Kırsal dönüşüm…

Çocuklarımızın özgürce büyüyebileceği bahçelerimiz olsun istiyoruz artık. Komşu evlerde, komşu bahçelerde büyüyen çocuklarımız olsun. Ağaçlıklı yollardan yürüyerek gidip gelebilelim birbirimize. Sularımızı kaynaktan dolduralım, birlikte ekmeklerimizi pişirelim mahalle fırınımızda, sepetlerimizi, giysilerimizi, yiyeceklerimizi birlikte üretelim.

Yeni komşuluklar gelişiyor artık yurdun cennet köşelerinde. Kıra göç başladı. Bir giden kaç kalanı yerinden oynatabilir? Tahmin bile edemiyoruz şu an! Kırlara göçen yeni köylülerin haberlerini bir yerlerden duyuyor, sosyal medyada öykülerini okuyor musunuz? Her geçen gün artıyor bu öyküler.

Başka türlü yaşamanın hayallerini kuranlar, bu hayale doğru bir adım atıp da kırsala yerleşmeye başlayanlar çoğalıyor. Hayat yola çıkanı her yönden destekliyor. Yerleşenler öykülerini anlattıkça, şehirde kalanlar, yürekleri ellerinde, heyecanla onların yaptıklarını, ürettiklerini ve yeni hayallerini nasıl paylaştıklarını, dayanışarak birlikte yaşamanın türlü yollarını nasıl keşfettiklerini, uyguladıklarını görüyorlar, onlara da cesaret geliyor. Korkacak bir şey yok! Hepimize yetecek koskoca bir hayat var, toprak var her şeyden önce, temiz hava ve su var.

İç içe geçmiş çemberler genişliyor, köylerdeki mahalleler gibi bölgesel komşuluklar, yöresel dayanışmalar, gıda toplulukları kuruluyor. Herkesin üretirken yardım alabileceği imece toplulukları oluşmaya başladı. Üretenler ellerinde fazla olanı ihtiyaçları olan başka şeylerle takas yapabiliyor. Daha büyük çemberdekiler gelişmeleri izledikçe, doğaya, emeğe ve zamana saygı ile üretilen tüm güzellikleri armağan olarak kabul ediyor, böylelikle şehirdekiler, kırdaki yaşamın sürdürülebilir olmasını para armağanlarıyla desteklemiş oluyorlar.

Şehirdeyken bir şeylerin yanlış gittiğinin farkına varan canlar da çoğalıyor. Hayatta kalmak için gerekli becerileri öğreniyor, bu becerileri şehirdeyken uygulamaya başlıyor, doğada yaşamakla ilgili inançlarını büyütüyorlar bu geçiş sürecinde. Kimi evinin organik çöplerini toplayıp bahçesinde kompost yapacak kadar şanslı, bahçe bulamayan balkonunda girişiyor bu işlere. Bu süreçte balkonunda envai çeşit sebze, baharat yetiştirmekten tutun da kendi kovanından bal yemeye kadar türlü güzellikler var.

Şehirliler kırlara doğru göç ediyor canlar! Şimdi yurdun dört bir köşesinde yepyeni hayatlar canlanıyor. Yerleşen, komşu evi kollamaya başlıyor arkadaşlarından gelip yerleşen olursa diye. Oluyor da. Birlikte bir yaşam kurmanın tohumları atılıyor. Hayatı birlikte kutladığımız canlar çoğalıyor, birlikte eğlenerek üretip, yorgunluğu keyifle karşılayıp, birlikte şarkılar söyleyip dans ettikçe dünya başka türlü dönüyor. Barış bostanlarında çapalar birlikte sallanıyor.

Kimseyi ötekileştirmeden, yargılamadan, suçlamadan yaşamanın mümkün olduğunu yüreklere bir umut bulutuyla serpmek için yaşıyoruz. Normal anlayışımız değişti. Birbirimize yardım etmenin, dayanışmanın, iyiliğini gözetmenin, birbirimiz için dua etmenin “normal” olduğu bir hayat yaşıyoruz. Rekabet, hırs, hiyerarşi, kâr etmek, avantajlı paketler, erken rezervasyon indirimleri, faiz, kredi çekmek, parası bitmek, fakir olmak, kurban olmak, sistemin dişlisi haline gelmek gibi sözcükler kullanmıyoruz artık konuşmalarımızda. Bu kavramlar da eski dünya ile birlikte çöp oldular.

Kentsel dönüşüm diye adlandırdıkları yıkım süreci devam ederken ülkenin her yöresinde kırsal dönüşüm başladı heeeyyy! Gerçek yaşamın bereketiyle birlikte dağlarda, köylerde, ormanlarda, sahillerde türlü vesilelerle bir araya gelen, bir arada yaşayan, gezen Yeniköylülerimiz var şimdi. Asırlardır özenle saklanan tohumlar “kurda, kuşa, aşa” dilekleriyle toprağa kavuşuyor. Temiz gıdanın her bir tanesi aşkla, alın teriyle büyüyor.

Hayırlı olsun.

“Orada bir köy var çok yakında,

O köy hepimizin köyü,

Gidiyoruz, görüyoruz, deneyimliyoruz,

Biz de kırda birlikte yaşamak istiyoruz.”

Bir zamanların meşhur şarkısında dediği gibi:

“Herkes birlikte yaşamak ister, biz niye birlikte yaşamayalım ki?”