Yalan!

Hafızam beni yanıltmıyorsa annem bana “Yalan söyleme kızım, yalan şöyledir böyledir” türü bir konuşma hiç yapmadı. Ama annem şöyle bir şey yaptı: Bana hiç yalan söylemedi. Ne pembe yalan ne de daha ciddisi. Kırk yıl içinde bir dolu süreçten geçtik beraber, çoğu zorluydu ama tek bir kez bile yalan söylemedi. Daha iyi gözüksün diye de söylemedi, ben daha iyi hissedeyim diye de.

Böyle yetişince de yalan benim hayatımın bir parçası olmadı. Hiç söylemedim mi, tabii ki söyledim. Özellikle de genç kızlık yıllarımda ama hepi topu bir gün sürdürebildim, iliklerime işlemiş olmadığından.

Bir huyum varsa övünebileceğim şimdi, o da yalana mesafeli duruşumdur. Öyle olunca da yalanı alışkanlık haline getirenlerden de uzak durmaya çalışıyorum.

Hani işe gelmemek için hep hasta olanlar, erken kaçmak için hep bankaya gidenler, buluşma saatine beş dakika kala hep acil ve hayati bir işi çıkanlar, cebi kaybolanlar, bozulanlar, çalınanlar. En fenası ne biliyor musunuz, bu insanların karşılarındakini enayi zannediyor olmaları.

Kadın erkek ilişkisindeki aldatma olayında da beni en rahatsız eden şeyin bu yalan olduğuna karar verdin. Gönlünün başkasına kayması suç kabul edilemez ama bunu itiraf etmeden bir zamanlar gönlünü işgal etmiş olana sürekli yalan söyleme hali çok kötü değil mi. Doğru söylendiği anda ne kadar sıkıntı bile verecek olsa sonradan saygının sürmesini sağlıyor ama yalan o insanı sonsuza kadar güvenilmez kılıyor. Yalanın biri beşi de yok üstelik. Bir kez söylenmişse hep söylenecek demek oluyor. Ya da ben aksini görmedim.

Çocuk yetiştirmek zor iş. Her gün karşına yeni bir sınav çıkıyor. Sorular da bilmediğin, duymadığın, öğrenmediğin yerden geliyor. Sürekli bir doğru karar vermeye çalışma hali söz konusu. Bu yalan konusuna özellikle çok dikkat etmek çalışıyorum. Bebekliğinden beri bebek falan demeden her konuda doğru söylemeye çalıştık.

Doktora gidip iğne olması gereken zaman da, ameliyat olması gereken zaman da, teniste çok kötü oynadığı zaman da, anne baba ayrılığı ile ilgili sorular sorduğunda da.

Öyle olunca o da yalanı hayatına sokmadı. Daha doğrusu kısa bir süreliğine soktu ama baktı ki bu konuda tek başına ve ayrıca kimse yemiyor, kısa bir zaman içinde vazgeçti.

Hepimize yalansız dolansız bir hayat diliyorum. Olabildiği kadar.