Anneliğin kutsanması

Kadın olarak hayatımızda pek çok devri hiç farkına varmadan ve hatta utana sıkıla geride bırakıyoruz. Çocukluktan genç kızlığa geçişimiz ve kadın olmamız utanılacak ya da saklanılacak bir hal olabiliyor. Anne olmamız ve menapoza geçişler ise çoğu zaman gümbürtüye gidiyor. Farkına varmadan, geride kalan benle vedalaşmadan, geçmişten, biriktirdiklerinden, çoğu zaman diğer kadınlardan güç ve cesaret kazanmadan ve hatta zaman zaman korkutularak geçip gidiyor.

Anne olma fikri, dünyaya bir bebek getirmeyi ne kadar çok istersen iste korkular ve endişeler uyandırabilir. İnsan alışmışlığın içinde kendini rahat ve güvende hissederken birden tüm hayatın hamileliğin itibariyle değişmeye başlıyor. Zaman zaman korkulan bir bebeğin olacağından çok kadın olarak yeni bir boyuta geçiyor olmak... İnsan hayatındaki neredeyse en köklü değişimlerin birini yaşıyor olmak... Ezberlediğin güvenli alanından dışarı çıkmak zorunda kalmak...

Ve bu modern zamanda çoğu kadın değişmekten ve sahip olduklarını kaybetmekten korkuyor. O sıkı sıkı tuttuğu her neyse, anne olduğunda bırakmak zorunda kalacağı şeyler nelerse onları görmezden gelmek, üstünü örtmek, o yöne bakmamak, korkuları ve endişeleriyle yüzleşmemek yaşanılacak olan gerçeği değiştirmiyor.

Bir kadın anneliğe geçerken çevresi tarafından duygusal anlamda pek de desteklenmiyor. Genelde diğer kadınlar negatif doğum hikayeleri anlatıyor, bir avazda içindekinden kurtulmasını arzuluyor, şimdi uyu daha sonra uyuyamayacaksın cümlelerinin alt metnindeki duygu bizelere fazlasıyla geçiyor. Giriş cümlesi hayırlı olsunlarla başlayıp bebek bakmanın ne kadar zor olduğundan dem vuran cümlelerle devam ediyor. Doğum konusu ise kimine göre sezaryen ol kurtul, kimine göre ise ben çatır çatır doğurdum, en güzel normal yaplara dönüyor.

Anne adayları için yapılan organizasyonlara gelirsek, ülkemizde çok fazla bilinmese de genellikle son trimesterinde baby shower organize ediliyor. Bana göre biraz ticari, kimi zaman zoraki, kadınların biraraya gelip yedikleri, içtikleri, doğacak bebek için hediyeler getirdikleri, komik komik oyunlar oynayıp eğlendikleri bir toplantı. Anne organize etmiyor ve misafir gibi takılıyorsa bana uyar.

Bir de bizde pek bilinmeyen ama yurtdışında yaygın olan eski Amerikan yerlilerinin törenlerinin batılaşmış sürümü olan "mother blessing" var. Ben bir tanesine katıldım. Bu töreni hazırlamak için öyle fazlaca paralar harcamaya gerek yok. Bizim kına gecesi konseptimize benziyor. Baba evinden uçup gidecek kız için bir geçiş töreni olan ama belki duygusu unutulan kınamız gibi, annelik kutsaması da annesinin kızıyken, başka bir bebeğin annesi olmaya geçişimizi kutsamak, kadını güçlendirmek, onurlandırmak, anne adayının korkularının, sevinçlerinin ve endişelerinin farkındalığını uyandırmak, senin yanında biz varız, bak bu kadar kadın gönülden senin yanındayız demek için, anne adayının kalbinde bunu hissedebilmesi için harika bir tören.

Annelik kutsaması nasıl yapılıyor?

Bu tören beş bölümden oluşuyor.

İlk bölüm başlangıç: Özel hissedilen bir ritüel alanı oluşturmak. Gelen misafirler yani annenin en yakınları (ailesinden ve arkadaşlarından yanında olmasını istediği kişileri anne belirler) bu özel alana girerken negatif düşüncelerden arınır, merkezlerine gelir ve töreni yöneten seramoni sonuna kadar bozulmayacak çemberi oluşturur.

İkinci bölüm geçiş: Ne için toplanıldığını belirtmek, katılımcıların kendilerini tanıtması, kısaca anneyle yakınlıklarını anlatmaları. Annenin korkularını ve endişelerini farketmesi ve serbest bırakması için çeşitli seramoniler yapılır.

Üçüncü bölüm odaklanma: Anne adayını şımartmak, olumlu ve güçlendirici enerjilerle onu doldurmak için süslüyoruz. Çiçeklerden taçlar takabiliriz, kına yakabiliriz, saçlarını tarayıp ona hep beraber masaj yapabiliriz. Anne olma yolculuğunda rehberlik edecek hediyeler sunabilir, güçlendirici hikayeler anlatabilir ve iyi dileklerimizi iletebiliriz.

Dördüncü bölüm tamamlama: Birlikte enerjiyi yükseltmek, katılımcıların arasındaki görülmeyen bağları simgesel olarak yatarmak, kapanış, teşekkür ve çemberi açmak. Benim katıldığım anneliği kutsama töreninde dördüncü bölüm için çemberi bozmadan ayağa kalkmıştık ve töreni yöneten kişi ortamıza geçip kadın olarak aramızdaki görünmez bağlardan bahsetmiş ve anne adayının doğumuna kadar bileğimizden çıkartmayacağımız kırmızı bir ipi sırayla, birer bileğimizden dolayarak hepimizi birbirimize bağlamıştı. Sonra tek tek bağlarımızı kesti ve çember açıldı.

Beşinci bölüm şölen: Adından da anlaşılabileceği gibi duygusal anlar sona ermiştir. Artık yemek ve kutlamak zamanıdır.

Anlaşılacağı gibi çok zor ve pahalı olmayan ama deneyimli birinin yönetmesi gereken, oldukça duygusal, güçlü, ilham verici bir tören. Anneliğe geçiş yapan kadının ihtiyacı olan ilgi, pozitif enerji, birilerinin anne adayını gerçekten anlaması ya da anlamaya çalışması ve kadın olmaya dair unutulan güzel enerjiler...

Dişi olarak şu hayatta defalarca dönüşüyoruz. Farklı farklı hallere bürünüp, yeniden açıyoruz. Yaşadığımız her sürecin doğallığını ve güzelliğini farketmemiz dileğiyle...