Çocuklar ne söyler, aslında ne ister?
Size de oluyor mu?
Bazen kızımın gözyaşları “Saçımı öyle yap demiştim. Neden böyle yaptın?” diye boşalıveriyor sağanak gibi. İstenen saç “Onu oradan al demiştim, bunu buradan tut” gibi çok kesin (!) bir tanımla geldiğinden, asla tesis edilemiyor haliyle.
Hatları çocukça çok şahane çizilmiş bu ‘nasıl olmalı’ tanımının tek bir amacı var: Anlaşılmamayı ve böylece daha rahat ağlamayı garanti etmek.
Peki neden?
Çünkü makul olmayan isteğin sebebi, çoğu kez ertelenmiş kendince haklı başka bir gözyaşı.
Peki yer mi 4 yılı çocuk ihtisasında devirmiş, yumurcak lisansı sahibi anne?
Yemez diye şov yapmak isterdim ama yedim pekala. Yani ilk denemesinde... Sonra arabada gelen açılımla anladım konuyu. Ona ve kıyafetinin geri kalanına çok yakışan taytı giymesini önerdiğim için oluyordu bu. Makul bir açıklamayla geldiğinden, önerime karşı çıkmıyor ama o taytı sevmiyor ve giymek is-te-mi-yor-du.
Böylece istemeden giyilen tayt, onun istediği gibi taranamayan saçta zuhur buluyordu.
Fen derslerinde faz değişimini böyle anlatsalar, yemin ederim daha kolay anlayacağız. Al sana taytın faz değiştirmiş hali: Gözyaşı…
Babası daha pis çuvallıyor aslında. Yıkanmak üzere banyoya girmiş çocuğun saçını şampuanlatmak istememesini anlamıyor harita okuyabilen, acayip analitik ve oldukça lineer cins. Başlıyor yükselmeye duştan tartışma sesleri.
Adam haksız da sayılmaz. Nereden bilebilir ki, direniş şampuana değil, o sabah minik suratına yapılan yüz boyamanın akıp gitmesine karşı. Yani zaten o boya, o güzelim surattan gitsin diye banyoya girildiğinden, hangi makul insanoğlu bilebilir ki?
Ama veletlerin var böyle gizli ajandaları ve başka yerden biriktirdikleri gözyaşları.
Sahi aynalama kaç yaşından itibaren işe yaramaz? O yaştan itibaren stepnesiz kalmış sayacağım anneliğimi.
YORUMLAR