Destek mi köstek mi?

Doğum yapan kadının en son ihtiyacı, destek vermek için doğuma gelenlerin ona köstek olmasıdır. Sonuna kadar iyi düşüncelerle annenin yanında duranlar, doğumun ilerleyişi üzerinde nasıl bir etkiye sahip olduklarından habersiz hastane odasını altın gününe çeviririler. Annenin odağını bebeğine ve doğum dalgalarına vermesinden hiç hoşlanmaz onu sürekli konuşturmaya, kafasını dağıtmaya, başka şeylerle ilgilenmesini sağlamaya çalışırlar. Bu durum belki bir süre idare eder ama doğum ilerledikçe pek işe yaramaz, muhtemenlen de doğum ilerlemez zaten...

Destekçiler doğumu acılı, çığlık çığlığa geçen ve korkulması gereken bir süreç olarak düşünürler ve eğer kadınlarsa, kendi tecrübeleriyle anneyi farkında olarak ya da olmadan etkilemeye çalışırlar. "Şimdi şöyle olacak, daha çok acıyacak, bende çok kötü yırtıklar oluşmuştu, yatacak mısın, kalkacak mısın, bebek sıkışmasın, bebek havasız kalmasın, aman fazla kımılmada, bence epidural al gitsin ya da bence kesin alma, keşke sezaryen olsaydın bunları çekmezdin, ben iki tane doğurdum şimdiki alım olsa hepsini sezaryen olurdum..."

Doğum yapan kadının en son ihtiyaç duyduğu şey etrafında ona acıyarak bakan gözlerin olmasıdır. Yukarıda yazdığım cümleler, içinde azıcık da olsa negatif hisler barındıran, tümüyle yardımcı olmak adına sevgiyle söylenen ama amacına hiç mi hiç uygun düşmeyen cümlelerdir. Destek olmaya gelen kişi aniden anneyi içine düştüğü amasız durumdan kurtarmaya gelen bir kahramana dönüşmüştür. Oysa bilmesi gerek tek şey, günün kahramanının doğuran kadın ve bebeği olduğudur.

Eğer bu yazımı okuyorsan ve bir yakınının doğumunda ona destek olacaksan öncelikle sessiz olmayı ve yumuşak seslerle konuşmayı öğrenmelisin. Destek olacağın anneye her zaman pozitif cümleler kurmalı ve eğer herşey yolundaysa bunu ona her zaman söylemelisin. Bu güçlü deneyimi yaşayan kadınlar bazen kendilerini çok zayıf ve duygusal hissedebilirler ama sen ona ne kadar güçlü olduğunu, bebeğini çok kısa sürede kucağına alacağını, çok az kaldığını ve çok güzel başardığını hatırlat.

Doğum çok uzun bir maraton koşusu kadar yorucudur ve bedenin güçten düşmemesi için besine ve suya ihyiyacı vardır. O zaman doğumun aktif evresi başlamadan annenin karnının tok olduğundan emin ol ve sancı aralarında belki bir parça çikolata veya hurma gibi mideyi fazla yormadan anneye enerji verecek minik atıştırmalıklar yemesini teklif et, ama ısrar etme zaten fazla yiyemeyecektir. Her yarım saatte bir ona sormadan bir bardak su ikram et ve her saat başı onu tuvalete götürerek mesanesinin boş olmasını sağla.

Doğum sürecinde bedeninin ve bebeğinin üzerine yoğunlaşmasını desteklemeli ve içinden ne geliyorsa o şekilde hareket etmesi için onu yüreklendirmelisin. Bazen terleyecek yanında yelpaze gibi birşey bulundur. Aniden üşüyecek üzerini ört. Midesi bulanabilir, kusabilir korkma!

Her zaman ona dokunma, tepkilerine dikkat et. Sancı sürecinde beline masaj isteyebilir, işe koyulma vakti. Bu ona kendisini harika hissettirecektir... Farzet ki anne bir kayık, senin görevin o kayığa çapa olmaktır, rüzgar olmak değil! Dalgalar geldikçe bırak o rüzgarla istediğini yapsın ama çapası her zaman zeminde kalsın. Kaybolduğunu hissettiğin anda gözlerine bak, ellerini tut ve onu yüreklendir, ona ilham ver, ne kadar çok sevdiğini söyle, her dalgada bebeğinin kucağına yaklaştığını hatırlat. Sancılarla kavga etmemesi lazım, onlarla uyum içinde akmalı, bunu hiç aklından çıkartma...

Doğum yapmak hiç kolay değildir ama her kadın bunu başarır. Oysa doğuran kadına destek olmak bazen çok daha zordur ve bence her insan bu sürecin altından kalkamaz.

Sana son önerim doğuma destek olduğun süre boyunca kalbinin, içgüdülerinin sesini dinlemen, kendi fikirlerinin, korkularının, stresinin ve yargılarının anneye geçmemesine özen göstermen olacaktır. Bir de ne olur telefonunu titreşime alma, sesini kıs :)