Çok gıcıksın!

Anne oldun ve tam bir gıcık oldun. Oysa ne tatlıydın bebişkonu doğurmadan önce. Seninle bir şeyler paylaşabilirdik. Komiktin de esasen. Ses tonun özellikle normaldi… Şimdi anlamadığım bir aksanla konuşuyorsun, genzinden geldiğini tahmin ettiğim sesler çıkarıp, sözcükleri sonlandırmıyorsun ve saçma bir ifade takınıyorsun. Bunca bebek, çocuk gördüm hiç biri senin konuştuğun gibi konuşmuyor ve yüzlerinde öyle ifadeler yok. Bu aksan bu dil nereden geliyor? Kendin mi uydurdun?

Olmuyor bebişim. Gerçekten olmuyor. Yetişkin bir kadının bebek taklidi yaparak konuşması olmuyor! Kocana mı acısam, çocuğuna mı acısam, kaynanana mı, iş arkadaşlarına mı yoksa kendime mi bilemedim.

Eskiden kalan sevimli hallerinin yerinde bebek bezi kokusu esiyor resmen. Bir dur yahu! Bir kendine gel. Tamam, çocuk sahibi oldun, güzel bir hayata adım attın. Harika. Peki, bundan önceki hayatını neden hiçe sayıyorsun onu anlamıyorum. Sanırsın Las Vegas’ta striptiz kulübünde çalıştın?! Nedir bu insanları hor görmek, çocuğu olmayan kişiyi evliliğe, çocuğa yöneltme çabaları, hayattaki en ulvi şeyin bu olduğuna inanmak?

Var yavrum hayatta ulvi olarak adlandırılabilecek bin bir şey var. Sadece çocuk bakıp büyütmek bunlardan biri değil. Ki zaten her anını fotoğraflamakla geçirdiğin bir hayatın ne kadarı ulvi olabilir onu da bilemiyorum artık. Her saniye sosyal medyada “Bebeğimin kakası, bebeğim hasta, bebeğim tatlı, bakın ne kadar da tatlı ve bir daha bakın ne kadar da tatlı” alt metinli paylaşımların senin çocuksuz bir hayat içinde hiç olarak algılanmana neden oluyor.

Biraz özgün ol. Ayıptır. Kaybetme kendini bu kadar. Çocuğun olmasaydı ne yapacaktın bunu düşünüyorum. Bak mesela sana tilt olan bilmem kaçıncı insanım ben. Bil ki daha niceleri var.

Sev çocuğunu. Lütfen çok sev. Bu kadar yayılmana, mutluyum, aşırı sevimliyim mesajları vermeye devam ettiğin sürece bambaşka şeyler düşünüyoruz bilesin… Geçenlerde eskiye dönüş yaptığını sandım mesela. Ülke haliyle ilgili bir iki çift laf etmiştin. Aradan 2 saat geçti ve yine çocuğunla ilgili bir paylaşımda bulundun?! Bir yerlerde bir çocuk ölürken kimse senin bebeğinin ayakkabılarıyla ilgilenmiyor fark et bunu...

Biraz sakin sev evladını. Bilmesin içini tüm dünya. Derinden sev, sevginin olması gerektiği gibi… Reklam, kimlik, etiket olmasın yavrucağın sana…