Şimdiki çocuklar…

Ne zaman çocuksuz bir insanla zamane çocukları hakkında konuşsak, duyduğum ilk tepki ‘Şimdiki çocuklar çok zeki’ oluyor. ‘Nasıl da minicik parmaklarıyla tabletle oynuyorlar!’

Onlara diyorum ki: ‘O pek öyle değil aslında... Yani çocuklar, evet, zekidir falan da, bu tabletlerin, akıllı telefonların tasarımları çok basit. Apple’ın bile açıklaması yok mu bu konuda ‘çocukların bile oynayabileceği kadar basit!’ gibi? (Var di mi? Olsun.)

‘Şimdiki çocuklar’la ilgili bir sürü şey söyleniyor.

Şimdiki çocuklar çok şanslı! Bizim sahip olmadığımız bir sürü imkana sahipler... Cıvıl cıvıl oyuncaklar, aktiviteler, etkinlikler... Şimdiki çocuklar çok şanssız! Biz sokakta, bahçede oynardık, onlar ‘parti evleri’ne, aktivite salonlarına, apartmana tıkılmak zorundalar...

Şimdiki çocuklar cin gibi! Leb demeden leblebiyi anlıyorlar. Şimdiki çocuklar çok tembel. Her şey bilgisayarda, çarpım tablosunu n’apsınlar?

Şimdiki çocuklar özgüvenli. Haklarını savunuyorlar. Şimdiki çocuklar terbiyesiz! Her şeye verilecek yanıtları var.

Şimdiki çocuklar obez. Sürekli şeker yiyorlar. Şimdiki çocuklar hareketli. Spor yapıyorlar.

Şimdiki çocuklar ekran takıntılı. Gözlerini alamıyorlar. Şimdiki çocuklar çok başarılı. Küçük yaştan neler neler öğreniyorlar.

Şimdiki çocuklar yarış atı. Biz de öyleydik ama bu eğitim sistemi iyice madara etti onları. Şimdi çocuklar bizden bir adım önde... İnternete doğdular, eğitim sistemini n’apsınlar?

Şimdiki çocuklar sorumsuz. Kıllarını kıpırdatmıyorlar. Şimdiki çocuklar özgürlüklerinin farkında. Talep ediyorlar.

Şimdiki çocuklar şöyle... Şimdiki çocuklar böyle...

‘Şimdiki çocuklar’ için iyi-kötü bir sürü şey söyleniyor. Zıt kutuplarda birçok gruplama yapılıyor.

‘Şimdiki çocuklar’a bir türlü bir şey yakıştıramamak ya da sürekli bir etiket arayışında olmak bir kendini beğenmişlik emaresi midir? Bir yetişkin kibri?

Oysa şimdiki çocuklar... sadece çocuk! Ne eksik, ne fazla!

Devrin değiştiğini, ‘şimdiki çocuklar’ı ‘bizim zamanımız’la kıyaslamayı bırakmamız gerektiğini fark ettiğimizde çoluk çocuk daha mutlu olacağız belki de...