X

Geçenlerde yüreğim bir daraldı ki anlatamam. Memleketle ilgili acı haberler, eşin dostun başına gelen kötü şeyler, bitmeyen inşaat gürültüsü, sokaklarda yaya trafiğini imkansız kılan kamyonlar ve kışın puslu havası da eklenince daralma haliyle çoğaldı. Bir de bugünlerde meşgul olduğum bir projenin sinsice bilinç altımda uyandırdığı bir canavar çıkmaz mı? Bugünümdeki bazı şeyler tetiklediği için olsa gerek, geçmişte bıraktığımı sandığım bir ilişkimle ilgili bir sürü duygu yüz üstüne çıkıverdi. Hesabı kesilmemiş bir kalp kırıklığım varmış meğer ve bastırılmış bir öfkem. Uslu uslu duruyorlarmış derinlerde bir yerde ve benzer bir durumla karşılaştığım anda uyanıp çirkin suratlarını bana gösteriverdiler. Öyle olunca da ya aynı şekilde mutsuz olursam korkusu sardı içimi ve enerjisel olarak kendimi felç ettim adeta. Planlarımı iptal edip uzun uzun kendime Enerji Arınma/Reiki seansı yapmak zorunda kaldım. Hani “terzi kendi söküğünü dikemezmiş” derler ya, dikiyormuş! İş başa düşünce, bozulan dengemi düzeltmek için kolları sıvadım.


İyi de oldu. Çoğunlukla pozitif ve dengeli yaşamayı başardığım için böyle yoğun bir mutsuzluk ve umutsuzluk hissine kapılmanın ne demek olduğunu unutmuşum, bire bir deneyimleyince gücümü yitirip yeniden bulmuş oldum. Şimdi de sıcağı sıcağına bir kaç öneride buluncağım size. Durup dururken kendinizi yoğun bir mutsuzluk ve umutsuzluk hissi içinde bulursanız:



Sevgiyle kalın...