Evliliğe giderken birbirine dolanan adımlar

İnsan hayatında birçok kritik an vardır. Bunlardan biri, yüksek bir yerden düşerken havada çekilen fotoğrafın olacağı gibi, seni terk eden sevgilinin sadece senin yakaladığın son bakışı da olabilir, mutluluktan nedensizce gülümseyip etrafa boş bakışlar attığın an da. Ama şimdi bahsedeceğim şey, aslında kritik bir andan ziyade, vereceğin kritik bir karar. Sonrasında atacağın bütün adımlar, bu karar üzerinden şekillenir. Adımlar derken, mecazi olarak bahsetmek dışında, apaçık, yolda yürürken attığın adımlardan da bahsediyorum.

Sabah evinden çıkarsın. Adımların seni türlü yollardan geçirip türlü araçlar vasıtasıyla işine götürür. Bütün gün çalışırsın. Ofiste attığın birçok adım, seni mutlu etmek yerine, sana sıkıntı veren adımlardır. Ama onları atmaya mecbursundur. Her zaman sana sıkıntı da vermezler ama, orta vadede bu adımların seni bir gün mutlu edeceğine safça inanırsın. Çünkü o ofis içinde uzun zamandır buna benzer adımlar atmaktasındır.

Aynı sabah, seninle hemen hemen aynı saatte, bir başkası da benzer adımlar atarak işine varmıştır. Hatta seninle aynı ofiste çalışıyor olabilir. Bütün gün, birbirinizin adımları üzerine basarak, küçücük bir alan üzerinde dört dönüyor olabilirsiniz. Ama ikiniz de, birbirinizin attığı adımlardan habersizsinizdir. Çünkü ofiste giydiğiniz ayakkabılar, arkalarında herhangi bir iz bırakmazlar.

Ofis, gün içinde sizin adımlarınızın kesiştiği ilk noktadır. Ve bu durum, sizin için büyük bir mutluluk kaynağıdır. Çünkü birbirinizin yakınlarında olduğunuzun göstergesidir. Ama ofiste, adımların, sadece iş için kesişmesine izin vardır. O yüzden her ikiniz de, bir taraftan heyecanınızı gizleyerek çalışırken, bir taraftan da mesainin bitmesini sabırsızlıkla beklersiniz. Nihayet beklenen olur ve mesai biter. Artık dışarı çıkıp birlikte özgürce vakit geçirme zamanıdır.

Soluğu sokaklarda alırsınız. Belki yorgunsunuzdur ama şimdi bunu düşünme vakti değildir. Karnınız acıkmıştır. Hemen daha önce birkaç kez gittiğiniz bir yere, ya da yakınınızda bulunan düzayak bir mekâna giriverirsiniz. Ne yediğinizin önemi yoktur. Ya da nerede yediğinizin. Yemek yerken birbirinizin gözlerine mutlulukla bakabildiğiniz ve dolu ağzınıza aldırmadan birkaç kelime söyleyebildiğiniz herhangi bir yer, sizin için yeterlidir. Yemekten sonra bir şeyler içmek için mekândan çıkıp tekrar yürümeye başlarsınız. Adımlarınız yan yana ve aynı yöne doğru atılmaktadır. Hatta ara sıra bir ritim yakaladığınız bile olur; aynı anda sağ adımlar ve aynı anda sol adımlar. Bu durum, sizin için bir tekdüzelik belirtisi değildir. Birlikte yakaladığınız eşsiz uyumun işaretidir. Sonra bir anda, bir sinemanın önünden geçerken, bir film izlemek gelir aklınıza. Az önceki bir şeyler içme kararınızı unutup hemen sinemaya dalarsınız. O filme bilet kalmamıştır, siz de şu filmi seçersiniz. Sinema çıkışı, izlediğiniz filmin de etkisiyle bambaşka duygularla bakarsınız birbirinize. Aslında sizin gerçeğe ihtiyacınız yoktur. Çünkü sizin iki kişilik yaşantınız, bütün gerçeklerin üzerindedir. Ve bu yaşantılar, gün geçtikçe çoğalıp sizi beklenen sona doğru yaklaştırmaktadır.

