O sigara benden uzak olacak

Buradaki kaçıncı sigara yazım, bilmiyorum. Saymaya utandım. Bir kez bırakmaya karar vermiştim, sonra yeniden başlamıştım. Her ikisini de size haber verdim diye hatırlıyorum. İşte geldi yeni yazı. Bugün, sigarayla ilişkimi keseli tam bir hafta oldu. Yüklediğim uygulamadaki (adı Sigarayı Bırak) bilgilere göre:

• Kan basıcım ve kalp atış hızım artık normale döndü.
• Kandaki nikotin seviyesi düşüyor.
• Oksijen seviyesi artıyor.
• İki günde tim nikotin vücuttan atıldı.
• Üçüncü gün enerjim artmaya başladı.
• Dördüncü gün, kanımdaki antioksidan seviyesi artmaya başladı.
• Beşinci gün ciğerlerim, böbreklerim, vücudum temizlenmeye başladı.
• Bugün, yani birinci hafta akciğerdeki kılcal tüyler temizlenmeye başladı.

Daha çok var. Mesela beş hafta sonra C Vitamini seviyem normale dönecek, üç ayın sonunda nefes alma zorlukları ortadan kalkacak. Fakat… Bunlar benim için “caydırıcı güç” değil. Ne sizi kandırayım ne kendimi. Caydırıcı olsa hastalık korkusundan içmezdim. Hem korkup hem içen gruptayım ben!

Geçen gün Instagram’da neden bıraktığımı şu şekilde paylaştım: “Bu kararı aldık çünkü tatilde ipin ucunu kaçırdık. Cidden... Hele ki ben son dört aydır gerçekten abartmıştım! Evde içemediğimiz için (balkonsuz) kendimi sokağa atıyordum sürekli. Kahve üstüne kahve içiyordum diğeri de eşlik edebilsin diye. Evet, son aylarda fazlasıyla onkoloji servisinde, hastanelerin farklı bölümlerinde bulundum ancak ne yalan söyleyeyim tek bırakma nedenim hastalık korkusu değil. Geleceği varsa durduramayacağımı biliyorum. Riski azaltabiliyorum, onun tabii ki bilincindeyim de ne demek istediğimi anladığınızı düşünüyorum... Cimciriğe kötü örnek olmamak ve hem annesinin hem babasının sigara içtiğini bildiği için üzülmesi ilk neden... Öyle sevindi ki duyunca. Sonrasında... Dişini ne kadar fırçalarsan fırçala ağzında o korkunç tatla ve baş ağrısıyla uyanmak; sabahları halsiz olmak ve yataktan sürünerek kalmak, kalitesiz uyku, ellerine sinen koku, zaman zaman devreye giren o hırıltı, cildinin değişen rengi, kalitesiz yaşam... Bu yaştan sonra daha hızlı yaşlanacaktık, durmak gerekiyordu. Yalnız itiraf edeyim, çok zorlanıyorum. Gerçekten zorlanıyorum. Başım da ağrıyor, sinirlerim de zıplıyor, rüyama da giriyor, bağırsaklar çalışmıyor; birden ağlamaya da başlıyorum. Şaka maka 21 yıl. Keşke o çok net hatırladığım ilk güne dönsem ve hiç başlamamış olsam. Keşke babam gibi nefret etsem illetten...”

Nikotin sakızı aldım, tadı insan hayattan soğutuyor. Bırakın sigara içmeyi, su içesiniz gelmiyor.

Bu yazıyı da sabah kahvem eşliğinde yazıyorum. Yanında bir de sigara olsa gerçekten şahane olurdu. Aklıma gelmiyor mu? Hem de nasıl… Canım istemiyor deyip çevremdekileri kandırmanın âlemi yok. Canım mütemadiyen istiyor, benim görevim o isteyen canı tutmak. Oyalamak.

Kendime ne aldım biliyor musunuz? Step tahtası…

Youtube’dan step videoları açacağım ve izleyerek aynılarını yapacağım. Lise günlerindeki gibi. Step yapmaya başladığımda sigara içmiyordum, harika yapıyordum. İçerken denedim, süründüm. Bakalım şimdi nasıl olacak? Kendimi bol su içmeye, harekete verdim.

Yaşlanmamı da hızlandırmak istemiyorum; daha doğrusu “sağlıklı yaşlanmak” istiyorum. Son dört ayda kendime yaptığım kötülüğü kimse yapamaz bana. Herkesin uyumasını bekliyordum camdan sarkıp sigara yakabilmek için. Bilgisayarımı alıp annemlere gidiyordum balkonca çalışırken kahve eşliğinde sigara içebilmek için. Daha neler neler… Kendime hem çok kızıyor hem de devam ediyordum.

Neyse ki fark ettim, neyse ki durdum. Bir anda, bir sabah kendimden nefret ederek uyanınca, hastaneye kuzenimin doğumuna giderken karar verdim. “Bugün yarın hastanedeyim, asla sigara içemem yeni doğmuş bebek odasında, almayacağım paket” dedim. Sonra “Madem bugün akşama kadar içmiyorum, hiç içmesem de olur” diye düşündüm, Arkın’ı aradım ve bıraktık. Bütün gün içmeyeceksem neden daha uzununu denemeyeyim? İki kez Amerika’ya gittim geldim, onca saat canım hiç sigara istemedi mesela. Dokuz ay hamilelik, 11 ay emzirme döneminde ağzıma sürmedim. Şartlanınca içemiyorum demek değil midir bu?

Şu an sesli, pardon yazılı düşünüyorum. Bu belki de beynimin kendi kendine oynadığı bir oyundur. Kendimi “başarabilirim” diye motive etme yöntemidir.

Bu dönemde sık sık başınızı ağrıtabilirim çünkü çenem çok düşük. Mesela oturup bütün bir gün neden sigarayı bıraktığımı anlatabilirim. Konuşarak rahatlıyorum ancak…

Bir de bağırsak sorunu var. Gerçekten sabahları Türk kahvesi ve sigara ile çalışıyorlardı. Şimdi onları yeni düzene alıştırmak gerek. Beni fazlasıyla zorlasalar da son bir haftadır bitki çaylarını, diyetisyen arkadaşımdan aldığım tarifi deneyeceğim.

Umarım Arkın da ben de başaracağız. Umarım bu sefer olacak. Umarım… Sabahları o korkunç tatla uyanmamak öyle şahane ki…

#osigarabendenuzakolacak