Herkes ve hiç kimse

Senin yaşamın kaç kişilik?

"Bu nasıl bir soru şimdi? diyebilirsin.

Belki yalnız yaşayan birisin, belki tek ebeveynsin ve çocuğunla 2 kişilik küçük bir ailesin, belki 2 çocuğun eşinle 4 kişilik bir ailen var, belki daha kalabalık bir ailede annen, baban, çocukların, eşinle bir hayat sürüyorsun. Yakın görüştüğün arkadaşların, komşuların, akrabaların, iş arkadaşların da derken sayının tek kişilik bir hayat olmadığını fark edebilirsin.

Yalnız olduğunu düşündüğün, kendini yalnız hissettiğin, bununla beraber tek başına olmadığın haline dikkat çekmek istiyorum. Hissinde yalnız olan kaç kişi gerçekten tek başına? Sayıya döküp bilgi vermem mümkün değil. Genelleme yapmaktan kendimi olabildiğince sakınıyorum.

Kendi deneyimimde, tek başına olmayan yaşamımın içinde herkesle beraber olduğumu fark ediyorum. Herkes dediğimi ailem, yakın çevrem, komşularım, tanıdıklarım olarak anlamayın lütfen. Daha kalabalık bir HERKESTEN bahsediyorum. Ne demek istediğimi anlatmak için örnek üzerinden gideceğim.

Ailemden bir kişiye, maddi olarak hayat koşullarıyla zorlandığımdan bahsediyorum. Şöyle cevap veriyor: “Herkes zorlanıyor.”

Alışveriş yaparken eskiden kilo ile aldığım sebze meyveleri şimdi tane ile aldığımdan bahsediyorum; “Herkes öyle, tane ile alıyor.” diyor.

Bir başkasına; belimin ağrısından ve belimdeki platinin hayatımı zorlaştırdığından bahsediyorum. Şöyle cevap veriyor. “Beli ağrımayan var mı? Herkesin beli ağrıyor.”

Başka bir zaman, birine; oğlumun bilgisayarda oynadığı oyun ve benim üzerimdeki etkisinden bahsediyorum. “Herkesin çocuğu oyun oynuyor.” diyor.

Birine, glutenin bedenimde yarattığı etkilerden bahsediyorum. “Herkes gluten yiyor, kimseye bir şey olmuyor.” diyor.

İşte böyle; bilmediğim, görmediğim herkesle yaşıyorum. Biricikliğimin saliseler içinde anlamını yitirdiği, bireysel yaşamımda ne istediğimin, ne hissettiğimin önemini bir girdap gibi içine çeken bir herkes var. Ne düşündüğümü yok eden, deneyimimin bireyselliğini ve özelliğini hiç eden bir herkes!

Bir de bana, yaşamıma, ilişiklerime ve iletişimlerime eşlik eden HİÇ KİMSE var!

Hiç kimse senin yaptığını yapmıyor. Hiç kimse senin gibi düşünmüyor, oraya hiç kimse gitmiyor. Hiç kimse böyle bir şeye para vermez. Hiç kimse bir kıyafeti giymez. Bu senin yediğini hiç kimse yemez.

Bu bahsettiğim herkes ve hiç kimse kimlerden oluşuyor bilmiyorum. Bana bu ifadeleri kullananlara ve tabi ki kendime soruyorum: Kim bu HERKES, kim bu HİÇ KİMSE?

Bilmeyi çok isterdim. Çünkü benim iznim olmadan gelmiş ve ilişkilerimin orta yerine oturmuşlar ve ben onları tanımıyorum. Zaman zaman referans aldığım, görünmez bir herkesle ve hiç kimseyle yaşıyorum evimin içinde ve hatta zihnimin içinde.

Bu herkes ve hiç kimsenin bana ne kadar faydası var, emin değilim.

Herkesin ve hiç kimsenin yapacağım bir eylemi seçerken içsel ve dışsal bir referans olarak beni etkilediğini fark ediyorum. Mesela, bir kıyafet seçimimde birbiriyle uyumlu olmayan renklerden kıyafet kombinasyonu seçerken “herkes bana bakacak, giymeyeyim”, Instagram'da yapacağım bir paylaşımdan hemen önce “herkes ne düşünecek? Paylaşmayayım” ya da “Buna hiç kimse ilgi göstermez, yapmaktan vazgeçeyim.” diyebiliyorum.

