Erkek dünyasından gerçek örnekler...

Yaşanmış bir olaydan alınmıştır:

Kafe de 2 erkek, 1 kadın üç arkadaş muhabbet ediyor. Erkeklerden biri bir kızdan ne kadar çok hoşlandığını, onu ne kadar çok istediğini anlatıyor.

Derken telefonu çalıyor. Arayan o kız. Çocuk bakıyor, numarayı görüyor ve açmıyor. Olay şöyle gelişiyor:

Erkek 1: E açsana, kız arıyor.

Erkek 2: Saçmalama, açar mıyım ilk aradığında!

Erkek 1: A tabi be, açma açma, öyle hemen atlamış olma.

Kız: Anlamadım, şimdi anlatıyordun ne kadar hoşlandığını, ne kadar istediğini…

Erkek 2: E evet.

Kız: Abi niye açmıyorsun o zaman arıyor işte…

Erkekler güler…

Kız: Abi inanmıyorum, siz de mi taktik yapıyorsunuz?

Erkek 1: E tabi ya ne sandın.

Kız: Oha. Valla ne dicem bilemiyorum. Biz de bunları sadece biz kızlar yapardık sanıyordum.

Erkek 2: Hahahahaha! Üstelik birbirimizle konuşuruz da karar veririz ne yapacağımıza, nasıl davranacağımıza.

Erkek 1: Ya da whatsapp’da nasıl cevap yazacağımıza…

Bunu ben değil ama yakın bir arkadaşım yaşadı. İnanamadım dedi. Biz karılardan daha karı gibi taktikleştiler, “yaz abi, yazma abi, şunu yaz, bunu yaz” dediler. Güldüler, duraksadılar, düşündüler…

Kendi yaşadığım bir tecrübeyi de anlatayım. Genç bir arkadaşım birkaç sene çıkıp ayrıldığı kızı kafasından atamamış. Kızın hayatına başka biri girmiş olmasına rağmen, pek çok dengesiz kadın gibi işine geldiği zamanlarda oğlanı arayarak kafasını allak bullak etmiş. Zavallı çocuk haftanın 3 günü bana ahret sorularını tekrar tekrar soruyor.

Anlamaya çalışıyor, biz kadınların da kendi çapımızda anlamaya çalıştığı gibi:

- Niye arıyor beni başka birisiyle beraberse? (Şekerim, adam ilgi göstermemişse, kız kendini iyi hissetmek için seni arıyor. Hatta sen telefonu açmazsan bir başkasını da arayabilir.)

- Niye seviştikten sonra ağlıyor bana sarılıp? (Boşalma etkisi…)

- Peki, niye ağlayarak yanımdan gittikten sonra mesaj attığımda cevap vermiyor ya da tersliyor beni, “git başımdan” diye… (Adamla barışmıştır muhtemelen…)

- Peki, hiç mi bir şey hissetmiyor bana? (Zamanında hissetti tabi de şu anda valla ben de anlamadım)

- Arayacak mı sence? (Ne fark eder)

- Ne yapmam lazım peki şimdi mesaj atarsa bana tekrar? (Tabi ki umursamayacaksın. Cevap verme ya da soğuk ve ilişkiyi kesen bir cevap yaz)

- Bir kız bulalım mı bana, şöyle havalı bir şey, sevgilim sansın. Ne dersin? Var mı bana yardım edecek bir arkadaşın? ( E abarttın yine, gerçi ben de yaptım böyle şeyler…)

- Neler söylüyordu bana? Nasıl arıyordu beniii, niyeee niyeee? (AAA, içim sıkıydı, hadi kalk gel, çıkalım biraz)

Ve ben deliriyorum tabii…

Çocuğun facebook sayfasına baktım, bir jilet atmadığı eksik kalmış. Ne kadar bunalım şarkı sözleri varsa yapıştırılmış, ne tadar damar şarkı varsa ortada…

Hemen aradım: Sil hemen bunları! Ne bu böyle, ben o kız olsam da bunu görsem, hem seni cepte keklik diye pek takmam, hem “ahahaha ben adamı böyle yaparım” diye kendimi havaya sokarım.

Başka bir kız olsam, “Bu ne biçim erkek ya, böyle eziklik mi olur bu zamanda, derim,” dedim. Ertesi gün bütün facebook ve twitterın temizlenmiş olduğu raporu geldi bana.

Daha önce de benzer yakınmalar dinlemiştim bazı erkek arkadaşlarımdan. Bazı kızları takıyorlar kafalarına…

Muhtemelen dengesiz davrananları, bir var olup bir yok olanları, muhtemelen hayatında 2–3 erkeği birden götüren kadınları…

Biz kadınlar bu şekilde takılmaya çok daha fazla erkek için meyilliyiz de erkeklerin bu kadar yoğunlaşacağı kadın sayısı bize nazaran az oluyor tabi.

Evet, herkes acısıyla pişer, ne konuşsak da boş. Kişi o acıyı, bunalımı yaşayacak ama kısa tutmakta fayda var, onu anlatmaya çalışıyorum bu genç arkadaşlarıma. Bak diyorum, benim yaşıma gelince nasıl oluyor?

Böyle hissiz, ya da hislerini yönlendirebilen, çabuk soğuyan, sıkılan biri olup duruyorsun. Dedim ona: “En son ne zaman bir erkek için ağladım, biliyor musun?”

E, bu da başka bir yazı konusu…