Sinemadan sonra, yavaştan evlerinize doğru gitme vakti gelmiştir. Birkaç yıldır sevgili olsanız da, hala ayrı evlerde yaşıyorsunuzdur. Hafta sonları dışında, nadiren birbirinizin evinde kalmayı düşünürsünüz. Bu gece de, herkesin kendi evinde kalacağı gecelerden biridir. O anda, bir süredir aynı yönde yürüyen adımlar birbirine döner ve bir çiftin topukları, yavaşça yerden havalanır. Bu, o günlük ayrılığa işaret eden topukların hareketidir. Adımlar yere tekrar bastığında, artık herkes kendi evine doğru yola çıkmıştır bile. Türlü yollardan geçip türlü araçlar vasıtasıyla başlayan yolculuk, yine aynı şekilde sona erer.

Evet, daha ilk paragraftan anladığınız üzere, bu kritik kararın adı evliliktir. Evine gidip yatağına uzandığın ilk anda, aklında bu düşünce sinsi sinsi dolanıyordur. İşi gücü olan, birlikte birkaç seneyi devirmiş her çiftin aklında bu düşünce vardır. Ama, yine de bir karar vermeden önce, sabredip şu son paragrafımı okumanızı salık veririm:

Evlenmeden önce nasıl bir ilişkin olduğunu hiç düşündün mü? Ya da bu kararı verdikten sonra seni nasıl bir hayat bekliyor? Sevdiğin insanı evlendikten sonra da aynı duygularla sevebilecek misin? Ya da şimdiki gibi özleyecek misin onu? İyi düşün. Artık aynı evde yaşayacaksın ve iş çıkışı evinize gidip birlikte yemek hazırlayacaksınız. İki ayrı eviniz olmayacak. İkinize de ait olmayan tek bir eviniz olacak. Ve kendi yaşamlarınız da olmayacak. Ortak olduğunuz tek bir yaşamı paylaşacaksınız. Peki ya evlilik öncesi oyunlarınız? Bir düşünsene; birbirinizin kalbini kazanmak için neler yapmıştınız, ne büyük çabalar sarf etmiştiniz? Yine çabalayacak mısın onun kalbini kazanmak için? Şimdi yatağına uzanmış, bir taraftan evliliği düşünürken bir taraftan da onu hayal ediyorsun. Ya evlendiğinde ne olacak? Her gece seninle aynı yatağa uzanan insanı, şimdiki gibi hayal edecek misin? İş çıkışlarında birlikte yemek yemeyi, sinemaya gitmeyi ve hepsinin sonunda geceyi birlikte uyuyarak geçirmeyi planlayacak mısın? Ve bütün bunları tekrar tekrar yaşadığında, ona ilk günkü gibi âşık olacak mısın yine? Sana soruyorum sevgili okur. Adımlarınız yine sadece ofiste kesişecek. Çünkü bütün eylemlerinizi artık yan yana ve aynı çatı altında yapıyor olacaksınız. Evden birlikte çıkıp aynı yöne yürüyeceksiniz. Ve akşam dönüşünüz yine aynı yerden olacak. Aynı anda, aynı yöne attığınız adımları, evlenince de “eşsiz uyum” diye niteleyecek misin?

Ben sadece soruyorum. Yalnız uyanmayı özleyeceksin belki de. Gece yatmadan önce yatağında son bir sigara içmek isteyeceksin. Ya da hepsi bir yana, uyku tutmayan bir gecede, kendini sokaklara atıp sadece kendi adımlarının “eşsiz uyum”unu duymak isteyeceksin. Olamaz mı? Aynı sokaklardan defalarca geçip kendi adımların birbiriyle defalarca kesişene dek.

Bir daha düşün sevgili okur. Sonra karar senin.