Adam gibi adam, kadın gibi kadın!

Hem işim gereği, hem de rahat bir insan olduğumdan, başkalarıyla çok çabuk tanışabilir, konuşabilirim. Bir erkeğin yanına gidip konuşmak için ondan hoşlanmama gerek yoktur. Söyleyecek bir cümlemin olması yeterli olmuştur.

Keza, tanımadığım kadınla da rahatlıkla konuşabilirim. Mesela en son gittiğim bir kulüpte insanlar o kadar sıradan sıradan ve aynıydılar ki gözüme çarpan ince uzun bir kızın yanına gidip, gerçekten çok iyi göründüğünü, bu kadar kişi arasında sıyrıldığını söyledim.

Ve pek çok insanla dertleşirim. Dinlerim, konuşuruz bol bol.

Şimdi “Bu kadar insanı tanıyorsun da nooluyo!”, derseniz “Bol bol hikâyem oluyor.” derim size…

Mesela pek çok kadından ortalıkta adam gibi adam olmadığını duyuyorum.

Yaşları kaç olursa olsun, hepsi şikâyetçi. 22’den 48’e kadar her kadın…

Kimseyi bulamadıklarından yakınıyorlar. Az bir grup kadın da tanıyorum, onların şikâyetleri daha farklı. Adam bulduklarını, sık sık bulduklarını, ama istemediklerinin onların peşine düştüğünün, istediklerinin ise yok olmasından mutsuz.

Yani durumu şöyle özetleyeyim; her iki kadın için de ortada ilişki yaşayacak bir erkek yok!

Açıkçası ben daha yeni ayrıldığım için ve ciddi bir ilişki yaşamak istemediğimden şu anda “adamsızlık” sıkıntısı çekmiyorum. Ama çevremdekilerin yaşadıklarını ve duyduklarını dinlediğimde biraz içim sıkılmıyor değil. E bu durumda ben de istediğimde bulamayacağım kimseyi diye düşünüyorum. Şöyle bir daralıyorum. Sonra saçmalama diyorum kendi kendime. O zaman düşünürsün. Hem adam gibi adam nasıl oluyor ki!!!

Geçen gün gerçekten adam gibi biriyle birkaç saat geçirdim. Yaşı küçük olmasına rağmen iyi aldığı eğitimi kafasını çalıştırarak geliştiren, gözlemlerle yakaladığı detayları zekâsıyla birleştirerek eğlenceli ifade edebilen, ne istediğini bilip o yolda işini yönlendiren son derece eğlenceli üstelik yakışıklı biri. (Sanırım ona evlenme teklif etmeliyim… Derhal…)

Son zamanlarda o kadar vasıfsız ve sıradan insan görüp duymuştum ki 3 saat kesintisiz sohbeti nasıl ettiğimizi biz bile anlamadık.

Demek ki varmış, az da olsa…

Bunun yanı sıra belirtmeliyim ki, yakın erkek arkadaşlarımdan da kadın bulamadıklarına dair çok şikâyet dinlemeye başladım. Bizim kadar onlar da “Kadın gibi kadın” bulamamaktan yakınıyor. Onların da kendi beklentilerine göre kadın kısmından memnuniyetsizlikleri farklı. Sanırım bu konunun detaylarına da ileride girmekte fayda var.

Durum şu ki, iki taraf birbirinden, bundan önce de bir ilişki için kendisinden ne beklediğini pek bilmiyor. Peki bu durum yaşla değişiyor mu? Yaşla birlikte şekil değiştiriyor. Eskiden bir erkekte “Ayyy, olmaazz!” dediğimiz şey yıllar geçince “Hmm idare edilebilir.” oluyor. Tabii bunun yerine yeni şeyler çıkıyor.

Cumartesi “Marilyn ile Bir Hafta” filmini seyrederken hissettim. 23 yaşındaki bir genç sinemacı adayı ilk film deneyiminde Bayan Monroe ile yakınlık kuruyor.

Herkesin onu “Uzak dur!” diye uyarmasına rağmen durmuyor ve tabii biraz acı çekiyor sonunda. Çocuk 31 yaşında olan Marilyn’e özetle “Bırak her şeyi gel bana, ben sana bakarım.” bile diyor.

Bu aşamada “Hah hah hah” diye güldüm. Evet gençken aynı böyle heyecan doluyuz değil mi? Her başlayan şeyi özel ve önemli sanıyoruz. Ne var ki sonra hiç öyle olmadığını öğreniyoruz yaşayarak. Eskiden filmdeki o genç, hevesli, deli dolu çocukken artık, genç adamın âşık tavırlarına tatlı tatlı “Ah be güzelim sen nerdesin? Ben nerede?” bakışları atan Marilyn olmuşum.

Beklentiler değişiyor. Ama hiç bitmiyor.

Bir tanıdığımın bir lafı vardı: “Adam gibi birini istiyorsan, önce sen adam gibi olmalısın.” derdi. Çok düşünmüşümdür bu lafın üzerine. Gerçekten görkemli bir cümle ve “Evet, kesinlikle!” diyesi geliyor insanın. Yine de inandığım ilk yol şu; önce kendimizin “olması” lazım. Birilerinin size “Olmuşsun sen!” demesi lazım.

Sonra bakarsınız devamına…