Arkadaşımın sevgilisine aşık oldum...
“Merhaba Yeşim Hanım. Ben üniversite 4. Sınıfta okuyan 23 yaşında bir kızım. İnternette birkaç yazınızı okuduktan sonra içimde yazma isteği oluştu. Ben, maalesef ki, en yakın arkadaşımın sevgilisine aşık oldum. Biliyorum, durum hiç hoş değil ama aklımdan atamıyorum onu. Lütfen yardım edin. Bu durumda ne yapmam gerekiyor? Aklım karmakarışık. “
Yeşim Tijen’in cevabı:
Her istediğimiz olur mu hayatta? Olmaz, sevgili okurum. Doğruları yapmak adına bazen vazgeçmemiz gerekir duyduğumuz o sevgiden ve kurduğumuz hayallerden. Arkadaşım dediğiniz birinin sevgilisine gönül vermek… Akıl, sır ermese de gönlün işine, olacak şey var, olmayacak şey var. Siz böyle bir aşka yelken açabilecek misiniz? Hayır, eminim ki açmazsınız.
Sanırım biraz dertleşmek istediniz benimle. Hadi biraz konuşalım. Hayatlarımız ahlaki değerlerle sınırlandırılmıştır. İyi ki de böyle sınırlar koymuş eskiler, bakmışlar olaylar almış başını gidiyor, bir şekil vermek lazım diyerek bir takım ahlaki değerleri sıkı sıkıya tutmuşlar. Bunlar bunlar olmaz demişler, düzeni bozanı da dışlamışlar. İyi de yapmışlar. Aşırı bağnaz biri olmadım, ama tutucu olduğum, sahip çıktığım, çocuklarıma verdiğime inandığım değerler var ve hepimizin de olmalı. Her istediğimizi yapsak karşımızdakileri düşünmeden, dünya ne karışık olurdu. Herkes korkuyla, endişeyle birbirinden korkup kaçarak yaşamaz mıydı? Ahlak kuralları bunun için var, insanları birbirinden korumak için. Aslında insanın içinde yaşayan bir ahlak polisi var, o da vicdan. Zapturapt altına almak için de bazı değerler var ki bunlar sadece bizim ülkemize mahsus değil, evrenseldir. Şimdilerde biraz törpülenmiş gibi gözükse de, bazı hususlar hala bir takım değerlere sıkı sıkı sarılan o ahlaklı insanların yüzü suyu hürmetine bu dünyada yaşanabiliyor. Duygularımızın esiri olmadan yaşamayı öğrenmemiz gerekiyor, aksi takdirde yaptıklarımızın hesabını önce kendimize vermek zorunda kalırız, sonra da çevremize. İnsan kendinden utanmıyorsa kimseden de utanmaz.
Bazı hatalar sülük gibi yapışır insana, sanki üzerine vurulmuş bir damga gibi. Bunu bugünden görüp yarınlarımıza rahat çıkmalıyız. Hayatlarımızı çekilmez hale getirebiliyoruz düşünmeden yaşadıklarımızla, sonra gelsin isyanlar, sitemler, kadere kızmalar. Bir düşünün bakalım, böyle bir aşkı ortaya dökerseniz neler olur? Arkadaşınızı kaybedersiniz, o genç de tepki verir, diğer ortak arkadaşlarınız bir daha güvenmez size. Bütün bunlara değer mi? Kimseye aldırış etmeden hayatınızı yaşayamazsınız, sizin duygularınız kadar karşınızdaki insanın, yani arkadaşınızın, duygularını da önemsemelisiniz.
Başa çıkabileceğiniz bir sorun bu. Biraz uzak durun onlardan, beraber zaman geçirmemeye özen gösterin. Kendi kendinize: “Arkadaşıma bunu yapamam, bana yakışmaz böyle bir davranış.” diyerek konuşun kendinizle, olmayacağını kabulleneceksiniz. Günümüzde yeter ki aşk olsun düşüncesi hakim gibi göründüğünden etrafınızda varsa kötü örnekler, emsal almayın kendinize. Siz isterseniz bu aşkı kalbinizden kovalayabilirsiniz. İşte bu tavırları sergileyebilmektir bizi diğer insanlardan ayıran. Herkes olabilmek çok kolaydır, mühim olan, özel biri olabilmek, karakter sahibi diyebileceğimiz bir insan olabilmek değil midir hayatta? Yaşantımızdaki duruşumuzdur bizi dimdik yürüten, konuşturan. Bunlar hala bir akçedir insan olanın ruhunda. Kalbinizin değil, aklınızın sesine kulak verin, olur mu? Karıştırmayın bir sevgi uğruna hayatınızı, sevgiler sevgili okurum…
“Kazandıklarım bitti,
Yitirdiklerim kaldı.
Söylediklerim gitti,
Dinlediklerim kaldı.
Bir bilmek ülkesinin
Düşün iline vardım,
Öğrettiklerim gitti,
Öğrendiklerim kaldı.”
Özdemir Asaf
YORUMLAR