Neşe dolamıyor insan

Bugün 23 Nisan. Ama neşe dolamıyor insan...

Bir kere hava kötü... O kadar kötü ki, oğlanın okulundaki 23 Nisan törenleri hava muhalefeti sebebiyle 24'üne ertelendi. Şahsen, ezbere şiir okunan katılımı zorunlu törenleri anlamsız bulan biriyim, ancak çocukların emek harcayarak hazırlandıkları gösterilere anne-babalarının katılmalarını önemsediklerini biliyorum. Ancak en azından bir kısım ebeveyn katılamayacak yarınki etkinliklere... Çünkü fiziksel olarak işyerinde bulunmaları gerekiyor birçoğunun. Çünkü ‘çocuğumun 23 Nisan gösterisi var’ demek geçerli bir izin sebebi değil çoğu işyeri için. Çünkü iş, çocuktan önce gelmeli bugünün kapitalist dünyasında...

Bugün 23 Nisan. Ama neşe dolamıyor insan. Seçimlere şunun şurasında bir buçuk ay kaldı. Partiler seçim beyannamelerini açıkladılar, şaşırtıcı bir şey yok hiçbirinde... Umut verici vaatler var, evet, ancak en çok, zaten kör topal yürüyen ve son 12 yılda hallaç pamuğu gibi attırılan eğitim sisteminin nasıl toparlanacağını merak ediyorum ben. Nitekim bu Çocuk Bayramı’nın hemen ertesinde, önümüzdeki hafta TEOG sınavları var, ve 13-14 yaşında onlarca çocuk bu Çocuk Bayramı da dahil olmak üzere her gün, deli gibi soru çözüyor.

Bugün 23 Nisan. Ama neşe dolamıyor insan. ‘Çocuk işçiler, ‘çocuk gelinler’ bu ülkenin kanayan yarası... Okulda olması gereken çocuklar fabrikada çalışıyor, gelinlik giyiyor, oyun için değil hem de... Çocuk parkında oynaması gereken yaştaki çocuklar, o parklarda oynayan akranlarının annelerine selpak mendil satıyor.

Bugün 23 Nisan. Ama neşe dolamıyor insan. Yanı başımızdaki savaşın etkileri artık gündelik hayatımızda... Gün geçmiyor ki çoluk çocuk dilenen Suriyeli aileleri görmeyelim sokaklarda... Savaşın bağrından kopup gelmiş çocukların sayısı her gün artıyor. Otoyolun trafiğinde tıkanıp kalan arabaların camlarını siliyor saçları keçeleşmiş, birbirinden güzel çocuklar...

Bugün 23 Nisan. Ama neşe dolamıyor insan. Devlet eliyle öldürülen, katillerinin belki hiçbir zaman bulunamayacağı çocuklar var hala bu ülkede... Onların ailesine gel de anlat çocuk bayramını...

Bugün 23 Nisan. Ama neşe dolamıyor insan. Çünkü bu ülkede hala ‘çocuk cezaevleri’ denilen bir olgu var. Ve cezaevlerinde 2000’den fazla çocuk...

Bugün 23 Nisan. Ama neşe dolamıyor insan. Çocuk olmak zor, çok zor. Yetişkinlerin sana –kelimenin hem gerçek, hem mecazi anlamıyla- tepeden bakmaları... Herkesin senin üzerinde söz hakkı olduğunu sanması...

Evet, şükredecek çok şeyimiz var kendi küçük hayatlarımızda... Sağlığımız yerinde, sevdiklerimiz yanımızda... Ama ‘Bugün 23 Nisan, neşe doluyor insan!’ diye durup haykırabilmek için önce yukarıdakileri geçersiz kılmamız gerekmez mi?

23 Nisan kutlu olsun mu? Olsun tabii...