Bir sor bakalım biz bu seçimi niye yaptık?

Ve nihayet ülke bir film setine döndü. Aynı anda kaç senaryo oynanıyor, hesaplamak mümkün değil. Hepsi de felaket senaryosu. Bombalar patlıyor, siviller polisler askerler ölüyor, infazlar yapılıyor, şüpheli paketler bulunuyor, savaş uçakları inip kalkıyor, otobüsler yakılıyor, baskınlar gerçekleştiriliyor, baskınlarda insanlar öldürülüyor, cenazelerin gömülmesi engelleniyor, canlı bomba ihbarları yapılıyor, yollar kesiliyor, senin ölün benim ölüm ayrışması yaşanıyor, teröristler ülkenin her yerinde cirit atıyor, gözdağları veriliyor, gözaltılar yapılıyor, ülkenin üzerinde kara dumanlar tütüyor…

Özetle, canım Türkiye’mde cehennem provası yapılıyor. Biz de sade vatandaşlar olarak oy attığımız basiretsiz politikacılara soruyoruz: E biz bu seçimi niye yaptık?

7 Haziran’dan bu yana kurulamamış bir hükümet var ortada. Yuvarlak hesap koca kırk beş gün eder. Ve bu süre zarfında soğukkanlılıkla izledik. Yeni gelin gibi nazlananlar mı istersin, çocuk gibi o oynuyorsa ben oynamamlar mı istesin, babasından korkup bir türlü fikir beyan edemeyenler mi istersin, hepsi bizde. Ama olgunluk, politik bilinç, sorumluluk duygusu ararsan hak getire.

On üç yıllık bir iktidar var ortada. Son seçimde seçmen demiş ki, AKP, bundan sonra tek başına iktidar olamayacaksın. Bunu, her şeye rağmen oyların % 41’ini partine vererek söylemiş. E o zaman koalisyon yapmaktan duyulan bunca korku niye? Babana karşı rüştünü ispat etmen gereken yegâne noktadasın. Niye duruyorsun öyleyse? Niye durdun bugüne kadar? Yoksa bize söylemediğin bir şeyler mi var?

Koltuk değneği denince artık insanların aklına MHP geliyor. Seçimden önce, AKP’nin çıkardığı yasaların ardındaki güç olmaları eleştiriliyordu. Ama seçim atmosferinde kitlelerin bir kısmı tekrar MHP’ye inandı. Hatta demokratik bir çizgiye doğru kaydıkları, genel başkanlarının tam bir devlet adamı olduğu gibi yorumlar yapıldı. Böyle bir rüzgârı arkalarına almışken, daha sonuçlar ortaya çıkar çıkmaz erken seçim demeleri nasıl açıklanır? Yoksa AKP’yle babaları bir mi? Yoksa seçmenin kendilerine HDP ile aynı sayıda milletvekili vermesine mi içerlediler? Yoksa bu erken seçim atmosferinden nemalanacaklarını mı düşündüler? Buyursunlar öyleyse. Davulla zurnayla askere gönderdiklerimiz hepimizin yüreğine bir kor olarak düşmeye başladı. Hayırlı olsun.

Türkiye partisi olma iddiası seçmende bir karşılık buldu. HDP oylarını önemli oranda arttırarak Meclis’e girdi. Üstelik MHP ile aynı sayıda milletvekili çıkararak. Bu, seçmenin siyasilere Türklük-Kürtlük çekişmesi açısından mesajıdır. Artık ülke adına verilecek siyasi kararlarda HDP’yi muhatap almak zorundasınız. HDP de iddiasını temellendirmek ve bu konuda somut adımlar atmak zorunda. Hem Öcalan’la, hem de Kandil’le ilişkisini gözden geçirerek. HDP’nin varlığı bile AKP’nin koalisyona zorlanmasına neden olmuştu. Erken seçim sonrası HDP’siz bir Meclis ise istediğiniz, bu Barış Süreci martavalını bir kenara bırakın o zaman. Çünkü erken seçim öncesinde kuramadığınız hükümet yüzünden geldiğimiz nokta ortada.

CHP’de değişen bir şey yok. Seçim öncesinde bulunduğu yer, seçim sonrasında da beş aşağı beş yukarı aynı. Kendi tabanı her ne kadar AKP ile koalisyona karşı ise de partinin bu konuda girişimleri var. İyimser ve samimi oldukları söylenebilir. “Ülke hükümetsiz kalmasın” söylemiyle kırmızı çizgilerinden de belli oranda taviz verdiler. Ama Deniz Baykal’ın “Koalisyon görüşmeleri tiyatrodan ibaret. Kasım'da seçim var." söylemi aslında onların da havanda su dövdüklerinin farkında olduğunu gösteriyor.

Sonuç olarak kırk beş gündür kurulamamış bir hükümet var ortada ve ülke, silahların gölgesinde erken seçime doğru yol alıyor. Peki kime oy atacağız bir erken seçim olursa? Hükümet kurmayı beceremeyen aynı politikacılara. E hepimize şimdiden geçmiş olsun o zaman.

Erken seçim heveslilerine de şu söylenebilir: Belki seçim savaşını kazandınız ama barışı kaybettiniz. Ha barış da çok umurunuzdaydı sanki, değil mi!