her şey daha kolay olur. Bazen bunu başaramıyor erkekler, bu esneklik ve çaba olmayınca git gide bir duvar örülmeye başlıyor eşlerin arasında.

Ve siz ne yapabilirsiniz, sorununuzu nasıl çözebilirsiniz? Ben mailinizi okurken karşımda akıllı, sevgi dolu, güçlü bir kadın gördüm. Bu kadar kalabalık bir aileye uyum sağlayıp sevgi dolu yaklaşımınız takdire şayan. Eşiniz ne kadar şanslı olduğundan bir haber narin, hassas ama aynı zamanda güçlü bir kadına sahip. Siz, siz olmaya devam edin. Sizi eleştirileriyle değiştirmesine izin vermeyin. Hayata pozitif bakmaya, şakalar yapmaya devam çünkü bu özellikler sizi siz yapıyor. Ve ben sizde daha fazlası olduğunu da hissediyorum. Kendinizi keşfetmeye başlayın her şeyden önce. Kadınların kendini keşfetmesi çok önemli. Hayata karşı hazırlayın kendinizi. Eşinizi kazanamasanız da kendinizi kazanırsınız bunun sonucunda.

Gelelim eşinize. Kayınvalide ve kayınpederinizle aynı evi paylaşıyor olmanız özgürce davranmanızı kısıtlıyordur ama bence bunu aşmalısınız. Akşam eve mi geldiniz eşinize siz ilgi gösterin. Fiziki temasa yakın oturun eşinizle, çekinmeden elinizi uzatın. Onu özlediğinizi hissettirin. Evliliklerde gurur olmaz, ondan beklemeyin. Biraz olumsuz vaka gibi gözükse de eşiniz size nereye kadar karşı koyacak? Ona güzel günlerinizi hatırlatın. Ne kadar tutkulu bir kadın olduğunuzu hissettirin. Onun en iyi arkadaşı olmaya özen gösterin. Birbirinizin farklılıklarına saygı duyun, beraber hayaller kurun. Kadınlar sevilip şımartılmak, erkekler saygı görmek isterler. Eşinize bir misafir gibi özen gösterin. Bunlar küçük, mutlu evlilik tüyoları. Ayrıca kayınvalidenizden destek alabilirsiniz, unutmayın ki o da bir kadın. Kayınvalidenize eşinizle beraber bir yere gitmek istediğinizi, birlikte bir şeyler paylaşmaya ihtiyacınız olduğunu, çok bunaldığınızı anlatıp yardımcı olmasını isteyin. Duyarsız kalmayacaktır.

Hayat akıl ile yürek arasında bir köprüymüş. Evliliklerde çaba hep kadına düşüyor ne yazık ki. Sizde akıl da yürek de var, ikisini de kullanıp hayatı güzelleştirmeye çalışın. Ve size katılıyorum her şey para değil, olmamalı da. Bütün bu çabalarınıza rağmen her şey sizin istediğiniz gibi oldu oldu, olmadı eşiniz düşünsün.

Sevgiler...

***

Çözemediğiniz sorunlarınızı yazın, Yeşim Tijen size önerilerde bulunsun. Yeşim Tijen'le Hayat Bilgisi her zaman sizin yanınızda...

İşte sorularınızı gönderebileceğiniz adres: yesimilehayatbilgisi@gmail.com

Twitter: @yesimtijen