Erkeği avlamak, hemcinslerinden korumak ve elde tutmak

Gerçekten de kadınlar “erkeklerin avlanacak, hemcinslerinden korunacak ve elde tutulması gereken canlılar olduklarına” inanacak şekilde yetiştiriliyor. *

Erkek doğada serbestçe gezer, çağırsan gelmez, o yüzden onu avlamak gerekir. Nasıl ki avcı, ormanda avını yakalamak için onun sevdiği yiyecekleri bırakır ortaya, ilgisini çeken sesleri çıkarır, kadın da aynısını yapar. Sevdiği yemekleri pişirir (“erkeğin kalbine giden yol midesinden geçer”), hoşuna giden sesleri çıkarır, abartarak süslenir püslenir, kendisinin olana kadar onu rahatsız etmez. Fakat ormandaki avcı hedefine ulaşınca rahatlar, oysa avlanan kadın için ise yeni ve çok stresli bir dönem başlar.

Avladığı erkeği, diğer kadınlardan nasıl koruyacağını düşünmek zorunda hisseder kendini. Aklı, gözü başkasına kayabilir, yakın çevre uzak çevre fark etmez. Avlanmaya güdülü kadınlar arasında evli-bekâr ayrımı yapmayanlar olabilir. Gözü hep erkeğinin üzerinde olmalı. Saat kaçta nereye gitti? Kimlerle gitti? Orada başka kimler var? Hepsini bilmeli. Çamaşırlarını, üstünü başını, telefonunu hep kontrol etmeli.

Kadınlar âleminde, avlanan erkeği elde tutmak için çeşitli yöntemler geliştirilir. Mesela her dediğine evet denir, hiç itiraz edilmez. Ne istese yapılır, nasıl istiyorsa öyle yapılır, özellikle mahrem vakitlerde. “Ama bunu yapmak benim hoşuma gitmiyor, ama ben bunu sevmiyorum” denmez. Çünkü öyle dersen, adam onun sevdiğini hoşuna giderek yapan başka bir kadına, hatta kadınlara gider. Sen de erkeksiz kalırsın.

Peki kadınlar neden “erkekleri avlanacak, hemcinslerinden korunacak ve elde tutulacak varlıklar” olarak görecek biçimde yetiştiriliyor?

Bunun, içinde yetişilen toplumla yakından ilgisi var. Gerçek şu ki, bizde evlenmek had safhada önem taşıyor. Kadınlar evlenme başarılarını herkese göstermek için kolları sıvıyor. Erkekler ise hemen büyük sorumluluklar üstlenmek istemiyor. Kendine ne amaçla yaklaşıldığını bilen erkek kaçıyor, kaçınca kovalanıyor ve ortaya av-avcı ilişkisi çıkıyor, kadın-erkek ilişkisi yerine.

Küçüküğünden itibaren “Aman kocana dikkat et” lafını duya duya yetişen kadın, kocasını bütün diğer kadınlardan sakınıyor. Ona asla güvenmiyor, örnekleri var: babası, abisi, akrabadan komşudan çevreden kim bilir kaç adam karısını aldatan. Aldatmayanlar da zaten “başka kadınlar” üzerine iştahlı şakalar yapıyor. Yani erkekler davranışlarıyla hep doğrulamış, doğrulamakta “diğer kadınlardan korunması gereken canlılar” olduklarını.

Peki erkekler niye böyle?

Bunun da içinde yetişilen toplumla yakından ilgisi var. Kadın-erkek ilişkisi hep gözlem altında. Evli olmayan bir kadınla bir erkeğin birbirini keşfetmesi neredeyse yasak. Bir erkeğin kendini bedenini ve bir kadının bedenini keşfetmesi hep sorun. Sevdiği kadınla evlenmeden birlikte olması yasak değilse bile çoğu yerde ayıp. (Kadına da erkek yasak ama onun kendini bastırması bekleniyor.) Bu durumda (en iyi ihtimalle) paralı ilişkilere veya “zaten herkesle yatan kadınlarla” cinsel ilişki kurmaya yöneliyor. Erkek bu yönelim içinde, sevdiği kadını “sevilecek, saygı duyulacak ama sevişilmeyecek kadın” olarak kodluyor. İleride karısını sevmesine rağmen başka kadınları cazip bulmasının, onların peşinden gitmesinin sebeplerinden biri de bu. Kadın cinsine karşı hep bir merak, hep bir açlık içinde yaşamasının sebebi bu.

Erkeğe de kadına da, daha ergenlik çağında cinselliğini sevdiği kişiyle keşfetmesine izin verilse, ikisi de ayıplanmasa hayat başka türlü akacak. Kadın erkeği avlama ihtiyacı daha az duyacak. Avlanan kadın sayısı azalacağından ve erkeğin aklı fikri zikri “başka kadınlarda” olmayacağından, onu hemcinslerinden korumak zorunda hissetmeyecek. Her an gidebileceği, elinden alınacağı korkusu duymayacağı için de onu elinde tutmak için çaba harcamayacak.

* Erkeğe yapışıp kalmak başlıklı yazıya gelen bir yorum. Yorumu yazan kişi ismini belirtmemiş.