Umut

Her zaman kazanamayacağımı, bazen kaybedebileceğimi biliyorum, ama şansımı denemekten hiç vazgeçmiyorum. İnattan değil, her zaman denemeye değer, ondan.

Yenilgiyi hazmetmeyi öğrenirken kendini korumayı da öğreniyorsun. Bir gün dövüş sanatlarından birini de öğrenmek isterim, ama bahsettiğim bu değil. Kötülük, kötüler karşısında umudumu hep koruyarak ayakta durduğumu söylemeye çalışıyorum.

Her şeyini yitirebilirsin ama umudunu kaybetmeyeceksin. Çünkü ancak onu korursan kendini de koruyabilirsin.

Neyle karşı karşıya kalırsam kalayım, kendime soruyorum: Sorun ne? Bununla ilgili ne yapmak istiyorum? Ne yapmak istemiyorum? Sonra zamanın da yardımıyla neyse sorun çözülüyor.

Bir sorun üzerine düşünürken onu nasıl çözeceğime dair bir fikrim olmak zorunda. Yoksa labirent içinde dön dolaş, yüreğim daralıyor. Birinin sorununu dinlerken de aynı hisleri taşıyorum. Bu, yakınlarımın sıkıntılarıyla ilgilenmediğim ve bazen sadece konuşup rahatlamaya ihtiyacımız olduğu gerçeğini reddettiğim anlamına gelmiyor. Karşımdakinin sadece konuşası varsa ama bir çıkış yolu bulası yoksa, bana derdi neyse iki defadan fazla anlatsın istemiyorum. Neticede ben de bir insanım, ağlama duvarı değil.

Sorun varsa mutlaka çözüm de vardır. Salakça bir iyimserlik değil bu. Gerçekleri görmek, kabul etmek ve değişmesi gerekeni değiştirmeye çalışmak. İşe yarıyor, kesin bilgi.

Çok selfie çekmekten midir bilmiyorum, genel eğilim durumun fotoğrafını çekmek. Bu özel hayatlarımızda da böyle, ortak hayatımızda da. Halbuki tespit yetmiyor. “Lafımı ortaya kodum, hadi bay bay” demek, aslında hiçbir şey dememek.

Birlikten kuvvet doğduğu doğru, ama herkes içindeki umudu koruduğu müddetçe. Çünkü birbirine yaslananlar aynı anda yorulduğunda o umuda ihtiyaç var.

Bazen her şey aynı kalacak, hiçbir şey değişmeyecek ya da daha kötüye gidecek sanıyorsun. Fakat öyle olmuyor. Her şeyi değiştirmeye tek başına gücün yetmiyor, ama her şey bir biçimde değişiyor, dönüşüyor. Hep orada duracaklar sandığın ergenlik sivilceleri, sabaha kadar ağlatıp inleten diş ağrısı gibi geçiyor, bitiyor.

Bildiklerin yarını görmeye yetmiyor. Yarını, senin tahmin edemediklerin, öngöremediklerin yapıyor.

Öğrenmeyi reddetmeyeceksin. Kendini de başkalarını da suçlamak bir yerden sonra işe yaramıyor. Umudunu yitirmeyeceksin, elinden geleni yapacaksın ve zamana inanacaksın.

Çünkü zaman her şeyi, herkesi yıkıp yeniden yapıyor.