Ev hali, dünya hali…

Biz planlar yaptık, hayat bize güldü geçti. Hayatımız yine Hollywood senaryolarından bir adım önde gidiyor, böylesini tahmin edememiştik.

Farkındalık ile ilgili bir yazı dönmüştü yıllar önce, farkındalığın üç aşamasından söz ediyordu, hatırladığım kadarıyla şöyle bir şeydi:

İlkinde bir şeyi yaparsın, sonra fark edersin, ahh, hay Allah, nasıl yaptım böyle bir şeyi dersin.

İkincisinde kendini o şeyi tam yaparken yakalarsın, tüh ya, bak gördün mü, aynı şeyi yapıyorum yine dersin.

Üçüncüsünde aynı şeyi yapmayı aklından geçirdiğini fark edersin, işte o an özgürlük anıdır, yapmayı ya da yapmamayı seçmek sana kalmıştır.

Seçim yapmanın özgürlük olduğunu hayat kendi usulünce öğretiyor yine, ve tabii seçimlerimizin sorumluluğunu almayı. Bu kez yaptığımız seçimler sadece kendimizin değil, dünyanın kaderini de belirliyor ufak ufak.

Eski bir hikayeyi yeniden hatırladım bugün. Bir arkadaşım üç buçuk yaşındaki yeğeniyle birlikte güvercinlere yem veriyorlar bir gün, arkadaşım mutlu mutlu manzarayı izlerken iç geçiriyor, ahh şimdi kuş gibi özgürce uçmak vardı diyor, ufaklık da aynı manzaraya bakıp şöyle diyor: Ya da taş gibi özgürce durmak.

Eve tıkılıp kalmak diye yorumlanabilecek bu karantina günlerinin yaratıcılık günlerine dönüşmesini izliyoruz. On-line eğitimler başladı şimdi, dün üye olduğum bir kadın platformunun kurucusu çocuklara on-line matematik dersleri vereceğini, karşılığında da dört ayaklı dostlarımız için barınaklara bağış yapılıp makbuzunun kendisine iletilmesini istediğini bildirdi. Açılan bu yaratıcılık ve yardımlaşma alanından on-line ilkyardım eğitimi önerisi akmaya başladı, bugün henüz bakmadım, kim bilir yine neler çıkacak ortaya, ne güzellikler yağacak. Evden ne çok şey yapabileceğimizi keşfediyoruz.

İnsanların zor zamanlarda ortaya çıkardığı yaratıcılıklara bayılıyorum. Benim de en yaratıcı olduğum zamanlar en zorda hissettiğim zamanlar, en acayip yemek tariflerini o zamanlar yazmışım, en sabır işi dantelleri o zamanlar örmüşüm.

Gezi zamanından hatırladıklarımız hâlâ içimizi ısıtıp yüzümüze gülücükler konduruyor, yaşanan onca zor ana rağmen o günleri yaşayıp da artık ölsem de gam yemem diyen ne çok insan oldu, şimdiki zorunlu süreç de yıllar sonra sevgiyle hatırlanacak, ne hoş anılar birikecek, ne güzel dostluklar kurulacak eminim, insanlık tarihinin yeniden yazıldığına şahit oluyoruz hep birlikte.

Karantina durumu ortaya çıkmadan önce, baharı fırsat bilip bahçeye gelmek isteyenler çoğalmışken, karantinadan sonra bu isteklerde patlama yaşanıyor şu an. Üzülerek geri çevirmek durumunda kalıyoruz istekleri, güvenli alanımızı korumak için şu an bu kararı vermek durumundayız.

Biz dursak da hayat devam ediyor, içte bir şeyler değişiyor, içe bakıp hazineler bulma zamanı, yaşamak çok ciddi bir şey haline dönüşüyor kimi zaman, zamanında yapılan bir seçimin insanın başına ne işler açabildiğini izliyoruz, keşkelere yer yok hayatta, ilahi planda ne olup bittiğini anlamak için biraz daha zamana ihtiyaç var, yine de, büyük resim şu an flu olsa da, görüntü netleştiğinde neye benzeyeceğini kestirebiliyoruz. Ezberlerimizi bozmak yaşamak için ne kadar az şeye ihtiyacımız olduğunu hatırlamak, içeride neler oluyor da dışarıya böyle yansıyor diye durup bir bakmak için bahşedilmiş bir zaman aralığı bu. Hepimize kolay gelsin, hastalar acil şifa bulsun, bağışıklık sistemlerimiz güçlü çalışsın, sağlık çalışanları başta olmak üzere her türlü sosyalleşmede risk alan canlara Allah kolaylık versin.

Şimdiye kadar okuduğum en güzel uyarı şuydu: Hastalığa yakalanmamak için değil de hastaymışsınız gibi farz edip başkalarına bulaştırmamak için evde kalmayı seçin, sosyalleşmekten uzak durun, hastalığın yayılmasını önlemenin en verimli yolu bu.

Başka türlü bir birlik duygusu, duygudaşlık, bir duruma aynı anda maruz kalma, çareler üretme ve hayata yeniden bağlanmanın yollarını bulma konusunda sonsuz yaratıcılık okyanusunda hepimize iyi yolculuklar.

Evler dolu, eller temiz, kalpler ferah olsun, içimizde yeşerecek ilham çiçekleri dünyayı güzelleştirsin inşallah.