Abi sen kendine nasıl hakim oluyosun?

Aslında konuşmamız gereken, kadınlara özel otobüs mü yapılsa, rengi de pembiş mi olsa, kadın metrosuna vagon mu eklense değil. Konuşmamız gereken, ergenlikten itibaren herkese özgürlük. Çünkü bize kadını mütemadiyen bir şeyin altına, içine, bir yere kapatmayı konuşturan bu. Herkes birbirine istediği zaman dokunabilse, kimse de birbirine dokunmaya karar verenlerle ilgilenmese, onları izlemese, dövmese, sövmese, taşlamasa hep beraber ömür boyu rahatlarız.

Memleketimizde genel uygulama, bedeni uyanan ergen erkeğin cebine harçlık koymaktır. Arkadaşlarıyla kadın bedenini keşfedeceği yerlere, evlere gitsin diye. On sekiz yaş hediyesi olarak profesyonel hediye edilen erkeklerin sayısı da az değildir. Ergen kızlarla ilgili gelenek ise onları erkeklerden uzak tutmaktır. Erkek arkadaşı olduğu fark edilen kızın suratına patlamak, gerekirse kemiklerini kırmak, bakkala gitmeyi bile yasak etmektir.

Dünyanın ortasına düşen coğrafyada geliştirilen ve çöl ikliminden beslenen çözüm,11-12 yaşından itibaren çocukları evlendirmektir. Fakat bunun da hiçbir işe yaramadığı açıktır. Yarasaydı, ergen yaşta evlendirilen erkekler arasından bu kadar tecavüzcü çıkmazdı.

Kadınların daha rahat yolculuk etmesi için onlara özel otobüs, metrobüs, troleybüs tahsis edilmesi hiçbir işe yaramaz. Burada amacın ne olduğu had safhada önem taşıyor. Amaç, kadınların erkeklerden uzak, rahatça seyahat edebilmeleri mi? Neden? Erkekler ne yapıyorlar? Bu taşıtlarda vücutlarıyla vücutlarına mı dokunuyorlar? Gözlerini dikip kadınlara mı bakıyorlar?

Bütün soruların cevabı evet ve kadınları tacizden, yani erkeklerden korumak için bulunan tek çözüm iki cinsi ayırmak, öyle mi?

Peki erkeklerin -iki cinsi ayırmadan- kadınları taciz etmelerini nasıl engelleyeceğimizi niye konuşmuyoruz?

Çünkü pembe –büs fikrinin mucitleri erkekler. Çünkü –büslerdeki erkeklerle empati kuruyorlar. Ön kabul şu: Erkek bir kadın gördüğü zaman tahrik olur, doğası budur. İhtiyaçları vardır, aklı kayar, niyeti bozulur. O yüzden kadınlarla yan yana olması iyi değildir. En iyisi onları ayırmaktır, kadın mümkün olduğunca erkeğe görünmez olmalıdır.

Neden kadınlar erkekleri tahrik etmemek için gözden kaybolmak zorundalar?

Dört tekerlekli taşıtlarda ayırdınız. Metrolara kutu kutu pense oynar gibi vagonlar eklediniz. Diyelim ki az kadın gördüler sokaklarda, işyerinde filan kendilerine hâkim oldular, az tahrik olarak gezdiler dolaştılar bütün gün. Bu erkekler akşam evlerine dönmeyecekler mi? Evde anneleri, kızları, gelinleri, yengeleri, kız kardeşleri, ablaları, torunları, baldızları, diğer kadın akrabaları yok mu? Otururken koltukta, şöyle bir canları çekecek de birini çekip bir köşeye tecavüz mü edecekler? Sonra siz de hep beraber oturup doğalarına mı yoracaksınız? Sizinle aynı havayı soluyan, kadınları yollarda taciz etmeyen, tecavüzü aklından geçirmeyen hemcinsleriniz var. Niye biraz onlarla sohbet etmiyorsunuz? “Ya abi sen nasıl kendine hâkim oluyosun kadın görünce, bi anlatsana” diye bi çay içmeyi denediniz mi? Belki anlatacaklarının bir katkısı olur.

Kadınları bu vagonlara, kadın –büslerine kapatmayı önerenler hep erkekler. Her biri açıkça diyor ki “Ben potansiyel tecavüzcüyüm, kadınlarla aynı ortamda bulunca tahrik oluyorum, kendime hâkim olamıyorum.”Sonra anket düzenleyerek işin içinden sıyrılmaya çalışıyorlar.

Beyler, “O zaman kadınlara soralım, onların fikirlerini alalım” diye bir şey yok! Kadınların on ikisinde evlendirildiği, ağzının burnunun kırıldığı, yılın ilk yüz gününde 106 kadının erkekler tarafından öldürüldüğü bir ülkede “kadınların fikrini aldık da onları öyle kapattık, rızaları var” diyemezsiniz. Can güvenliği olmayan her insan her şeyin altına ve her yere kapatılmayı kabul eder. İstemiyorum dese gebertileceğini, yaşasa eziyet, işkence göreceğini, kaçıp şikâyet etse kimsenin onu korumayacağını bildiğinden, çaresizlikten “evet, ben istedim” der.

Bugün tecavüzleri engellemek, sokaklarda dişilerden tahrik olmaları azaltmak istiyorsak, yapmamız gereken, ergenlikten itibaren kadınların ve erkeklerin birbirilerini keşfetmelerine izin vermektir. Bu konuyu düşünmeye, konuşmaya açmaktır. Erkekler tarlada buldukları eşekleri, sokakta gözlerine kestirdikleri köpekleri ve diğer hayvanları delik deşik etmesinler diye. Kızlar evcilik oynarken arkadaşlarıyla karı-koca oyunu oynamasınlar diye. Oğlanlar ilk deneyimlerini hiç akıllarında yokken birbirileriyle yaşamasınlar diye.

Kadınları korkutmak için, minibüste yalnız seyahat eden genç kızın tecavüz edilip yakılmasını ağzınıza sakız etmeyin. Ya bir yurt dolusu erkek çocuğa, erkek öğretmenlerinin tecavüz etmesini nasıl açıklayacaksınız? Kadın otobüsüne renk seçerken aranızda bunu da konuştunuz mu? Ortada kadın yok ama erkekler gene tahrik olmuşlar! Bunu dillendireniniz oldu mu?

Niye kadınları sokaklardan, hayattan süpürmenin yollarını aramak için yılmaz bir çaba içindesiniz? Yok mu başka işiniz? Bu kadar boş vaktiniz varsa “Acaba ne yapsak da taciz, tecavüz etmesek” diye siz size konuşsanız ya.

Af edersiniz beyler, asabımız çok bozuk. Bize kapatılmak, kıstırılmak, susturulmak, yasaklanmak iyi gelmiyor. Doğamıza ters. Ağzınız var diye konuşmayın. Zihni Sinir projelerinizle kadınların sabrını artık sınamayın, hiçbirininkini. Teper. Aklınıza kötü şeyler geldiğinde, niyetiniz bozulduğunda kendinizi erkeklikten insanlığa davet edin. Oturup insan gibi konuşalım.