“Ara çözümler hayat kurtarır, Banu. Küçük ayarlamalar insanı rahatlatır, kesin çözüm ararken zaman kazandırır. Bak, haftada iki öğle tatilinde bana geliyorsun, bir gün işyerinin yanındaki parka gidiyorsun, iki gün de iş arkadaşlarınla yemeğe çıkıyorsun. Gereksiz yere para harcama diye kendinle savaşmıyorsun. Alışkanlıklarını değiştirmeye başladın.”

“Evet. Ama hep böyle mi devam edeceğim?”

“Yeni bir ara çözüm bulursun.”

“Meselâ?”

“Sıcaklar başlayana kadar, haftada iki öğle tatilinde yürüyüş yapabilirsin.”

“Bu topuklarla mı?”

“Rahat edeceğin bir ayakkabı giyebilirsin.”

“Yanında düz ayakkabı getir, öğle üzeri değiştir, çık yürü, dön tekrar değiştir.”

“Ayakkabı değiştirmek toplam üç dakikanı alır.”

“Düşünürken bile üşendim Taner.”

“Hedefine odaklanmadığın için üşeniyorsun. Hedefine odaklanırsan kararlı bir şekilde ve hevesle yaparsın.”

“Hedefimi gerçekleştirdim. Borcum yok.”

“Hedefin, giderlerini azaltarak artıda yaşamayı öğrenmekti, borcunu silmek de bunun ilk etabıydı.”

“...”

“Ne istediğini bilirsen, gerçekleştirebileceğine inanırsan, hedefini net olarak belirlemen kolaylaşır.”

“İtiraf edeyim ki, gerçekleştirebileceğime inanmakta zorlanıyorum.”

“Neyi?”

“Artıda yaşamayı. Hep çok kazandım, para biriktirdiğim de oldu ama hepsini borçlarımı kapatmak için kullanmak zorunda kaldım.”

“Sana bunun altı aya yayılan bir program olduğunu söylemiştim. Acele etme. Hedefine odaklan. Hemen on ikiden vurmaya da çalışma. Alıştırma yapıyorsun.”

“Haklısın.”

“Haftada bir gün yürüyüşe de işe de uygun ayakkabılarını giy.”

“Ama...”

“Ama o ayakkabılara uygun kıyafetler işe uygun değil.”

“Nereden bildin?”

“Kadın danışanlarımla bu konu üzerine çalıştığımı bir kere daha tekrar etmeyeceğim.”

“Tamam tamam.”

“Bunu da bir fırsat olarak görebilirsin Banu. Evde gardırobuna bak, işe de yürüyüşe de uygun bir stil yaratıp benimseyebilirsin. Öğle vakti yürüyüş sadece bir öneriydi. Başka bir şey de yapabilirsin. Biraz düşün, sen ne istiyorsun, etrafında ne tür seçenekler var... Bazen sınırlı imkânlar insanı yaratıcılığını geliştirir. Dediğim gibi, hedefine konsantre olursan her şey kolaylaşır.”

“Tamam Taner.”

“Sıkıldın.”

“Eh, biraz.”

“Mehmet’i görüyor musun?”

“Sabahları görüyorum. Bana tıslayarak günaydın diyor.”

“Geçer, boş ver.”

“Senin eski nişanlın arıyor mu hâlâ?”

“Mesaj yazıyor. Müsaitsen yemeğe çıkalım, kahvaltı edelim, kahve içelim...”

“Arkadaş kalmaya karar vermişsiniz. Normal.”

“Ayrılırken öyle demek zorunda kaldım. Arkadaş kalamayız onunla.”

“Neden?”

“Beraberliğin yaşanma ve bitme şekli belirleyicidir. Eğer ilişki süresince birbirlerini incittilerse, hakaret boyutunda sözler sarf ettilerse mümkün değil. Arkadaş kalmak, ancak ‘heyecan kalmadı’ diye iki tarafın ortak kararıyla bittiyse mümkün olabilir. Biri diğerine öfke duyarken olmaz o iş. Sen ayrıldığın kişilerle arkadaş kalabildin mi?”

“Hayır. Ama hiçbiriyle ayrılırken bu yönde bir karar almamıştık. Madem mümkün olmadığını biliyordun, niye arkadaş kalalım dedin?”

“En uygun yol buydu.”

“Ara çözüm.”

“Evet. Senden kopmak istemeyen, fakat aynı zamanda sana öfke duyan birinden ayrılırken çok dikkatli olman gerekiyor.”

“Buluşma tekliflerini reddetmen daha tehlikeli sonuçlar doğurmaz mı?”

“Hemen kabul etmem doğru değildi. Biraz zaman geçmesi gerek ki, ayrılık fikrine alışsın. Üç hafta, alışması için uygun bir süre. Fizîken yanında değilim, mesajlarına dostça cevaplar veriyorum. Sonraki aşama, beraber kahve içmek. Kahvaltı ya da yemek değil. Ayrıldığımızı o zaman kabul edecek.”

“Korkmuyor musun bu kızdan?”

“Niye korkayım?”

“Ne bileyim. Ofisine, evine gelip sana zarar verebilir.”

“Sanmıyorum. Altı aydır iş arıyordu, haftaya çalışmaya başlayacak. Yeni iş, eşittir yeni hayat.”

“Nerede işe başlayacak?”

“Bankada.”

“Mesleği ne?”

“Avukat.”

12. bölüm 2 Nisan 2019 Salı hthayat.com’da...

Diğer bölümler: