Epiduralsiz doğum kahramanlık mı?

Doğumda bazen bir noktaya geliriz ve anne bana bakarak epidural almak istiyorum artık der. O bakışın altında "sen almamı istemiyorsun ama ben alacağım, o kadar çalıştık ama yapamıyorum" gibi düşüncelerin yattığını çok iyi biliyorum. Oysa benim orada olmamın amacı anne doğum sürecinde hangi yolu seçerse seçsin yargısız ve kesintisiz destek olmaktır. İster epidural alsın, ister sezaryen olsun yaşadığı süreçten pozitif anılarla çıkmasını sağlamaktır benim görevim.

İçgüdüsel Doğum kitabının yazarı Pam England der ki: "Yaşadığınız doğum ender olarak hayalini kurduğunuz doğumdur; bu nedenle hayalleri boş verin. Farkında olarak doğum yapmak, ille de ilaç kullanmaksızın doğum yapmak anlamına gelmez. Yaşadığınız her ana tüm kalbinizle açık olmak ve o anda gerekli olan şey her ne ise onu yapmak anlamına gelir. Kendinizden ilaç kullanmaksızın ağrıyla başa çıkmayı beklemenizin gereksiz ve yararsız olduğu doğumlar vardır."

Epidural aneljezinin peynir ekmek gibi kullanıldığı günümüz doğumlarında annenin ağrı kesiciyi tercih etmesinin, acil olarak epidural istemesinin en büyük nedeni KORKUDUR. Bir anne bana bakarak "Özge artık epidural alacağım" dediğinde eğer gerçekten ihtiyacı yoksa cesaretlendirmek, pozisyon önermek, ağrıyla başetme yöntemlerini hatırlatmak ve burada uzun uzun anlatamayacağım pek çok yöntemle epidurale gerek kalmadan rahatlamasına yardımcı olmaya çalışmak benim görevimdir. Sorun korkuysa genelde yaptıklarımızın yardımı olur. Ben de, anne de, baba da elimizden geleni yaparız ve denediğimiz yöntemler işe yaramazsa epidural tabii ki alınır. İlaçsız doğum yapmak kahramanlık değildir ama ağrı kesicilerin ciddi yan etkilerini bilerek hareket etmek gerekir.

Doğuran kadının en çok ihtiyaç duyduğu şey cesaretlendirici sözler ve kesintisiz destektir. Geçen hafta katıldığım bir doğum sürecinde iki nöbetçi doktor tanıdım. Biri odaya somurtkan bir suratla girdi ve öyle önemli bir ilerleme olmadığını söyledi (tabii anne yıkıldı) ve annenin "epidural alsam mı?"sorusuna "al tabii, bir yan etkisi olmaz, sadece süreç biraz uzayabilir" gibi sözler söyleyerek odadan çıktı. (Bu arada annemiz ilk doğumunda epidural yüzünden ıkınma hissini kaybetmiş, pek çok müdahale ile bebeğini pek de pozitif olmayan anılarla kucağına almış ve bunların tekrar yaşamak istemiyor.)

Bir diğer doktor ise yaklaşık bir-iki saat sonra odaya yüzünde güller açarak girdi. Sanırım otuziki dişini de gördük. Anneye o kadar güzel şeyler söyledi ki içime su serpildi. Çok iyisin, harika gidiyorsun. Epidurale hiç ihtiyacın yok. Sen çok güzel başarıyorsun. Ve annenin tepkisi "evet ya, gerek yok, yapabilirim, yapacağım" oldu... İki güzel sözle, (biz saatlerdir söylüyoruz ama bunları bir doktordan duymak harikadır) ve eşiyle benim kesintisiz desteğimizle doğum ağrı kesicisiz, ıkınma hissederek ve ilk doğumunun aksine müdahalesiz gerçekleşti.

Şimdi bu kahramanlık mı? Ne gerek var ağrı kesicisiz doğurmaya? Epidural alsaydı kendisiyle ilgili ne düşünecekti? Doğumuyla ilgili ne düşünecekti? Epidural almadı diye başkaları onun hakkında ne düşünüyor? İlk doğumunda olduğu gibi epiduralin yan etkilerini yaşasaydı ne olacaktı?

Pam England'ın söylediği gibi eğer gerçekten gerekliyse tabii ki ağrı kesici alınmalı ve öyle durumlarda doğumun ilerleyebilmesi için pozitif katkısı olabilir. Siz doktorunuza epidural alayım mı diye sorarsanız onların çoğu almanız yönünde sizi desteklerler ve arkasından gelebilecek her müdahale onlar için gayet normaldir. Epiduralle yavaşlayan doğuma suni sancı desteği. Bebeği daha fazla takip için sürekli NST takibi. Yatağa bağlanan anne, ıkınma hissi olmayan anne, bebeği aşağı inmeyen anne, doğurması için karnından basılan anne, bebeği itemediği için vakumla doğum yapmak zorunda kalan anne, vakum için epizyo açılan anne, epidural yüzünden tansiyonu düşen anne için doktorların her zaman yapacakları iyi şeyler vardır. Peki bunlar yapılacağına, epidural teklifi yerine cesaretlendirilerek destek olunan anne sağlıkla bebeğine kavuşsa daha güzel olmaz mı...