Eve oyun terapisi ile uyumlu oyuncak seçimi

Hiç oyun terapisine gitmedim. Lakin terapi veren uzman bir psikoloğun oyun grubuna ve videolarla detaylandırılan bir oyun terapisi eğitimine katıldım. Eğitimi veren, yaşayan efsane Byron Norton’dı.

Videoda annesi ile iletişim sorunu yaşayan 8 yaşlarında bir çocuk, oyuncak dolu bir odada annesi ve terapist eşliğinde seçimler yapıyordu.

İtfaiye şapkası takıp siren çalınca annesine "yolunda gitmeyen şeyler var, bak alarm veriyorum" diyor; kumdan bilye çıkardığında da kendiyle ilgili bulunmasını istediği değerler olduğunu söylüyordu. Çocuk kendini oyun yoluyla iyileştirmeye çalışıyordu.

Çocuğunuzla ilişkinizde aşamadığınız bir pürüz olduğunu hissediyorsanız, oyun terapisi almanız iyi bir fikir olabilir: Uzayan bir oryantasyon, kabullenilemeyen yeni kardeş ya da okulda akranlarla yaşanan sorunlar gibi. Ya da miniğinizle aranızdaki iletişim kayıp gittiyse elinizden, terapiden gözlenen çocuğun hakkındaki bilgi ve ebeveynin kendisini nasıl değiştirebileceği dersi çok değerli.

Evdeki oyuncakları seçerken de bu pencereden bakılmalı der Aletha Solter, Çocuğunuza Kulak Verin kitabında. Solter’a göre oyun terapisinde kullanılan oyuncaklar her evde olması önerilen oyuncaklardır.

Ne gibi mi?

• Legolar, yapı oyuncakları, kum, basit bebekler-ultra fit ve her tarafından ses çıkan bebekler değil, tercihan ahşap bir bebek evi, kuklalar ve oyuncak arabalar.

• Kostümler, evcilik oyuncakları ve doktor malzemeleri… Bunlar küçük çocukların hayal dünyasını uyaran oyuncaklar.

• El becerilerini geliştiren ve basit bilim derslerinin dolu geçmesini sağlayan her oyuncak da değerli: Yapbozlar, su ve kum oyunları için kaplar, bir ağırlık seti, basit bir tartı, büyüteç, abaküs.

• Serbest oyunlarında organize ederek kullanabilecekleri düğme (küçük çocukların yutma tehlikesine karşı olabildiğince büyük), deniz kabuğu, çakıl taşı gibi objeler.

• Gerçek hayatı taklit imkânı veren, boyutları uygun gerçek süpürge, yer bezi, tırmık, kürek, çekiç ve tornavida gibi aletler, ancak bunların plastikleri değil.

• Yetişkin dünyasından gelen eski makbuz, kredi kartı, lokantalardan alınmış mönüler, kuponlar, kataloglar, boş yiyecek kapları, cüzdanlar… Bunlar gizemli görünen yetişkin hayatına açılan sihirli pencereler.

Hayatı ve asıl işi oyun olan çocuğumuza doğru oyuncakları almak önemli.

Ama dikkat: Oyuncak almak, oynanmayan oyunların günahını çıkartmasın. İtiraf edelim, bir çocuk oyuncak değil oyun ister. Akranlarıyla oynamaya gün boyu doysa da, anne-baba gibi yetişkinlerin de kendi dünyasına katılmasını ister. Sizinle oynamak isteyen çocuğunuzu geri çevirmeyin anneler. Oyuna katılın, olabildiğince analitik olmaktan uzak, hatta biraz salak biraz da avanak.

İyi oyunlar…