Demek istediğimi anladığınızı düşünüyorum. Zaman zaman evin içinde ve belki de çoğunlukla zihnimin içinde herkes ve hiç kimseyle yaşama hali bana/bize nereden geldi? Merak ediyorum.

Fark ediyorum; genellemelerden aldığım referans beni kendi dünyamdan, içimdeki hayattan koparıyor. Dikkatim ne istediğimden hızlıca çıkıp, herkesin ya da hiç kimsenin referansına gidiyor. Bu konuda yalnız olmadığımı çevremdeki insanların ifadelerinden biliyorum. Bunun bana/bize bir faydası var mı diye de uzunca bir gözlem yaptım.

Fark ettiğim; yalnızlık hissiyle başa çıkmakta zorlandığım zamanlarda, onaylanmak, desteklenmek istediğim zamanlarda ve belki -ama her zaman değil- kabul görmek istediğim anlarda içimdeki hayatta herkesi veya hiç kimseyi referans alıyorum. Bu herkesi ve hiç kimseyi referans almayı olağan bulduğum bir yer var içimde. Aynı zamanda, ben Burcu olarak herkes ve hiç kimseden hoşlanmıyorum. Bana göre, bana faydadan çok zarar getiriyorlar.

Mesela seçimlerimin çoğunluğunda, söz hakkını, karar hakkını onlara/herkese ve hiç kimseye bırakıyorum. Söylemlerimin orta yerinden çıkıyorlar, karşımdakiyle bağlantı kurmama engel oluyorlar. Çünkü zihnimin yargılama, analiz etme mekanizmasını ellerinde tutuyorlar ve herkesin yaptığını yap, hiç kimsenin yapmadığını yapma gibi bir iç ses ve kök inançla seçimlerimi etkiliyorlar. Bu durum da benim otantik benliğimi açığa çıkarmamı engelliyor.

Bu söylemleri fark ettiğim her an kendimi, içimdeki dünyada ne hissettiğime ve ne istediğime hizalamaya gayret ediyorum. Öyle ya, başka nasıl gerçekten neye ihtiyaç duyduğuma odaklanabilirim. Düşüncelerimi esir almış “herkes ve hiç kimse” ile yaşarken gerçek benliğim, kimliğimle seçim yapmam mümkün olamıyor. Dolayısıyla da kendi hayatımı değil, herkes ve hiç kimsenin hayatı yaşıyor oluyorum ve günün birinde kendimi bir anlığına da olsa “keşke” derken buluyorum. Dilimden çıkan keşkeler pişmanlık, suçluluk düşüncelerimi hareketlendiriyor. Pişmanlık ve suçluluk düşüncelerinin içinde kendimi üzgün, öfkeli, kızgın veya depresif hissediyorum. Tam bir kısır döngü... Herkes ve hiç kimse referansından özgürleşemeyince, kendimle bağlantı kuramıyorum. İçimdeki hayat, içimdeki çocuk, içimdeki ben ile bağlantı kuramayınca kendime yabancılaşıp otantik ben olmak yerine otomatikleşmiş ben ile hayat sürüyorum.

Yazdıklarım sana nasıl geliyor? Tanıdık mı?

Herkes böyle düşünür demeyeceğim tabi ki. Kimler fark ediyor yazdıklarımın kendindeki karşılıkları diye merakla geri dönüşlerinizi bekleyeceğim.

Herkesi ve hiç kimseyi yaratan; kolektif bilincin kullandığımız dili kullanım biçimi.

Kaynağını, sebebini, içimdeki hayata nasıl yerleştiğini bilmek netliğime hizmet ediyor. İçimdeki hayattan dışarıya, iletişimlerime ve ilişkilerime nasıl yansıdığını fark etmek de kendimi ifade ederken kendimle bağlantıma hizmet ediyor. Seçimlerimde netlik, hayatımda, ilişkilerimde zenginlik ve manevi tatmine vesile oluyor.

Dilerim bu yazım senin hayatındaki herkesi ve hiç kimseyi referans aldığın cümlelerini fark etmene ve kendinle bağlantını güçlendirmene ilham olur.

Keyifli keşifler.