Sınırlar

Sınır çizgileri nerede başlayıp nerede bitiyor ikili ilişkilerimizde? İhlal ettiğimiz nokta ile ihlal edildiğimiz nokta kime ve neye göre belirleniyor? Bir kez çizilen sınır, şartlar gereği tekrar çizilip genişletildiğinde ne oluyor? Hâlâ bir geçerliliği, "hükmü" kalıyor mu? Biraz da esnek olmak gerekmiyor mu aslında? Peki ama nereye kadar?

Karşı tarafı olduğu kadar kendimizi de şaşırtır bazen öfkeyle,aniden çizdiğimiz sınırlar. Bir şeyleri kaybetmeyi göze almadan tam anlamıyla sahip çıkamayız bazen öz saygımıza. Esnekliğimizin bittiği yerde sert bir sözle sarsıveririz yolculuk ettiğimiz tekneyi, dalgalandırıveririz denizi. Sonra sular durulur, sakinleşir ve süzülerek yol alırız enginlere. Ama her şey biraz değişmiştir.

Bazen bitirişlerde belirlenir sınırlarımız. Bazen de uzun bir hikayeye koyduğumuz noktada değil de, bir soru işaretinin ardına eklediğimiz koca bir ünlem ve üç noktada… Biraz isyan, biraz sorgulama, biraz sitemle ansızın çıkan rüzgarlarla harmanlanırız.

"Tadımız bozulmasın" diye kendimize yabancılaşmalarımızın ardından gelen mutsuzluklarla çizilir bazen sınırlar. Zamanında yapılmayan konuşmalar yüzünden yapılır sonunda en zorlu konuşmalar. Affediciliğin boyutları yanlış belirlendiğinde, bir kez hoş görülen şey tekrar hoş görülüp ilişkilerde özensizliğe yeşil ışık yakıldığında başlar sonlar.

Sevgi emek ister, özen ister. "Nasıl olsa bir şey demez" rahatlığıyla savsaklanan sevgiler eninde sonunda hesap sorar, alınır, kırılır. Sanırım en iyisi, sınırları belirlerken her şartta doğru olan neyse onu baz alarak belirlemek. Doğru olan da “kendine nasıl davranılmasını istiyorsan karşındakine de öyle davran” kuralı. Hassas dengeleri bozmamak için, itinayla ve saygıyla sevmeli.

Tabii ona rağmen fikirlerde uyum olmazsa, "sevmek, sevilmekten" ne anladığımızda ve sevgiyi algılayışımızda farklar varsa durum başka.. Dante "Cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla döşenmiştir" demiş. Dilerim ki cehennem hepimizden uzak olsun, ve kendi cennetimizi yaratalım her nefesimizde…

Sevgiyle kalin.