Bakıcısız hayata geçiş

Ne seninle ne de sensiz... Çamaşır katlıyorum fonda Bono “With or with out you” diye içli içli haykırıyor. Bir kesim insandan küfür yemek pahasına itiraf edeyim. Çamaşır katlamayalı uzun zaman olmuş. “Ne seninle ne de sensiz” diye ben de aynı içlilikte eşlik ediyorum. Duygularım kesinlikle karşılıksız farkındayım. Bir bakıcının daha sonuna gelmişim. Üstelik bu sefer ayrılık kesin. Yenisini aramıyorum. Altı yıllık bir debelenmenin sonunda bakıcısız hayata intikal ediyorum.

Çalışan çalışmayan bütün annelerin en büyük derdi, doğru düzgün yardım alamamak. Çok şükür düşe kalka bu alemde altı yılı devirdik. Ladin sabahtan akşam kadar okulda. Servis geliş saatinde evde olmuyorum ama onu da bir şekilde çözdük. Bakıcısız hayatın avantaj ve dezavantajlarının doyasıya yaşandığı günlerden size sesleniyorum. Şöyle ki;

Elbette operasyonel olarak hayat çok daha zor. Öncenden birçok konuda daha spontane ve plansız davranabilirken, böyle bir şansınız kalmıyor. Bütün haftayı sanki uzaya roket fırlatacakmışçasına planlamanız gerekiyor. Ama planlarsanız, sistem saat gibi tıkır tıkır işliyor.

Çocuk uyudu bir yürüyüşe çıkayımlar, koş bir film yakalayalımlar bitiyor. En zoru bu. Akşamları o uyuyor siz de evde hapissiniz. Ne kadar çıkıyordun dersen o da başka bir konu. Ben aniden dışarı çıkmanın ihtimalini seviyordum azizim. Planlarsanız hepsi oluyor.

Evde bir yabancının yaşaması, çocuğun bakımını onun yapması, ev işlerinin başkası tarafından yapılması çocuklara kesinlikle iyi gelmiyor. Ladin bir haftada inanılmaz gelişti. Evin içinde bambaşka bir çocuk oldu. Odasını gık demeden toplamaya, giyinip soyunurken çok daha az yardım almaya ve anası gibi çamaşır katlamaya başladı. Önceden ayak dirediği evle ilgili sorumluluklar şimdi eğlenceli ve doğal hale geldi. Sabahları uyanıp evden çıkması neredeyse bir saati buluyor ve çok nazlanıyordu. Bu süre bile yarım saate indi.

Özetle biz şimdilik bakıcısız hayattan pek memnunuz. Cebime kalan yüklü miktarda paradan bahsetmiyorum bile. Arada gerektiğinde belki akşamları bir kaç saat destek almak için iyi bir oyun ablası bulmak gibi bir niyetim var. Keşke mahalledeki gençlerin oyun ablalığı yaptığı sistem bizde de otursa diye de geçiyor içimden. Henüz oralarda değiliz ama böyle destekler veren üniversite öğrencileri var. Bu yollara da başvurulabilir.

İnşallah birkaç aya “Bakıcılı hayata geri dönüş” yazısı ile karşınızda olmamayı umarak çamaşır katlamaya geri dönüyorum.