Çok konuşmaya karşı reçete

Çok konuşmak kişinin başkalarını dinlemesine engel olan, sosyal kredisini düşüren, orta vadede onu yalnızlaştıran bir sorun. Kişiden kişiye değişse de, sebepleri genel olarak üç başlıkta toplanıyor: Dikkati çekmek. Ne kadar bilgili olduğunu göstermek. Dikkate alınmak.

Bu sorunu aşmak mümkün mü? Birkaç aşamada, evet.

Fazla konuştuğunu kabul etmek, ilk adım. Kişi zaten farkında olduğu bu durumu kabul etmekte zorlanıyorsa bakabileceği üç nokta var: Dinleyenlerin yüzündeki sıkıntılı, rahatsız ifade. Buluşma, görüşme tekliflerinin daha az kabul edilir olması. Ev toplantıları gibi buluşmalara giderek davet edilmemek. Yaptığıyla hoşlanılmayan, istenmeyen kişi olduğunu görmek, bu konuda harekete geçmeyi kolaylaştırması açısından önemli. Buna, açık sözlü ve güvenilen bir yakının fikrini almak da dahil edilebilir.

Sonraki hamle, sorunu çözmek üzere sosyal ortamlarda alıştırmalara başlamak. Aile içinde, arkadaşlar arasında, iş yerinde veya bir toplantıda bir konuda fikrini bildirmeden önce içinden ona kadar saymak, olumlu sonuç veren bir yöntem. Dayanılmaz biçimde söze atılmak isteyen kişinin, bir başkasına konuşma fırsatını gönüllü olarak vermesine yardım ediyor. İkinci yol, kendi düşüncelerini ve deneyimlerini anlatmak yerine diğerlerine soru sormak ve cevaplarını gerçekten dinlemek. Sadece yöneltilen sorulara cevap vermek de bir başka egzersiz.

Ya ortada fikir beyan edecek bir durum yoksa ve kişi gene de konuşma isteği duyuyorsa? Bunun için etrafındakileri onu dinlemeye mecbur etmeye çalışıyorsa? Bu, özellikle iş yerinde ciddi bir sorun. Sadece iş arkadaşlarını dikkatlerini dağıtarak çalışmaktan alıkoymakla kalmıyor, kişinin performansını da düşürüyor, dolayısıyla kariyerini olumsuz etkiliyor. Ofiste durup dururken yanındakilerle konuşma isteği duyduğunda yapabileceği en iyi şey, yine önce frene basmak: İçinden ona kadar saymak. Ardından başka bir şeyle meşgul olmak. Mesela boş bir kağıda desen çizmek, bir şeyler karalamak ve tek kelime etmeden çalışmaya devam etmek.

Çok konuşmak temelde kişinin fark edilmek, sözünü dinletmek, saygı duyulan biri olmak için sergilediği bir davranış biçimi. Kökeninde onaylanma arayışı yatıyor. Kişiye bağlı sebebi bulmak için bir psikolog veya psikiyatr yardımı ile çocukluk dönemine gitmek, kişiyi yetiştiren kişiler ve büyüdüğü çevre ile ilişkilerine inmek gerekiyor. Ancak bu özel sebebi öğrenmek istemeyenler veya bu seçeneği uzun bulanlar için, bahsi geçen sonuç odaklı egzersizler de etkili.