İçimizdeki Anne…

Anneler gününde doğmuşum, ondan mıdır bilmem ama, anneden yana şanslıyım ben.

Dünya güzeli üç teyzem ve annem için “iki buçuk annem” yazmıştım geçtiğimiz anneler gününde. Üzerimde öz annem kadar emeği olan bu üç kadın ve annem, hayatımın her döneminde bir şekilde yanımda oldular, beni beslediler, büyüttüler…

Birinden cevap alamazsam diğerinden mutlaka aldım, hep tamamladılar birbirlerini.

Bu yıl işi biraz büyütüp, bütün annelerimi düşündüm. Komşu annelerimi…

Arkadaşlarımın annelerini... Sadece kitaplarını okuyabildiğim yazar annelerimi...

Hayatımın bir döneminde, tam da ihtiyacım olan dönemlerde karşıma çıkmış ve bana annelik etmiş olan tüm kadınları… Hepsini aynı resim içinde hayal ettim ve bu yıl, anneler gününe yaklaşırken, hepsi için bir bir şükrettim.

Her birinin sayesinde, bugün iç sesimi dinlemem daha kolay. Bana kadınlığı, kadın olmayı tanıttılar, sezgilerimi öğrettiler. Her birinin hikâyesinden en az bir ders aldım, beni yönlendirdiler, bana seçenek yaratmayı öğrettiler. Sağlıklı olmayı, sağlıklı düşünmeyi, bir kadın olarak kendi sesimi kullanmayı öğrettiler bana; yolculuklarımda yol gösterdiler.

Henüz bir bebeğim olmamışken, anneliği öğrettiler. Böylece önce kendime annelik etmeyi bildim, besleyip büyütmem gereken ne varsa bu enerjiden faydalanabildim.

Her biri bir köşe başına oturmuş duruyor elinde değneğiyle, benim masal dünyamın perileri onlar. Hani baloya gitmeden evvel süsleyen, geceleri yastığının altına tatlı rüyalar sıkıştıran perilerden…

Hepimizin hayatında bu peri annelerden yok mu?

Her birinin ismini tek tek yazıp kaç tane olduklarına bakmanıza gerek yok. Onlar oradalar.

Her sene anneler gününde “annenizi hatırlayın, ona sevginizi ifade edin” diye bas bas bağırıyorlar reklamlarda ya hani…

Bu yıl bir değişiklik yapın.

Kendi içinizdeki anneyi hatırlayın.

Kadın veya erkek olun, çocuğunuz olsun veya olmasın; şöyle bir dönüp bakın içinizde, o sadece size ait olan bahçede, bir köşede oturan anneye.

Enerjiniz tükendiğinde, artık besleyemez olduğunuzda memenin biraz dinlenmesi ve annenin biraz beslenmesi gerektiğini adı gibi iyi bilen; sizi durmaya, dinlenmeye, kendiniz için bir şeyler yapmaya yönelten o içimizdeki anneye...

Size en derin yolculuklarda yol gösteren o sese. “İçimden geldi, yaptım” demenizi sağlayan, en zor zamanlarınızda sizi besleyen sezgisel annenize bakın.

Ve eğer mümkünse, o bilge perinin orada olmasını sağlayan, size annelik enerjisini aktarmış herkese teşekkür edin.

Bu küçücük farkındalık bile çok şeyi değiştirecektir.