Kitap okuyan çocuklar

Çocuklar kendilerine kitap okunmasına bayılır. Tek bir çocuk görmedim ki annesi ya da babası kitap okumak istesin, çocuk “gerek yok ipad oynayacağım” desin. Sonra nedense çocuklar okuma yazma öğrenir ve kitapla aralarına mesafe girer. Anne baba ne kadar “evladım biraz da kitap okusan, bilmem kimin oğlu her akşam kitap okuyormuş” diye şahane bir şekilde çocuğu teşvik etse de kâr etmez. Televizyon kitabı genelde yener. Ve ailecek survivor'a teslim olunur. Edebiyatçı Necdet Neydim ile bir aile etkinliğinde yönettiğim çocuk edebiyatı oturumunda bir araya gelmiştik. Necdet Neydim izleyicilere sormuştu; çocuklar anne babalarının onlara kitap okumasında neyi severler?

Sonra da harika bir şekilde anlatmıştı. Hayal edin bakın o kitap okuma sırasında neler oluyor? Anne çocuğu kolunun altına alır, çocuk bedenini anneye yaslar, annenin kalp atışını duyar, tenin sıcaklığını hisseder, çocukla annenin nefes alışverişleri birbirine eşlik eder.

Çocuk sadece kitaptaki hikayeye hevesli değildir, bu temasa ve yakınlığa heveslidir. Sunulduğunda her çocuk ilişkiyi tercih eder teknolojiyi değil.

Okuma yazma öğrendikten sonra çocukların kitaplara olan ilgisinin azalması bence bu yüzdendir. Kitap okumak yalnızlaşır, ilişki gider geriye sadece hikaye kalır. Kuşkusuz o hikayelerle kuracağı ilişki de harika bir ilişkidir ama bana göre küçük çocuklar hikaye ile birebir ilişki kuracak duruma gelene kadar hala ebeveynleriyle kurdukları fiziksel ve duygusal yakınlığı aralar. Gir kitap oku! Hiç cazip değildir. Ama akşamları yatağa kıvrılıp ten tene birlikte okumak kitap okumaya ilişki, yakınlık elementini tekrar getirebilir. Üstelik hem beraber olup hem herkesin kendi iç dünyasına dönebildiği harika bir alanı çocuğa tecrübe ettirir.

Artık çocuğunuza kitap okumuyor olabilirsiniz. Ama birlikte temas halinde kitap okumaya devam edebilirsiniz.