Ayrıldıktan sonra

Bir ilişki bittikten sonra yapılacak ilk şey, ayrılık acısını yaşamak için önce kendine izin vermek. İlişkinin ömrüne göre birkaç saat, birkaç gün, bir hafta belki on gün, ama o kadar, daha fazla değil.

Duygularını ertelemek faydasız, nasılsa zamanı gelir. Derinlere itmek anlamsız, olur olmaz zamanda suyun yüzüne çıkar. Seni gelip yoklayacağını bilerek, sürekli tetikte yaşamaya gerek var mı? Bunun bir süresi olmalı ve bu süreyi sen belirlemelisin.

Bu zaman diliminde dürüst ol ama. Kendini dövmeden, ipe asmadan otur senle konuş. İlişkinin bittiğini kabul etmek istemiyor musun? Neden? Bittiği için nelerden mahrum kaldığını düşünüyorsun? Gerçekten mahrum musun? Onsuz sahip olamayacağın, yaşayamayacağın şeyler mi bunlar? Yoksa sen kendini böyle olduğuna mı inandırdın?

Sence neden bitti? Her şey yolundaydı diye kendini kandırma. Yolunda olan ilişki bitmez. Neydi sıkıntı? Niye çözemediniz? Zaten olacak gibi değildi de sürüklüyor muydunuz?Kimdi sürükleyen? Neden?

Şimdi niye canın yanıyor? Onu çok mu seviyordun, yoksa hayatında bir boşluğu doldurduğu için orada dursun mu istiyordun?

Üstünü örtme. Kaçma. Sakin bir köşede ne varsa yüksek sesle söyle kendine. İstersen bir kâğıt kalem al yaz. Rahat edeceksen ayna karşısında gözlerinin içine bakarak konuş. Hangi yoldan gideceksen git, ama bu ilişkinin bilançosunu mutlaka çıkar. Onu da kendini de suçlamamak, biraz tek başına kalıp kendini dinleyebilmek, yeni gelenle eskileri yeniden yaşamamak, bundan sonra hayatına yön verebilmek için.

Kendine verdiğin sürenin sonunda ilişkinin bittiğini kabul etmiş ol ve artık onun izini sürme. Facebook’ta duvarına hangi şarkıyı yapıştırdığına, Instagram’da nerelerde volta attığına bakma. Paylaştığı karelere girenleri ileri geri sayma, yüzündeki ifadeden mana çıkarmaya çalışma. Ortak arkadaşlarınızı arayıp ağızlarını yoklama. Senden sonra mutlu olup olmadığını sorgulama.

Artık hayatında olmayan birinin ne yaptığını, nasıl olduğunu bilip ne yapacaksın? Kötüyse mutlu mu olacaksın? İyiyse mutsuz mu olacaksın? Normal ruh halleri mi bunlar? Sana bir katkısı var mı? Yeni bir yola çıkmak için zaman kaybetmiyor musun?

Eğer bunları yapmak için dayanılmaz bir istek duyuyorsan, sor kendine, neden? Kendine karşı şeffaf ve şefkatli ol. İkisi aynı anda mümkün. Eğer bunları yapma nedenlerini itiraf edersen, kendine gönül rahatlığı ile yeni bir yol çizebilirsin. Yeni bir yol istiyor musun, istemiyor musun? Ya da istediğin ne şu an?

Ona değil kendine bak, kendi içine.

Onsuz eksik, yarım ya da hiç olduğunu mu hissediyorsun? Yani ona muhtaç. Birine muhtaç olmak nasıl bir duygu? Bu kiminle ilgili? Onunla mı, seninle mi? Bugün ona muhtaç hissediyorsan, yarın başkasına muhtaç hissetmez misin? Her gelene kendini böyle kelepçeleyecek misin?

Biten ilişkinin ardından kendine bir yas süresi belirle. Kendine izin ver, istersen perdeleri kapa, üzerinde pijamaların yataktan çıkma, başında bir rulo tuvalet kağıdıyla salya sümük ağla. İstersen bütün içindekileri bir yakınına, annene, kardeşine, arkadaşına dök. Birkaç saat, birkaç gün ama, o kadar. Acı bıçak gibi kesilmese de azalır, eğer sen öyle istiyorsan.

İyileşme, kalpten şunu demekle başlar: Buraya kadarmış, artık herkes kendi yoluna.