Döngülerimiz

İnsanlık ne istediğinin farkında olmadan yaşıyor.

Bir taraftan dünyayı kendi merkezimizde dönüyor sanıyoruz.

Gündelik şeyler o kadar önemli ki…

Basit şeylere kafayı takıp üzülmeler,

Kendinden başka her şeyi neredeyse yok sayma,

“Bana şunu yaptı, bunu hak etmedim” çerçevesinde düşünceler,

Geçmişi bırakamama, gelecekten korkma,

“Tüm bunları niye yaşıyorum” sorusu yok,

Farkındalıktan uzak,

İncir çekirdeğini doldurmayacak işlerle uğraş,

Hepimiz bu döngünün içindeyiz.

İnsanların bu döngülerini, kafesin içinde yaşayan kuşlara benzetiyorum.

Pıt pıt yemlerini yiyorlar,

Oradan oraya telaşla koşuşturuyorlar,

Kafes çok önemli onlar için,

Özgürleşmekten korkuyorlar,

Uçmayı unutmuşlar sanki,

“Kafes kuşları kafes dışında yaşayamazlar ölürler”, bu fikir zihinlerine işlenmiş.

Kanatları güçsüz,

Hep bir telaş, kafesin içinde olduğu halde hep bir telaş,

Oysa hayatları iki adımdan oluşuyor,

İki adımı atınca kafes bitiyor, gidecek başka yerleri yok halbuki,

Onları orada tutan, her zaman hazır buldukları “yem”

“Yem” cazip geliyor onlara,

Oysa o “yem” sahip tarafından özgürlüğün bedeli olarak konuyor.

“Sahip” e minnet duyarak geçiyor zaman.

“Beni aç bırakmıyor, seviyor”

Beni ne karşılığında seviyor “sahip”

Hangi bedeli ödüyorum “yem” karşılığında

“Sahip” beni ne karşılığında alıkoyuyor

Özgürleşmemem için hangi korkular içime salınıyor,

Bunları düşünmüyor kafesindeki kuş.

Aynadaki aksine bakıp,

Onun kendisi olduğunu anlamadan,

Kendince önemli gördüklerini anlatıp duruyor,

Döngüsünün içinde.

Kafesin kapağını aç kuş, korkmana gerek yok, “sahip” siz olmaktan korkma, özgürleştiğinde, tüm evrenle bir olarak aktığını göreceksin, ihtiyacın olan her şeyin aslında senin için zaten “var” olduğunu anlayacaksın.

Ölmekten, aç kalmaktan, yalnızlıktan korkma, asıl kafesin içinde yalnızsın, kimsesiz, kimliksiz...

Yeter ki kafesin kapısından kafanı dışarı çıkarıp bakma cesaretini göster…

Uğraş verdiğin şey “yem” derdi olmasın,

Uçmak, özüne doğru uçmak, kendini anlamak,

Seni o kafese tıkan her şeyden,

Tüm kavramlardan,

Özgürleşmek olsun derdin.

Sıkışma o kafesin içinde,

HAYDİ ÇIK!